تیافو، فرانسیس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
تیافو، فرانسیس (1998- ) (Tiafoe, Frances) | تیافو، فرانسیس (1998- ) (Tiafoe, Frances) | ||
تنیس‌باز امریکایی. در ژوئن 2023 به رتبۀ 10 انفرادی جهان رسید. او اولین مرد امریکایی سیرالئون<ref>Sierra Leon</ref> شد که در رتبۀ 10 برتر انجمن تنیس‌بازان حرفه‌ای (ای‌تی‌پی)<ref>Association of Tennis Professionals (ATP)</ref> قرار گرفت. نخستین قهرمانی از سه عنوان ای‌تی‌پی خود را در دلری بیچ اوپن<ref>Delray Beach Open</ref> 2018 به دست آورد و به جوانترین مرد امریکایی تبدیل شد که پس از اندی رادیک<ref>Andy Roddick </ref> در سال 2002 ، یک تورنمنت را در تور جهانی برنده شده است. او دومین عنوان خود را در زمین خاکی در مسابقات قهرمانی زمین خاکی مردان ایالات متحده<ref>U.S. Men's Clay Court Championships </ref> در سال 2023 به دست آورد. او | تنیس‌باز امریکایی. در ژوئن 2023 به رتبۀ 10 انفرادی جهان رسید. او اولین مرد امریکایی [[سیرا لیون|سیرالئون]]<ref>Sierra Leon</ref> شد که در رتبۀ 10 برتر انجمن تنیس‌بازان حرفه‌ای (ای‌تی‌پی)<ref>Association of Tennis Professionals (ATP)</ref> قرار گرفت. نخستین قهرمانی از سه عنوان ای‌تی‌پی خود را در دلری بیچ اوپن<ref>Delray Beach Open</ref> 2018 به دست آورد و به جوانترین مرد امریکایی تبدیل شد که پس از اندی رادیک<ref>Andy Roddick </ref> در سال 2002 ، یک تورنمنت را در تور جهانی برنده شده است. او دومین عنوان خود را در زمین خاکی در مسابقات قهرمانی زمین خاکی مردان ایالات متحده<ref>U.S. Men's Clay Court Championships </ref> در سال 2023 به دست آورد. او رتبۀ 160 را در مسابقات دونفره در نوامبر 2021 کسب کرده است. تنیس حرفه‌ای را از ۲۰۱۵ آغاز کرد. در ۱۵ سالگی برندۀ اورنج باول<ref>Orange Bowl</ref> ۲۰۱۳ شد. در ۱۷ سالگی و پس از مایکل چانگ<ref>Michael Chang</ref> در سال ۱۹۸۹، جوانترین امریکایی در قرعه‌کشی اصلی مسابقات آزاد فرانسه شد. قهرمان ملی نوجوانان ایالات متحده شد و در تور چلنجر ای‌تی‌پی<ref>ATP Challenger Tour</ref> به موفقیت رسید و ۴ عنوان به دست آورد. در ۲۰۱۶، به جمع ۱۰۰ نفر برتر رده‌بندی ای‌تی‌پی راه یافت. در مسابقات آزاد استرالیا<ref>2019 Australian Open</ref> ۲۰۱۹، به مرحلۀ یک چهارم نهایی و در ۲۰۲۲، در مسابقات آزاد امریکا<ref>US Open</ref> برای اولین بار به نیمه‌نهایی گرند اسلم<ref>Grand Slam</ref> رسید. تیافو در ژانویۀ 1998 همراه با برادر دوقلویش، در [[مریلند]]<ref>Maryland</ref> متولد شد. او پسری مهاجر از سیرالئون جنگ‌زده بود که در یک مرکز تنیس که پدرش در آن به عنوان نگهبان کار میکرد، با تنیس آشنا شد. تیافو و برادر دوقلویش در ۴ سالگی ورزش تنیس را به‌طور منظم شروع کردند. هنگامی که 5 ساله بودند، پدرشان ترتیبی اتخاذ کرد که آنها آموزش را در همان جایی که خودش کار میکرد (مرکز قهرمانان تنیس نوجوانان) آغاز کنند. وقتی تیافو 8 ساله بود، میشا کوزنتسوف مربیگری او را در مرکز شروع کرد. کوزنتسوف مدت ۹ سال به مربیگری تیافو ادامه داد و بعد به مرکز آموزش ملی در فلوریدا نقل مکان کرد. تیافو عناوین سطح بالای نوجوانان را یک به یک به دست آورد و به شماره 2 جهان در رده بندی نوجوانان فدراسیون بین المللی تنیس (ITF) دست یافت. در 14 سالگی، اولین تورنمنت معتبر بین المللی خود را در فرانسه پیروز شد. سال بعد، در دسامبر 2013، تیافو به جوانترین بازیکنی تبدیل شد که برنده اورنج باول<ref>Orange Bowl</ref>، یکی از بالاترین مسابقات درجه یک نوجوانان شد. با این دو عنوان بزرگ، او در مسابقات نوجوانان اوپن فرانسه در 2014 رتبه اول را کسب کرد. در تورنمنت گرند اسلم نوجوانان در مسابقات آزاد امریکا، به نیمه نهایی رسید که آخرین تورنمنت فدراسیون بین المللی تنیس (آی تی اف) بود که او در سطح نوجوانان بازی کرد. در آگوست 2015، در مسابقات قهرمانی ملی نوجوانان، در 17 سالگی قهرمان شد و کار خود را در رده نوجوانان تکمیل کرد. تیافو به موفقیت خود در تور چلنجر ادامه داد و در ناکسویل به دومین فینال رسید. هر چند در فینال، از دن ایوانز شکست خورد. او به واسطه موفقیت در سطح چلنجر، به رتبه ۱۷۶ صعود کرد و چند ماه پیش از رسیدن به ۱۸ سالگی، در رتبه ۲۰۰ نفر برتر جای گرفت. او در ۲۰۲۳، قهرمان جام یونایتد شد. در ایندین ولز، به اولین نیمه نهایی خود در مسابقات مسترز ۱۰۰۰ امتیازی رسید. جوان ترین فردی است که نامش وارد فهرست ۱۰۰ تنیس باز برتر شده است. در مرحله فینال رقابت‌های تنیس 250 امتیازی اشتوتگارت آلمان در ۲۰۲۳، فرانسیس تیافو در برابر لنارد اشتروف آلمانی قرار گرفت و به عنوان قهرمانی این مسابقات دست یافت تا سومین قهرمانی خود در تور مردان را به دست بیاورد. با این قهرمانی، او در رده دهم برترین تنیس بازان جهان جای گرفت. در ۲۰۲۴، تیافو به نیمه نهایی مسابقات آزاد امریکا و فینال ۱۰۰۰ امتیازی سین سیناتی در مقابل یانیک سینر رسید. در نیمه نهایی مسابقات آزاد امریکا، او و تیلور فریتز یک نیمه نهایی تماما امریکایی را برگزار کردند. تیافو تاکنون به علت رفتارهایی همچون بی احترامی و فحاشی به داور، چندین بار جریمه نقدی شده است. | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:ورزش]] | [[رده:ورزش]] | ||
[[رده:اشخاص جهان]] | [[رده:اشخاص جهان]] | ||
نسخهٔ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۶
تیافو، فرانسیس (1998- ) (Tiafoe, Frances)
تنیس‌باز امریکایی. در ژوئن 2023 به رتبۀ 10 انفرادی جهان رسید. او اولین مرد امریکایی سیرالئون[۱] شد که در رتبۀ 10 برتر انجمن تنیس‌بازان حرفه‌ای (ای‌تی‌پی)[۲] قرار گرفت. نخستین قهرمانی از سه عنوان ای‌تی‌پی خود را در دلری بیچ اوپن[۳] 2018 به دست آورد و به جوانترین مرد امریکایی تبدیل شد که پس از اندی رادیک[۴] در سال 2002 ، یک تورنمنت را در تور جهانی برنده شده است. او دومین عنوان خود را در زمین خاکی در مسابقات قهرمانی زمین خاکی مردان ایالات متحده[۵] در سال 2023 به دست آورد. او رتبۀ 160 را در مسابقات دونفره در نوامبر 2021 کسب کرده است. تنیس حرفه‌ای را از ۲۰۱۵ آغاز کرد. در ۱۵ سالگی برندۀ اورنج باول[۶] ۲۰۱۳ شد. در ۱۷ سالگی و پس از مایکل چانگ[۷] در سال ۱۹۸۹، جوانترین امریکایی در قرعه‌کشی اصلی مسابقات آزاد فرانسه شد. قهرمان ملی نوجوانان ایالات متحده شد و در تور چلنجر ای‌تی‌پی[۸] به موفقیت رسید و ۴ عنوان به دست آورد. در ۲۰۱۶، به جمع ۱۰۰ نفر برتر رده‌بندی ای‌تی‌پی راه یافت. در مسابقات آزاد استرالیا[۹] ۲۰۱۹، به مرحلۀ یک چهارم نهایی و در ۲۰۲۲، در مسابقات آزاد امریکا[۱۰] برای اولین بار به نیمه‌نهایی گرند اسلم[۱۱] رسید. تیافو در ژانویۀ 1998 همراه با برادر دوقلویش، در مریلند[۱۲] متولد شد. او پسری مهاجر از سیرالئون جنگ‌زده بود که در یک مرکز تنیس که پدرش در آن به عنوان نگهبان کار میکرد، با تنیس آشنا شد. تیافو و برادر دوقلویش در ۴ سالگی ورزش تنیس را به‌طور منظم شروع کردند. هنگامی که 5 ساله بودند، پدرشان ترتیبی اتخاذ کرد که آنها آموزش را در همان جایی که خودش کار میکرد (مرکز قهرمانان تنیس نوجوانان) آغاز کنند. وقتی تیافو 8 ساله بود، میشا کوزنتسوف مربیگری او را در مرکز شروع کرد. کوزنتسوف مدت ۹ سال به مربیگری تیافو ادامه داد و بعد به مرکز آموزش ملی در فلوریدا نقل مکان کرد. تیافو عناوین سطح بالای نوجوانان را یک به یک به دست آورد و به شماره 2 جهان در رده بندی نوجوانان فدراسیون بین المللی تنیس (ITF) دست یافت. در 14 سالگی، اولین تورنمنت معتبر بین المللی خود را در فرانسه پیروز شد. سال بعد، در دسامبر 2013، تیافو به جوانترین بازیکنی تبدیل شد که برنده اورنج باول[۱۳]، یکی از بالاترین مسابقات درجه یک نوجوانان شد. با این دو عنوان بزرگ، او در مسابقات نوجوانان اوپن فرانسه در 2014 رتبه اول را کسب کرد. در تورنمنت گرند اسلم نوجوانان در مسابقات آزاد امریکا، به نیمه نهایی رسید که آخرین تورنمنت فدراسیون بین المللی تنیس (آی تی اف) بود که او در سطح نوجوانان بازی کرد. در آگوست 2015، در مسابقات قهرمانی ملی نوجوانان، در 17 سالگی قهرمان شد و کار خود را در رده نوجوانان تکمیل کرد. تیافو به موفقیت خود در تور چلنجر ادامه داد و در ناکسویل به دومین فینال رسید. هر چند در فینال، از دن ایوانز شکست خورد. او به واسطه موفقیت در سطح چلنجر، به رتبه ۱۷۶ صعود کرد و چند ماه پیش از رسیدن به ۱۸ سالگی، در رتبه ۲۰۰ نفر برتر جای گرفت. او در ۲۰۲۳، قهرمان جام یونایتد شد. در ایندین ولز، به اولین نیمه نهایی خود در مسابقات مسترز ۱۰۰۰ امتیازی رسید. جوان ترین فردی است که نامش وارد فهرست ۱۰۰ تنیس باز برتر شده است. در مرحله فینال رقابت‌های تنیس 250 امتیازی اشتوتگارت آلمان در ۲۰۲۳، فرانسیس تیافو در برابر لنارد اشتروف آلمانی قرار گرفت و به عنوان قهرمانی این مسابقات دست یافت تا سومین قهرمانی خود در تور مردان را به دست بیاورد. با این قهرمانی، او در رده دهم برترین تنیس بازان جهان جای گرفت. در ۲۰۲۴، تیافو به نیمه نهایی مسابقات آزاد امریکا و فینال ۱۰۰۰ امتیازی سین سیناتی در مقابل یانیک سینر رسید. در نیمه نهایی مسابقات آزاد امریکا، او و تیلور فریتز یک نیمه نهایی تماما امریکایی را برگزار کردند. تیافو تاکنون به علت رفتارهایی همچون بی احترامی و فحاشی به داور، چندین بار جریمه نقدی شده است.