ادیان سری: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
آیین<ref>cult</ref>هایی در عهد باستان که تنها خواص را در آن‌ها راه بود. آیین‌های دمتر<ref>Demeter | آیین<ref>cult</ref>هایی در عهد باستان که تنها خواص را در آن‌ها راه بود. آیین‌های دمتر<ref>Demeter | ||
</ref> (←[[ | </ref> (←[[الئوسیسی، آیین های|الئوسیسی، آیین‌های]])، [[دیونوسوس]]<ref> Dionysus</ref>، [[کوبله]]<ref> Cybele</ref>، ایزیس<ref> Isis</ref>، و میترا<ref> Mithras </ref>/مهر از زمرۀ آن‌ها بودند. شالودۀ برخی از آن‌ها را آیین باروری تشکیل می‌داد که در آن خدایی می‌مرد و زنده می‌شد و پیروانش گوشت و خون می‌خوردند تا به وصال او نایل شوند و زندگی پس از مرگ نصیبشان شود. [[مسیحیت]]<ref>Christianity</ref> در اوایل بسیار متأثر از ادیان سرّی بود. قدیمی‌ترین اسرار شناخته‌شده دست‌کم به حدود ۱۸۷۵پ‌م بازمی‌گردد و با افسانۀ اُزیریس<ref> Osiris </ref> در مصر ارتباط می‌یابند. یونانیان باستان آیین‌های سرّی محلی بسیار داشتند و اسرار دیونوسوسی و [[اورفیوسی، اسرار|اورفئوسی]]<ref>Orphism</ref> در بسیاری از نقاط جهان هلنی متداول بودند. در قرن ۲پ‌م با تجزیۀ امپراتوری اسکندر و شروع دوران یونانی ـ رومی، ادیان سرّی جانی تازه گرفتند و یکدیگر را تحت تأثیر قرار دادند. آیین مهر (← [[میتراییسم|میترائیسم]]) محصول این دوره است. در الهیات مسیحی، سِرّ به امری اطلاق می‌شود که بی‌کمک وحی<ref> Revelation</ref> بر عقل انسانی پوشیده است و حتی پس از آن که وحی شد از حدود فهم انسان بیرون است. نمونه‌ای از آن تثلیث<ref> Trinity</ref> است. [[افخارستیا]]<ref> Eucharist </ref> را «اسرار مقدس<ref>Holy Mystries </ref>» نامیده‌اند، اول به سبب آن‌که ساکرامنت<ref>Sacrament </ref> است و دوم بدین سبب که در کلیسای قدیم تعمیدنیافتگان<ref>unbaptized</ref> اجازۀ حضور در تمامی آن را نداشتند. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۰
اَدْیانِ سِرّی (mystery religion)
آیین[۱]هایی در عهد باستان که تنها خواص را در آن‌ها راه بود. آیین‌های دمتر[۲] (←الئوسیسی، آیین‌های)، دیونوسوس[۳]، کوبله[۴]، ایزیس[۵]، و میترا[۶]/مهر از زمرۀ آن‌ها بودند. شالودۀ برخی از آن‌ها را آیین باروری تشکیل می‌داد که در آن خدایی می‌مرد و زنده می‌شد و پیروانش گوشت و خون می‌خوردند تا به وصال او نایل شوند و زندگی پس از مرگ نصیبشان شود. مسیحیت[۷] در اوایل بسیار متأثر از ادیان سرّی بود. قدیمی‌ترین اسرار شناخته‌شده دست‌کم به حدود ۱۸۷۵پ‌م بازمی‌گردد و با افسانۀ اُزیریس[۸] در مصر ارتباط می‌یابند. یونانیان باستان آیین‌های سرّی محلی بسیار داشتند و اسرار دیونوسوسی و اورفئوسی[۹] در بسیاری از نقاط جهان هلنی متداول بودند. در قرن ۲پ‌م با تجزیۀ امپراتوری اسکندر و شروع دوران یونانی ـ رومی، ادیان سرّی جانی تازه گرفتند و یکدیگر را تحت تأثیر قرار دادند. آیین مهر (← میترائیسم) محصول این دوره است. در الهیات مسیحی، سِرّ به امری اطلاق می‌شود که بی‌کمک وحی[۱۰] بر عقل انسانی پوشیده است و حتی پس از آن که وحی شد از حدود فهم انسان بیرون است. نمونه‌ای از آن تثلیث[۱۱] است. افخارستیا[۱۲] را «اسرار مقدس[۱۳]» نامیده‌اند، اول به سبب آن‌که ساکرامنت[۱۴] است و دوم بدین سبب که در کلیسای قدیم تعمیدنیافتگان[۱۵] اجازۀ حضور در تمامی آن را نداشتند.