سانگالو: تفاوت میان نسخه‌ها

خانواده‌ای از معماران و نقاشان ایتالیایی. نام اصلی آنان جامبرتی<ref>Giamberti</ref> بود. برجسته‌ترین اعضای آن عبارت بودند از جولیانو جامبرتی<ref>Giuliano Giamberti </ref> (۱۴۴۵ـ۱۵۱۶م)، برادرش آنتونیو سانگالو<ref>Antonio Sangallo</ref> (۱۴۵۵ـ۱۵۳۴م)، و برادرزادۀ آنان، آنتونیو جامبرتی دا سانگالو<ref>Antonio Giamberti da Sangallo</ref> (۱۴۸۳ـ۱۵۴۶م) که همگی در [[فلورانس]]<ref>Florence </ref> به‌دنیا آمدند. نخستین کار جولیانو جامبرتی، رواق<ref>cloister </ref> کلیسای سانتا مادالنا د پاتسی<ref>Santa Maddalena de Pazzi </ref> در فلورانس (۱۴۹۰ـ۱۴۹۵م) بود. پس از آن به‌دستور [[مدیچی، لورنتسو د (۱۴۴۹ـ۱۴۹۲م)|لورنتسو دِ مدیچی]]<ref>Lorenzo de Medici </ref>، دیر بزرگی در نزدیکی دروازۀ سان گالو<ref>San Gallo </ref> بنا کرد و نام «دا سان گالو» از همان زمان روی آن ماند (این دیر در دوران محاصرۀ ۱۵۳۰م تخریب شد). در میان کارهای متعدد دیگرش، کاخی در [[ساوونا، شهر|ساوونا]]<ref>Savona </ref> برای کاردینال دلّا رووِرِه<ref>Cardinal della Rovere </ref> (که اکنون به دیر سانتا کیارا<ref>Santa Chiara </ref> تبدیل شده است)، و کاخ‌های گوندی<ref>Gondi </ref> و [[استروتسی، برناردو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۴)|استروتسی]]<ref>Strozzi </ref> در فلورانس درخور ذکرند. شاهکار او سانتا ماریا دله کارچری<ref>  Santa Maria delle Carceri</ref>، در [[پراتو]]<ref>Prato</ref> (۱۴۸۵ـ۱۴۹۱م)، نخستین کلیسای سبک رنسانس<ref>Renaissance</ref> با پلان صلیب یونانی است. برادر جولیانو، آنتونیو سانگالو، ضمن بازدید از رُم، تحت حمایت [[الکساندر ششم (۱۴۳۱م ـ۱۵۰۳)|الکساندر ششم]] قرار گرفت. تبدیل آرامگاه هادریانوس<ref>Hadrian</ref> به دژ، از طرح‌های او بود؛ شکل فعلی این آرامگاه حاصل کار اوست که از آن پس قلعۀ سنت آنجلو<ref>St Angelo </ref> نام گرفت. دوک والنتینو<ref>Duke of Valentino</ref>، آنتونیو را به‌استخدام خود درآورد تا دژ چیویتا کاستلانا<ref>Civita Castellana</ref> را بنا کند، و پس از آن به ساخت دژ مونتفیاسکونه<ref>Montefiascone</ref> بپردازد. آنتونیو چندین کلیسا، ازجمله کلیسای سان بیاجو<ref>S Biagio</ref> در مونتپولچانو<ref>Montepulciano</ref> را بنا کرد. آنتونیو جامبرتی دا سانگالوی جوان در رُم شاگرد عموی خود بود، و او نیز [[برامانته]]<ref>Bramante</ref> را مربی و حامی خود یافت. کاخ فارنزه<ref>Farnese Palace</ref> (۱۵۳۴ـ۱۵۴۶م) شاهکار اوست. در میان کارهای دیگرش، طرح تکمیل [[سان پیترو، کلیسای جامع|کلیسای سان پیِترو]]<ref>St Peter</ref> شایان ذکر است که پس از مرگ [[پروتسی، بالداساره تومازو (۱۴۸۱م ـ۱۵۳۶)|بالداسّاره پروتسی]]<ref>Baldassare Peruzzi</ref> در ۱۵۳۶م، معمار ارشد آن شد.