مانتنیا، آندرآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مانْتِنیا، آنْدرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶)(Mantegna, Andrea)<br>
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آندرآ مانتنیا|نام=Andrea Mantegna|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ویچنتسا ح ۱۴۳۱م|تاریخ مرگ=۱۵۰۶م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش و حکاک باسمه‌کار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=دیوارنگاره‌های کلیسای ارمیتانی، سوگواری (بررا، میلان)، مریم پیروزی (لوور، پاریس)، پارناسوس و غلبه فضیلت بر رذیلت (لوور، پاریس)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
[[پرونده: 38082100.jpg | بندانگشتی|سوگواري بر پيکر مسيح، اثر آندرآ مانتنيا]]نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver</ref> ایتالیایی. مضامین دینی و اسطوره‌ای می‌کشید، و آثارش به‌سبب شیوۀ مشهورش با نام ''آل‌آنتیکا''<ref>''all’antica'' </ref>، که عناصری از معماری و مجسمه‌سازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی<ref>perspective </ref>، مشهور بودند. مانتنیا در ویچنتسا<ref>Vicenza</ref> به‌دنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه<ref>Francesco Squarcione</ref> در پادوا<ref>Padua </ref> بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال ایتالیا، از مجسمه‌های دوناتلّو<ref>Donatello </ref> در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی<ref>Florentine </ref>، اوتچلّو<ref>Uccello</ref> و فیلیپّو لیپّی<ref>Filippo Lippi </ref>، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبک‌های فلورانسی، شیوۀ ونیزی<ref>Venetian </ref> هم، به‌ویژه سبک یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini</ref> ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا<ref>Lodovisia</ref> ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی که در ۱۴۸۸م در واتیکان اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشی‌های تمپرا<ref>tempera </ref>ی ''پیروزی سزار''<ref>''Triumph of Caesar'' </ref> (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ گونتساگا<ref>Gonzaga</ref> کشید، در همپتون کورت<ref>Hampton Court </ref> لندن باقی است. اولین نقاشی‌هایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگاره‌های کلیسای اِرِمیتانی<ref>Eremitani</ref> در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آن‌ها به‌جز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در جنگ جهانی دوم ازبین رفتند. برخی از نقاشی‌های متأخرش عبارت‌اند از ''سوگواری''<ref>''Lamentation''</ref> (بررا<ref>Brera</ref>، میلان) با کوتاه‌نمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ ''مریم پیروزی''<ref>Madonna della Vittoria </ref> (لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس)، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان<ref>Mantuan</ref> بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ ''پارناسوس''<ref>''Parnassus'' </ref> و ''غلبۀ فضیلت بر رذیلت''<ref>''Virtue Triumphant over Vice''</ref> (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه<ref>Isabella d’Este</ref> در مانتووا ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریف‌اند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوت‌اند. سبک کار و سایه‌زنی او با خطوط مستقیم بر لوح‌های مسی بسیار بدیع‌اند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطوره‌ای دارند.<!--38082100-->
[[پرونده:38082100-3.jpg|بندانگشتی|مریم پیروزی اثر آندرآ مانتنیا]]
مانتِنیا، آندرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶م)(Mantegna, Andrea)<br>
 
نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver</ref> ایتالیایی. مضامین دینی و اسطوره‌ای می‌کشید، و آثارش به‌سبب شیوۀ مشهورش با نام ''آل‌آنتیکا''<ref>''all’antica'' </ref>، که عناصری از معماری و مجسمه‌سازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی<ref>perspective </ref>، مشهور بودند. مانتنیا در [[ویچنتسا، شهر|ویچنتسا]]<ref>Vicenza</ref> به‌دنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه<ref>Francesco Squarcione</ref> در [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua </ref> بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال [[ایتالیا]]، از مجسمه‌های [[دوناتلو|دوناتلّو]]<ref>Donatello </ref> در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی<ref>Florentine </ref>، [[اوتچلو، پائولو|اوتچلّو]]<ref>Uccello</ref> و [[لیپی، فیلیپینو (ح ۱۴۵۷م ـ۱۵۰۴)|فیلیپّو لیپّی]]<ref>Filippo Lippi </ref>، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبک‌های فلورانسی، شیوۀ ونیزی<ref>Venetian </ref> هم، به‌ویژه سبک یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini</ref> ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا<ref>Lodovisia</ref> ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی که در ۱۴۸۸م در [[واتیکان]] اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشی‌های [[تمپرا]]<ref>tempera </ref>ی ''پیروزی سزار''<ref>''Triumph of Caesar'' </ref> (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ [[گونتساگا]]<ref>Gonzaga</ref> کشید، در همپتون کورت<ref>Hampton Court </ref> لندن باقی است. اولین نقاشی‌هایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگاره‌های کلیسای اِرِمیتانی<ref>Eremitani</ref> در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آن‌ها به‌جز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در [[جنگ جهانی دوم]] ازبین رفتند. برخی از نقاشی‌های متأخرش عبارت‌اند از ''سوگواری''<ref>''Lamentation''</ref> (بررا<ref>Brera</ref>، [[میلان، شهر|میلان]]) با کوتاه‌نمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ ''مریم پیروزی''<ref>Madonna della Vittoria </ref> ([[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان<ref>Mantuan</ref> بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ ''پارناسوس''<ref>''Parnassus'' </ref> و ''غلبۀ فضیلت بر رذیلت''<ref>''Virtue Triumphant over Vice''</ref> (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه<ref>Isabella d’Este</ref> در [[مانتووا، شهر|مانتووا]] ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریف‌اند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوت‌اند. سبک کار و سایه‌زنی او با خطوط مستقیم بر لوح‌های مسی بسیار بدیع‌اند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطوره‌ای دارند.<!--38082100-->





نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۰

آندرآ مانتنیا
Andrea Mantegna
زادروز ویچنتسا ح ۱۴۳۱م
درگذشت ۱۵۰۶م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی نقاش و حکاک باسمه‌کار
آثار دیوارنگاره‌های کلیسای ارمیتانی، سوگواری (بررا، میلان)، مریم پیروزی (لوور، پاریس)، پارناسوس و غلبه فضیلت بر رذیلت (لوور، پاریس)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
مریم پیروزی اثر آندرآ مانتنیا

مانتِنیا، آندرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶م)(Mantegna, Andrea)

نقاش و حکاک باسمه‌کار[۱] ایتالیایی. مضامین دینی و اسطوره‌ای می‌کشید، و آثارش به‌سبب شیوۀ مشهورش با نام آل‌آنتیکا[۲]، که عناصری از معماری و مجسمه‌سازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی[۳]، مشهور بودند. مانتنیا در ویچنتسا[۴] به‌دنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه[۵] در پادوا[۶] بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال ایتالیا، از مجسمه‌های دوناتلّو[۷] در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی[۸]، اوتچلّو[۹] و فیلیپّو لیپّی[۱۰]، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبک‌های فلورانسی، شیوۀ ونیزی[۱۱] هم، به‌ویژه سبک یاکوپو بلّینی[۱۲] ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا[۱۳] ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره[۱۴]هایی که در ۱۴۸۸م در واتیکان اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشی‌های تمپرا[۱۵]ی پیروزی سزار[۱۶] (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ گونتساگا[۱۷] کشید، در همپتون کورت[۱۸] لندن باقی است. اولین نقاشی‌هایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگاره‌های کلیسای اِرِمیتانی[۱۹] در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آن‌ها به‌جز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در جنگ جهانی دوم ازبین رفتند. برخی از نقاشی‌های متأخرش عبارت‌اند از سوگواری[۲۰] (بررا[۲۱]، میلان) با کوتاه‌نمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ مریم پیروزی[۲۲] (لوور[۲۳]، پاریس)، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان[۲۴] بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ پارناسوس[۲۵] و غلبۀ فضیلت بر رذیلت[۲۶] (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه[۲۷] در مانتووا ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریف‌اند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوت‌اند. سبک کار و سایه‌زنی او با خطوط مستقیم بر لوح‌های مسی بسیار بدیع‌اند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطوره‌ای دارند.



  1. engraver
  2. all’antica
  3. perspective
  4. Vicenza
  5. Francesco Squarcione
  6. Padua
  7. Donatello
  8. Florentine
  9. Uccello
  10. Filippo Lippi
  11. Venetian
  12. Jacopo Bellini
  13. Lodovisia
  14. fresco
  15. tempera
  16. Triumph of Caesar
  17. Gonzaga
  18. Hampton Court
  19. Eremitani
  20. Lamentation
  21. Brera
  22. Madonna della Vittoria
  23. Louvre
  24. Mantuan
  25. Parnassus
  26. Virtue Triumphant over Vice
  27. Isabella d’Este