فیوزلی، هنری (۱۷۴۱ـ۱۸۲۵): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
فیوزْلی، هِنری (۱۷۴۱ـ۱۸۲۵)(Fuseli, Henry) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}فیوزْلی، هِنری (۱۷۴۱ـ۱۸۲۵)(Fuseli, Henry) | ||
(نام اصلی: یوهان هاینریش فوسلی<ref>Johann Heinrich Füssli</ref>) هنرمند رمانتیک<ref>Romanitc</ref> انگلیسی، زادۀ سوئیس. تصویرهای مخوف و رؤیاگونه نقاشی میکرد، همچون ''کابوس''<ref>''The Nightmare''</ref> (۱۷۸۱؛ انستیتوی هنری<ref>Institute of Arts </ref>، دیترویت). آثارش در بازنمایی احساس وحشت و دنیای عجایب، با رمانهای گوتیک انگلیسیِ زمانش قرابت دارند. صحنههایی از آثار میلتون و شکسپیر<ref>Shakespeare </ref>، از مضامین آثار اوست. فیوزِلی فرزند یک تکچهرهساز سوئیسی بود. در ۱۷۶۴ به انگلستان مهاجرت کرد؛ و رینولدز<ref>Reynolds</ref> او را به نقاشی و تحصیل هنر در ایتالیا ترغیب کرد. در دوران اقامتش در ایتالیا (۱۷۷۰ـ۱۷۷۸)، شیفتۀ هنر میکلانژ شد؛ گرچه آثارش بهسبب تمایل به عناصر رمانتیسم، و عشق به وحشت و تخیل، با آثار میکلانژ بسیار متفاوتاند. دغدغۀ اصلیاش، بیشتر احساس و هیجان حاصل از مضمون بود، تا زیباییِ رنگ. پیکرههای کشیدۀ زنان با آرایشهای مبالغهآمیز سر و مو، در طراحیها و نقاشیهایش، از گرایش او به تخیلات شهوتانگیز نشان دارند. فیوزلی نویسندهای شوخطبع، توانا و فاضل بود. در سالهای آخر عمر که به مقام سرپرستی آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy Blake </ref> منصوب شد، شخصیتی غیرعادی مینمود. دوست بلِیک<ref>Blake</ref>، و منتقدی تیزبین بود، و کتاب بسیار اثرگذار وینکلمان<ref>Winckelmann</ref> را با نام ''تأملاتی دربارۀ نقاشی و مجسمهسازی یونانیان''<ref>''Reflections on the Painting and Sculpture of the Greeks''</ref>''،'' ترجمه کرد. | (نام اصلی: یوهان هاینریش فوسلی<ref>Johann Heinrich Füssli</ref>) هنرمند رمانتیک<ref>Romanitc</ref> انگلیسی، زادۀ سوئیس. تصویرهای مخوف و رؤیاگونه نقاشی میکرد، همچون ''کابوس''<ref>''The Nightmare''</ref> (۱۷۸۱؛ انستیتوی هنری<ref>Institute of Arts </ref>، دیترویت). آثارش در بازنمایی احساس وحشت و دنیای عجایب، با رمانهای گوتیک انگلیسیِ زمانش قرابت دارند. صحنههایی از آثار میلتون و شکسپیر<ref>Shakespeare </ref>، از مضامین آثار اوست. فیوزِلی فرزند یک تکچهرهساز سوئیسی بود. در ۱۷۶۴ به انگلستان مهاجرت کرد؛ و رینولدز<ref>Reynolds</ref> او را به نقاشی و تحصیل هنر در ایتالیا ترغیب کرد. در دوران اقامتش در ایتالیا (۱۷۷۰ـ۱۷۷۸)، شیفتۀ هنر میکلانژ شد؛ گرچه آثارش بهسبب تمایل به عناصر رمانتیسم، و عشق به وحشت و تخیل، با آثار میکلانژ بسیار متفاوتاند. دغدغۀ اصلیاش، بیشتر احساس و هیجان حاصل از مضمون بود، تا زیباییِ رنگ. پیکرههای کشیدۀ زنان با آرایشهای مبالغهآمیز سر و مو، در طراحیها و نقاشیهایش، از گرایش او به تخیلات شهوتانگیز نشان دارند. فیوزلی نویسندهای شوخطبع، توانا و فاضل بود. در سالهای آخر عمر که به مقام سرپرستی آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy Blake </ref> منصوب شد، شخصیتی غیرعادی مینمود. دوست بلِیک<ref>Blake</ref>، و منتقدی تیزبین بود، و کتاب بسیار اثرگذار وینکلمان<ref>Winckelmann</ref> را با نام ''تأملاتی دربارۀ نقاشی و مجسمهسازی یونانیان''<ref>''Reflections on the Painting and Sculpture of the Greeks''</ref>''،'' ترجمه کرد. |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۴
جعبه زندگینامه |
---|
فیوزْلی، هِنری (۱۷۴۱ـ۱۸۲۵)(Fuseli, Henry)
(نام اصلی: یوهان هاینریش فوسلی[۱]) هنرمند رمانتیک[۲] انگلیسی، زادۀ سوئیس. تصویرهای مخوف و رؤیاگونه نقاشی میکرد، همچون کابوس[۳] (۱۷۸۱؛ انستیتوی هنری[۴]، دیترویت). آثارش در بازنمایی احساس وحشت و دنیای عجایب، با رمانهای گوتیک انگلیسیِ زمانش قرابت دارند. صحنههایی از آثار میلتون و شکسپیر[۵]، از مضامین آثار اوست. فیوزِلی فرزند یک تکچهرهساز سوئیسی بود. در ۱۷۶۴ به انگلستان مهاجرت کرد؛ و رینولدز[۶] او را به نقاشی و تحصیل هنر در ایتالیا ترغیب کرد. در دوران اقامتش در ایتالیا (۱۷۷۰ـ۱۷۷۸)، شیفتۀ هنر میکلانژ شد؛ گرچه آثارش بهسبب تمایل به عناصر رمانتیسم، و عشق به وحشت و تخیل، با آثار میکلانژ بسیار متفاوتاند. دغدغۀ اصلیاش، بیشتر احساس و هیجان حاصل از مضمون بود، تا زیباییِ رنگ. پیکرههای کشیدۀ زنان با آرایشهای مبالغهآمیز سر و مو، در طراحیها و نقاشیهایش، از گرایش او به تخیلات شهوتانگیز نشان دارند. فیوزلی نویسندهای شوخطبع، توانا و فاضل بود. در سالهای آخر عمر که به مقام سرپرستی آکادمی سلطنتی[۷] منصوب شد، شخصیتی غیرعادی مینمود. دوست بلِیک[۸]، و منتقدی تیزبین بود، و کتاب بسیار اثرگذار وینکلمان[۹] را با نام تأملاتی دربارۀ نقاشی و مجسمهسازی یونانیان[۱۰]، ترجمه کرد.