بارتو، لوئی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


بارتو، لوئی (۱۸۶۲ـ۱۹۳۴)(Barthou, louis)<br/> دولتمرد محافظه‌کار و نخست‌وزیر فرانسه (۱۹۱۳). از همکاران دیرینۀ ریمون پوانکاره<ref>Raymon Poincaré</ref>، نخست‌وزیر مشهور فرانسه، بود. بارتو در جریان ترور اَلکساندر اول، پادشاه یوگسلاوی<ref>Yugoslavia</ref>، هنگام دیدار از فرانسه، کشته شد. او که در رشتۀ حقوق تحصیل کرده بود، در ۱۸۸۹ به نمایندگیِ پارلمان فرانسه انتخاب شد. در دورۀ نخست‌وزیری خود توانست قانون نظام وظیفۀ اجباری به مدت سه سال را در پارلمان به تصویب رساند. در کنفرانس ژنو (۱۹۲۲) نمایندۀ فرانسه بود. او در دورۀ نخست‌وزیری پوانکاره در ۱۹۲۶، وزیر دادگستری فرانسه بود و پیش از مرگ نیز به سِمَتِ وزیر خارجۀ‌ این کشور منصوب شد.
بارتو، لوئی (۱۸۶۲ـ۱۹۳۴م)(Barthou, louis)<br/> دولتمرد محافظه‌کار و نخست‌وزیر فرانسه (۱۹۱۳م). از همکاران دیرینۀ ریمون پوانکاره<ref>Raymon Poincaré</ref>، نخست‌وزیر مشهور فرانسه، بود. بارتو در جریان ترور اَلکساندر اول، پادشاه یوگسلاوی<ref>Yugoslavia</ref>، هنگام دیدار از فرانسه، کشته شد. او که در رشتۀ حقوق تحصیل کرده بود، در ۱۸۸۹م به نمایندگیِ پارلمان فرانسه انتخاب شد. در دورۀ نخست‌وزیری خود توانست قانون نظام وظیفۀ اجباری به مدت سه سال را در پارلمان به تصویب رساند. در کنفرانس ژنو (۱۹۲۲م) نمایندۀ فرانسه بود. او در دورۀ نخست‌وزیری پوانکاره در ۱۹۲۶م، وزیر دادگستری فرانسه بود و پیش از مرگ نیز به سِمَتِ وزیر خارجۀ‌ این کشور منصوب شد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۰

بارتو، لوئی (۱۸۶۲ـ۱۹۳۴م)(Barthou, louis)
دولتمرد محافظه‌کار و نخست‌وزیر فرانسه (۱۹۱۳م). از همکاران دیرینۀ ریمون پوانکاره[۱]، نخست‌وزیر مشهور فرانسه، بود. بارتو در جریان ترور اَلکساندر اول، پادشاه یوگسلاوی[۲]، هنگام دیدار از فرانسه، کشته شد. او که در رشتۀ حقوق تحصیل کرده بود، در ۱۸۸۹م به نمایندگیِ پارلمان فرانسه انتخاب شد. در دورۀ نخست‌وزیری خود توانست قانون نظام وظیفۀ اجباری به مدت سه سال را در پارلمان به تصویب رساند. در کنفرانس ژنو (۱۹۲۲م) نمایندۀ فرانسه بود. او در دورۀ نخست‌وزیری پوانکاره در ۱۹۲۶م، وزیر دادگستری فرانسه بود و پیش از مرگ نیز به سِمَتِ وزیر خارجۀ‌ این کشور منصوب شد.

 


  1. Raymon Poincaré
  2. Yugoslavia