لوفوتن و وسترولن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
لوفوتِن و وِسْتِرولِن (Lofoten and Vesteralen)<br />[[File:37113100.jpg|thumb|لوفوتِن و وِسْتِرولِن]]مجموعه جزایری در نزدیکی شمال غربی نروژ، با ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع مساحت. هینویا<ref>Hinnoya | |||
لوفوتِن و وِسْتِرولِن (Lofoten and Vesteralen)<br/> [[File:37113100.jpg|thumb|لوفوتِن و وِسْتِرولِن]]مجموعه جزایری در نزدیکی شمال غربی نروژ، با ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع مساحت. هینویا<ref>Hinnoya | |||
</ref>، در وِسترولن، بزرگ‌ترین جزیرۀ نروژ است. آب‌های پیرامون آن مسکن انواع ماهی است. مالستروم<ref>Maelström </ref>، مردابی عظیم و برای کشتی‌رانی خطرناک است؛ این مرداب نام خود را به ویژگی‌هایی مشابه در سایر نقاط داده است و در یکی از آبراه‌های جزایر بین لوفوتن و موسکن<ref>Mosken </ref> قرار دارد. این جزایر با وست فیورد<ref>Vest fjord </ref> از سرزمین اصلی<ref>mainland</ref> جدا شده‌اند و رافتسون<ref> Raftsund </ref> آن‌ها را به دو بخش تقسیم کرده است. جمعیت جزایر لوفوتن<ref>Lofoten Islands </ref> 30,419 نفر است (2018) و شهر اصلی آن، اسوولوار<ref>Svolvaer </ref>، در جنوب غربی قرار دارد. جزایر وسترولن<ref>Vesterålen Islands </ref> ۳۲هزار نفر جمعیت دارند و شهر اصلی آن، سورتلان<ref>Soltrand</ref>، در شمال شرقی واقع شده است. هوای این جزیره سرد نیست و چراگاه‌های مرغوبی برای گله‌های گاو دارد و در آن جو کشت می‌شود. صنعت اصلی آن ماهیگیری است، که از ژانویه تا آوریل صورت می‌گیرد و حدود ۴هزار نفر ماهیگیر دارد. در جنگ جهانی دوم، این جزایر منبع مهم ماهی و محصولات دریایی دیگر برای آلمانی‌ها بود. در مارس ۱۹۴۱ نخستین نیروی کماندویی بریتانیا به این محل حمله کرد و حدود ۳.۶ میلیون لیتر روغن ماهی و هجده کارخانه را نابود کرد. | </ref>، در وِسترولن، بزرگ‌ترین جزیرۀ نروژ است. آب‌های پیرامون آن مسکن انواع ماهی است. مالستروم<ref>Maelström </ref>، مردابی عظیم و برای کشتی‌رانی خطرناک است؛ این مرداب نام خود را به ویژگی‌هایی مشابه در سایر نقاط داده است و در یکی از آبراه‌های جزایر بین لوفوتن و موسکن<ref>Mosken </ref> قرار دارد. این جزایر با وست فیورد<ref>Vest fjord </ref> از سرزمین اصلی<ref>mainland</ref> جدا شده‌اند و رافتسون<ref> Raftsund </ref> آن‌ها را به دو بخش تقسیم کرده است. جمعیت جزایر لوفوتن<ref>Lofoten Islands </ref> 30,419 نفر است (2018) و شهر اصلی آن، اسوولوار<ref>Svolvaer </ref>، در جنوب غربی قرار دارد. جزایر وسترولن<ref>Vesterålen Islands </ref> ۳۲هزار نفر جمعیت دارند و شهر اصلی آن، سورتلان<ref>Soltrand</ref>، در شمال شرقی واقع شده است. هوای این جزیره سرد نیست و چراگاه‌های مرغوبی برای گله‌های گاو دارد و در آن جو کشت می‌شود. صنعت اصلی آن ماهیگیری است، که از ژانویه تا آوریل صورت می‌گیرد و حدود ۴هزار نفر ماهیگیر دارد. در جنگ جهانی دوم، این جزایر منبع مهم ماهی و محصولات دریایی دیگر برای آلمانی‌ها بود. در مارس ۱۹۴۱ نخستین نیروی کماندویی بریتانیا به این محل حمله کرد و حدود ۳.۶ میلیون لیتر روغن ماهی و هجده کارخانه را نابود کرد. | ||
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۹
| لوفوتن و وسترولن | |
|---|---|
| کشور | نروژ |
| نام فارسی | لوفوتِن و وِسْتِرولِن |
| نام لاتین | Lofoten and Vesteralen |
| شهر ها و آبادی های مهم | اسوولوار، سورتلان |
| جمعیت | 30,419 نفر (2018) |
| موقعیت | در نزدیکی شمال غربی نروژ |
| تولیدات و صنایع مهم | ماهیگیری (صنعت اصلی)؛ کشت جو |
| استان یا ایالت | برابانت شمالی |
| مساحت | ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع |
لوفوتِن و وِسْتِرولِن (Lofoten and Vesteralen)
مجموعه جزایری در نزدیکی شمال غربی نروژ، با ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع مساحت. هینویا[۱]، در وِسترولن، بزرگ‌ترین جزیرۀ نروژ است. آب‌های پیرامون آن مسکن انواع ماهی است. مالستروم[۲]، مردابی عظیم و برای کشتی‌رانی خطرناک است؛ این مرداب نام خود را به ویژگی‌هایی مشابه در سایر نقاط داده است و در یکی از آبراه‌های جزایر بین لوفوتن و موسکن[۳] قرار دارد. این جزایر با وست فیورد[۴] از سرزمین اصلی[۵] جدا شده‌اند و رافتسون[۶] آن‌ها را به دو بخش تقسیم کرده است. جمعیت جزایر لوفوتن[۷] 30,419 نفر است (2018) و شهر اصلی آن، اسوولوار[۸]، در جنوب غربی قرار دارد. جزایر وسترولن[۹] ۳۲هزار نفر جمعیت دارند و شهر اصلی آن، سورتلان[۱۰]، در شمال شرقی واقع شده است. هوای این جزیره سرد نیست و چراگاه‌های مرغوبی برای گله‌های گاو دارد و در آن جو کشت می‌شود. صنعت اصلی آن ماهیگیری است، که از ژانویه تا آوریل صورت می‌گیرد و حدود ۴هزار نفر ماهیگیر دارد. در جنگ جهانی دوم، این جزایر منبع مهم ماهی و محصولات دریایی دیگر برای آلمانی‌ها بود. در مارس ۱۹۴۱ نخستین نیروی کماندویی بریتانیا به این محل حمله کرد و حدود ۳.۶ میلیون لیتر روغن ماهی و هجده کارخانه را نابود کرد.