روبنس، پتر پل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=زیگن، وستفالی۱۵۷۷م | ||
|تاریخ مرگ=۱۶۴۰م | |تاریخ مرگ=۱۶۴۰م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =استاد افتخاری هنر در دانشگاه کیمبریج، عضو صنف نقاشان | |سمت =استاد افتخاری هنر در دانشگاه کیمبریج، عضو صنف نقاشان آنتورپ، نقاش دربار وینچنتسو گنتساگا، دوکِ مانتوا، شد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۸م) | ||
|جوایز و افتخارات =استاد افتخاری هنر در دانشگاه کیمبریج | |جوایز و افتخارات =استاد افتخاری هنر در دانشگاه کیمبریج | ||
|آثار =تابلوی هتک ناموس دختران لیوکیپوس ( | |آثار =تابلوی هتک ناموس دختران لیوکیپوس (۱۶۱۷م؛ نگارخانه قدیمی، مونیخ)، پایین‌آوردن پیکر مسیح از صلیب (ح ۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م؛ کلیسای جامع آنتورپ) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | |گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} روبنس، پتر پل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰م)(Rubens, Peter Paul)<br/> [[File:22140500.jpg|thumb|پايين آوردن مسيح از صليب اثر پتر پل روبنس]] | ||
نقاش فلاندری<ref>Flemish | نقاش فلاندری<ref>Flemish | ||
</ref>. از نقاشان نام‌آور دورۀ باروک<ref>baroque </ref> بود. شور باروک ایتالیایی را به شمال اروپا برد، و آثار دینی و تمثیلی<ref>allegorical</ref> بی‌شماری برای کلیساها و کاخ‌ها آفرید که نشان از احاطه‌اش بر جلوه‌های نمایشی و حرکتی در پرده‌های بزرگ، و شیفتگی‌اش به رنگ‌ها و بافت‌های پرمایه دارند. تک‌چهره نیز می‌کشید و در سالهای آخر عمر به منظره‌پردازی هم پرداخت. تابلوی''هتک ناموس دختران لئوکیپوس''<ref> ''The Rape of the Daughters of Leucippus''</ref> ( | </ref>. از نقاشان نام‌آور دورۀ [[باروک]]<ref>baroque </ref> بود. شور باروک ایتالیایی را به شمال اروپا برد، و آثار دینی و تمثیلی<ref>allegorical</ref> بی‌شماری برای کلیساها و کاخ‌ها آفرید که نشان از احاطه‌اش بر جلوه‌های نمایشی و حرکتی در پرده‌های بزرگ، و شیفتگی‌اش به رنگ‌ها و بافت‌های پرمایه دارند. تک‌چهره نیز می‌کشید و در سالهای آخر عمر به منظره‌پردازی هم پرداخت. تابلوی ''هتک ناموس دختران لئوکیپوس''<ref> ''The Rape of the Daughters of Leucippus''</ref> (۱۶۱۷م؛ نگارخانۀ قدیمی<ref> Alte Pinakothek</ref>، [[مونیخ]]) نمونه‌ای از آثار اوست. روبنس از نقاشی خسته نمی‌شد؛ در کمتر از ۴۰ سال، بیش از ۳ هزار اثر آفرید. درون‌مایه‌های متعددی را تصویر کرد: دینی، ازجمله ''پایین‌آوردن پیکر مسیح از صلیب''<ref> ''The Descent from the Cross''</ref> (ح ۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م؛ کلیسای جامع آنتورپ<ref> Antwerp Cathedral</ref>)؛ تک‌چهره، همچون پردۀ مشهور به ''کلاه حصیری''<ref> ''Chapeau de pailles''</ref> (ح ۱۶۲۰م؛ [[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref> National Gallery, London </ref>)؛ زندگی روستایی، ازجمله تابلوی ''کِرمِس''<ref>''Kermesse''</ref> (ح ۱۶۲۲م؛ [[لوور]]<ref> Louvre </ref>)؛ تمثیلی، همچون ''جنگ و صلح''<ref>''War and Peace''</ref> (ح ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰م؛ نگارخانۀ ملی، لندن)؛ و منظره، ازجمله ''قلعۀ استِین''<ref> ''Château de Steen''</ref> (ح ۱۶۳۵ـ۱۶۳۷م؛ نگارخانۀ ملی لندن). روبنس در رنگ‌پردازی و اصول تکنیکی بسیار مهارت داشت. شیوۀ ممتازی در نقاشی رنگ‌وروغن ابداع کرد که در آن سایه‌ها را با رنگ رقیق، و روشنایی‌ها را با قلم‌موی سرشار از رنگ می‌ساخت. تأثیر او در نقاشان دیگر، [[ولاسکز، دیه گو رودریگس (۱۵۹۹ـ۱۶۶۰)|ولاسکز]]<ref> Velázquez</ref>، [[واتو، آنتوان (۱۶۸۴ـ۱۷۲۱)|واتو]]<ref> Watteau</ref>، [[دلاکروا، اوژن (۱۷۹۸ـ۱۸۶۳)|دُلاکروا]]<ref> Delacroix</ref>، [[کانستبل، جان (۱۷۷۶ـ۱۸۳۷)|کانستبل]]<ref> Constable</ref>، و دیگران، حد و مرز نداشت. روبنس مجموعه‌دار بزرگی هم بود (مرمرینه‌های باستانی و سنگ‌های قیمتی، تصاویر، نسخ خطی، و کتاب گردآوری می‌کرد). با علوم قدیم آشنایی داشت و با اهلِ فضل در سراسر اروپا مکاتبه می‌کرد. نیز دیپلماتی بود که پنج زبان می‌دانست. روبنس در [[زیگن]]<ref> Siegen </ref>، [[وستفالی]]<ref>Westphalia</ref>، به‌دنیا آمد؛ در ۱۵۸۷م او را به [[آنتورپ، شهر|آنتورپ]]<ref> Antwerp </ref> بردند. نقاشی را از استادان «رمانتیست<ref>Romanticist </ref>»، توبیاس ورهاخت<ref>Tobias Verhaecht </ref>، آدام وان نورت<ref>Adam van Noort</ref>، و اتو وان وِن<ref> Otto van Veen</ref>، آموخت. در ۱۵۹۸م عضو صنف نقاشان آنتورپ<ref> Painters’ Guild in Antwerp</ref> شد. به [[ایتالیا]] رفت و نقاش دربار وینچنتسو گنتساگا<ref> Vincenzo Gonzaga</ref>، دوکِ مانتوا<ref> Duke of Mantua</ref>، شد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۸م)، و تک‌چهره‌های بسیاری از اشراف کشید. مطالعۀ آثار استادان ایتالیایی، به‌ویژه [[تیسین]]<ref> Titian</ref> و [[ورونزه، پایولو (ح ۱۵۲۸ـ۱۵۸۸)|ورونزه]]<ref> Veronese </ref>، در ونیز از عوامل عمدۀ رشد استعدادهای او بود. اوج هنرنمایی‌اش در نقاشی‌های دینی بزرگش (۱۶۰۹ـ۱۶۲۱م) برای کلیسای جامع و کلیسای یسوعیان<ref>Church of the Jesuits</ref> آنتورپ مشهود است؛ گویی روبنس در این آثار، با بهره‌برداری از همۀ تمهیدات آرایشی و نمایشیِ سبک باروک، روح نهضت ضد پروتستان<ref> Counter-Reformation</ref> را جلوه‌گر می‌سازد. همین هنر تزیینی باشکوه را در مقیاسی بزرگ‌تر در دورۀ آثار غیردینی‌اش از ''زندگی ماری دو مدیچی''<ref> ''Life of Marie de’Medici'' </ref> به‌کار گرفت (۱۶۲۲ـ۱۶۲۵م). به‌سبب مأموریت‌های دیپلماتیک، در ۱۶۲۸م به [[اسپانیا]] رفت، و در آن‌جا از [[فیلیپ چهارم (۱۲۶۸ـ۱۳۱۴م)|فیلیپ چهارم]]<ref>Philip IV </ref> تک‌چهره ساخت، و با [[ولاسکز، دیه گو رودریگس (۱۵۹۹ـ۱۶۶۰)|ولاسکز]] دیدار کرد. در سالهای ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰م نیز به [[لندن (انگلستان)|لندن]] رفت و استاد افتخاریِ هنر در [[دانشگاه کیمبریج]]<ref>Master of Arts of Cambridge University</ref> شد، و سقف تالار ضیافت وایت‌هال<ref> Banqueting Hall, Whitehall</ref> را نقاشی کرد (که مرمت شده، و موجود است). در ۱۶۳۰م به آنتورپ بازگشت، و با دختر ۱۶سالهای با نام هلنا فورمان<ref> Helena Fourment</ref> ازدواج کرد، که در نقاشی‌های دینی و اسطوره‌ای گوناگونش حضور یافت؛ چندین تک‌چهره نیز از او کشید. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۷
| پتر پل روبنس Peter Paul Rubens | |
|---|---|
| زادروز |
زیگن، وستفالی۱۵۷۷م |
| درگذشت | ۱۶۴۰م |
| ملیت | فلاندری |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | تابلوی هتک ناموس دختران لیوکیپوس (۱۶۱۷م؛ نگارخانه قدیمی، مونیخ)، پایین‌آوردن پیکر مسیح از صلیب (ح ۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م؛ کلیسای جامع آنتورپ) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
| جوایز و افتخارات | استاد افتخاری هنر در دانشگاه کیمبریج |
روبنس، پتر پل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰م)(Rubens, Peter Paul)
نقاش فلاندری[۱]. از نقاشان نام‌آور دورۀ باروک[۲] بود. شور باروک ایتالیایی را به شمال اروپا برد، و آثار دینی و تمثیلی[۳] بی‌شماری برای کلیساها و کاخ‌ها آفرید که نشان از احاطه‌اش بر جلوه‌های نمایشی و حرکتی در پرده‌های بزرگ، و شیفتگی‌اش به رنگ‌ها و بافت‌های پرمایه دارند. تک‌چهره نیز می‌کشید و در سالهای آخر عمر به منظره‌پردازی هم پرداخت. تابلوی هتک ناموس دختران لئوکیپوس[۴] (۱۶۱۷م؛ نگارخانۀ قدیمی[۵]، مونیخ) نمونه‌ای از آثار اوست. روبنس از نقاشی خسته نمی‌شد؛ در کمتر از ۴۰ سال، بیش از ۳ هزار اثر آفرید. درون‌مایه‌های متعددی را تصویر کرد: دینی، ازجمله پایین‌آوردن پیکر مسیح از صلیب[۶] (ح ۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م؛ کلیسای جامع آنتورپ[۷])؛ تک‌چهره، همچون پردۀ مشهور به کلاه حصیری[۸] (ح ۱۶۲۰م؛ نگارخانۀ ملی لندن[۹])؛ زندگی روستایی، ازجمله تابلوی کِرمِس[۱۰] (ح ۱۶۲۲م؛ لوور[۱۱])؛ تمثیلی، همچون جنگ و صلح[۱۲] (ح ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰م؛ نگارخانۀ ملی، لندن)؛ و منظره، ازجمله قلعۀ استِین[۱۳] (ح ۱۶۳۵ـ۱۶۳۷م؛ نگارخانۀ ملی لندن). روبنس در رنگ‌پردازی و اصول تکنیکی بسیار مهارت داشت. شیوۀ ممتازی در نقاشی رنگ‌وروغن ابداع کرد که در آن سایه‌ها را با رنگ رقیق، و روشنایی‌ها را با قلم‌موی سرشار از رنگ می‌ساخت. تأثیر او در نقاشان دیگر، ولاسکز[۱۴]، واتو[۱۵]، دُلاکروا[۱۶]، کانستبل[۱۷]، و دیگران، حد و مرز نداشت. روبنس مجموعه‌دار بزرگی هم بود (مرمرینه‌های باستانی و سنگ‌های قیمتی، تصاویر، نسخ خطی، و کتاب گردآوری می‌کرد). با علوم قدیم آشنایی داشت و با اهلِ فضل در سراسر اروپا مکاتبه می‌کرد. نیز دیپلماتی بود که پنج زبان می‌دانست. روبنس در زیگن[۱۸]، وستفالی[۱۹]، به‌دنیا آمد؛ در ۱۵۸۷م او را به آنتورپ[۲۰] بردند. نقاشی را از استادان «رمانتیست[۲۱]»، توبیاس ورهاخت[۲۲]، آدام وان نورت[۲۳]، و اتو وان وِن[۲۴]، آموخت. در ۱۵۹۸م عضو صنف نقاشان آنتورپ[۲۵] شد. به ایتالیا رفت و نقاش دربار وینچنتسو گنتساگا[۲۶]، دوکِ مانتوا[۲۷]، شد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۸م)، و تک‌چهره‌های بسیاری از اشراف کشید. مطالعۀ آثار استادان ایتالیایی، به‌ویژه تیسین[۲۸] و ورونزه[۲۹]، در ونیز از عوامل عمدۀ رشد استعدادهای او بود. اوج هنرنمایی‌اش در نقاشی‌های دینی بزرگش (۱۶۰۹ـ۱۶۲۱م) برای کلیسای جامع و کلیسای یسوعیان[۳۰] آنتورپ مشهود است؛ گویی روبنس در این آثار، با بهره‌برداری از همۀ تمهیدات آرایشی و نمایشیِ سبک باروک، روح نهضت ضد پروتستان[۳۱] را جلوه‌گر می‌سازد. همین هنر تزیینی باشکوه را در مقیاسی بزرگ‌تر در دورۀ آثار غیردینی‌اش از زندگی ماری دو مدیچی[۳۲] به‌کار گرفت (۱۶۲۲ـ۱۶۲۵م). به‌سبب مأموریت‌های دیپلماتیک، در ۱۶۲۸م به اسپانیا رفت، و در آن‌جا از فیلیپ چهارم[۳۳] تک‌چهره ساخت، و با ولاسکز دیدار کرد. در سالهای ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰م نیز به لندن رفت و استاد افتخاریِ هنر در دانشگاه کیمبریج[۳۴] شد، و سقف تالار ضیافت وایت‌هال[۳۵] را نقاشی کرد (که مرمت شده، و موجود است). در ۱۶۳۰م به آنتورپ بازگشت، و با دختر ۱۶سالهای با نام هلنا فورمان[۳۶] ازدواج کرد، که در نقاشی‌های دینی و اسطوره‌ای گوناگونش حضور یافت؛ چندین تک‌چهره نیز از او کشید.
- ↑ Flemish
- ↑ baroque
- ↑ allegorical
- ↑ The Rape of the Daughters of Leucippus
- ↑ Alte Pinakothek
- ↑ The Descent from the Cross
- ↑ Antwerp Cathedral
- ↑ Chapeau de pailles
- ↑ National Gallery, London
- ↑ Kermesse
- ↑ Louvre
- ↑ War and Peace
- ↑ Château de Steen
- ↑ Velázquez
- ↑ Watteau
- ↑ Delacroix
- ↑ Constable
- ↑ Siegen
- ↑ Westphalia
- ↑ Antwerp
- ↑ Romanticist
- ↑ Tobias Verhaecht
- ↑ Adam van Noort
- ↑ Otto van Veen
- ↑ Painters’ Guild in Antwerp
- ↑ Vincenzo Gonzaga
- ↑ Duke of Mantua
- ↑ Titian
- ↑ Veronese
- ↑ Church of the Jesuits
- ↑ Counter-Reformation
- ↑ Life of Marie de’Medici
- ↑ Philip IV
- ↑ Master of Arts of Cambridge University
- ↑ Banqueting Hall, Whitehall
- ↑ Helena Fourment