شاردن، ژان باپتیست (۱۶۹۹ـ۱۷۷۹): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ژان باپتیست شاردن|نام=Jean-Baptiste Chardin|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۶۹۹م|تاریخ مرگ=۱۷۷۹م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=تابلوی یخبازی (لوور، پاریس)، تابلوی بانوی مهماندار|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:26011400.jpg|پیوند=https://wikijoo.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:26011400.jpg|بندانگشتی|پوست کندن شلغم توسط زن 1740م، یکی از آثار ژان باپتیست شاردن]] | ||
شاردن، ژان باپتیست (۱۶۹۹ـ۱۷۷۹م)(Chardin, Jean-Baptiste) | |||
نقاش فرانسوی. بازنمایی طبیعتگرایانۀ<ref>naturalistic</ref> اشیا و | نقاش فرانسوی. بازنمایی طبیعتگرایانۀ<ref>naturalistic</ref> اشیا و تصویر صحنههای خانگی<ref>domestic scenes</ref>، مضامین آثار اویند، که سنّت هلندی را بهیاد میآورند. آثارش با کارهای معاصرانش، نقاشان [[روکوکو]]<ref>rococo</ref>، هیچگونه همخوانی نداشت. اسلوب فردیاش بر استفاده از لایههای متوالی رنگ برای دستیابی به رنگمایهای عمیق، مبتنی بود. اغلب از برجستهترین نقاشان صحنههای زندگی روزمره<ref>genre scenes</ref> برشمرده میشود. شاردَن شاگرد یا دستیار نقاشانی همچون کوئاپل<ref>Coypel</ref> و وانلو<ref>Van Loo</ref> بود، و از ابتدای کارش به آثار نقش اشیا فلاندری<ref>Flemish</ref> و هلندی تمایل یافت که در [[فرانسه|فرانسۀ]] اوایل قرن ۱۸م رواج داشت؛ لیکن شیوهای که پروراند با آثار هلندی و نیز با ظرافت مشهود در آثار ژان ـ باپتیست اودری<ref>Jean-Baptiste Oudry</ref> یا باپتیست مونوایه<ref>Baptiste Monnoyer</ref> تفاوت دارد. هنرش که در «عصر تصنعگرایی» [[لویی پانزدهم|لوئی پانزدهم]] و [[بوشه، فرانسوا (۱۷۰۳ـ۱۷۷۰)|فرانسوآ بوشه]]<ref>François Boucher</ref>، ماهیتی واقعگرا<ref>realist</ref> داشت، شهادتی تصویری از وجود یک [[بورژوازی]] شهرنشین و فرهیخته است که از دربار و نیز از روستاییان کشاورز، متمایز است. شاردن سراسر زندگی خود را در چنین محیطی در [[پاریس، شهر|پاریس]]، با آرامش سپری کرد. [[لارژیلی یر، نیکلا دو (۱۶۵۶ـ۱۷۴۶)|نیکُلا دو لارژیلییِر]]<ref>Nicolas de Largillièrre</ref> نخستین نقاشیهای نقش اشیای او، ازجمله تابلوی ''یخبازی''<ref>''The Skate''</ref> ([[لوور]]<ref>Louvre</ref>، پاریس)، را بسیار ستود، و شاردن بیدرنگ از طریق وی به آکادمی راه یافت. هیچگاه از هنرش پول چندانی بهدست نیاورد و از ۱۷۵۲م از پادشاه مستمری دریافت کرد؛ در ۱۷۵۷م در لوور، جایگاهی به آثار او اختصاص یافت. شاردَن بهسبب طراحیهای بزرگ و بررسیهایش در ویژگیهای نور، در میان نقاشان قرن ۱۷م فرانسه، هنرمندی «نوگرا» بهشمار میآید. جلوههای خاصِ نوری را، در نقاشی از پیکر انسان (ازجمله در تابلوی ''بانوی مهماندار''<ref>''La Pourvoyeuse''</ref>، لوور)، و نیز در نقاشی از ظروف و خوردنیها پرتجمل؛ بهکار میگرفت، این ویژگی به آثارش وقار و جذابیّت خاصی میبخشید. در اواخر عمر به نقاشی با [[پاستل]]<ref>pastel</ref> روآورد، همچون تابلویی از تکچهرۀ خودش (لوور). شاردن با کیفیت ساختاری آثارش، که تحسین کوبیست<ref>cubist</ref>ها را برانگیخت، و استفاده از رنگهای مُنکسر، که [[امپرسیونیسم|امپرسیونیستی]]<ref>Impressionist</ref> خوانده میشود، عشق به چیزهای ساده و بیپیرایه را درآمیخت؛ جوهرۀ نبوغش در چنین اموری نهفته است. کشف زیبایی مکنون در سادگی، هنر او را همردیف هنر [[ورمیر، یان (۱۶۳۲ـ۱۶۷۵)|ورمیر]]<ref>Vermeer</ref> قرار میدهد. | ||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۴
ژان باپتیست شاردن Jean-Baptiste Chardin | |
---|---|
زادروز |
۱۶۹۹م |
درگذشت | ۱۷۷۹م |
ملیت | فرانسوی |
شغل و تخصص اصلی | نقاش |
آثار | تابلوی یخبازی (لوور، پاریس)، تابلوی بانوی مهماندار |
گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
شاردن، ژان باپتیست (۱۶۹۹ـ۱۷۷۹م)(Chardin, Jean-Baptiste)
نقاش فرانسوی. بازنمایی طبیعتگرایانۀ[۱] اشیا و تصویر صحنههای خانگی[۲]، مضامین آثار اویند، که سنّت هلندی را بهیاد میآورند. آثارش با کارهای معاصرانش، نقاشان روکوکو[۳]، هیچگونه همخوانی نداشت. اسلوب فردیاش بر استفاده از لایههای متوالی رنگ برای دستیابی به رنگمایهای عمیق، مبتنی بود. اغلب از برجستهترین نقاشان صحنههای زندگی روزمره[۴] برشمرده میشود. شاردَن شاگرد یا دستیار نقاشانی همچون کوئاپل[۵] و وانلو[۶] بود، و از ابتدای کارش به آثار نقش اشیا فلاندری[۷] و هلندی تمایل یافت که در فرانسۀ اوایل قرن ۱۸م رواج داشت؛ لیکن شیوهای که پروراند با آثار هلندی و نیز با ظرافت مشهود در آثار ژان ـ باپتیست اودری[۸] یا باپتیست مونوایه[۹] تفاوت دارد. هنرش که در «عصر تصنعگرایی» لوئی پانزدهم و فرانسوآ بوشه[۱۰]، ماهیتی واقعگرا[۱۱] داشت، شهادتی تصویری از وجود یک بورژوازی شهرنشین و فرهیخته است که از دربار و نیز از روستاییان کشاورز، متمایز است. شاردن سراسر زندگی خود را در چنین محیطی در پاریس، با آرامش سپری کرد. نیکُلا دو لارژیلییِر[۱۲] نخستین نقاشیهای نقش اشیای او، ازجمله تابلوی یخبازی[۱۳] (لوور[۱۴]، پاریس)، را بسیار ستود، و شاردن بیدرنگ از طریق وی به آکادمی راه یافت. هیچگاه از هنرش پول چندانی بهدست نیاورد و از ۱۷۵۲م از پادشاه مستمری دریافت کرد؛ در ۱۷۵۷م در لوور، جایگاهی به آثار او اختصاص یافت. شاردَن بهسبب طراحیهای بزرگ و بررسیهایش در ویژگیهای نور، در میان نقاشان قرن ۱۷م فرانسه، هنرمندی «نوگرا» بهشمار میآید. جلوههای خاصِ نوری را، در نقاشی از پیکر انسان (ازجمله در تابلوی بانوی مهماندار[۱۵]، لوور)، و نیز در نقاشی از ظروف و خوردنیها پرتجمل؛ بهکار میگرفت، این ویژگی به آثارش وقار و جذابیّت خاصی میبخشید. در اواخر عمر به نقاشی با پاستل[۱۶] روآورد، همچون تابلویی از تکچهرۀ خودش (لوور). شاردن با کیفیت ساختاری آثارش، که تحسین کوبیست[۱۷]ها را برانگیخت، و استفاده از رنگهای مُنکسر، که امپرسیونیستی[۱۸] خوانده میشود، عشق به چیزهای ساده و بیپیرایه را درآمیخت؛ جوهرۀ نبوغش در چنین اموری نهفته است. کشف زیبایی مکنون در سادگی، هنر او را همردیف هنر ورمیر[۱۹] قرار میدهد.