باندلو، ماتئو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
باندِلّو، ماتِئو (۱۴۸۵م ـ۱۵۶۱)(Bandello, Matteo) | باندِلّو، ماتِئو (۱۴۸۵م ـ۱۵۶۱)(Bandello, Matteo) | ||
نویسندۀ ایتالیایی. شهرت او بیشتر به‌سبب مجموعه داستان‌هایش با نام ''حکایت<ref>Novelle/Tales</ref>'' (۱۵۵۴) است که از ''دکامرون<ref>Decameron </ref>'' (۱۳۵۳) بوکاتچو<ref>Boccaccio </ref> الهام گرفته‌اند. فرانسوا بلفورست<ref>François Belleforest</ref> (۱۵۵۹ـ۱۵۸۲) بسیاری از حکایات این مجموعه را به فرانسه ترجمه کرد. اندکی بعد جفری فنتون<ref>Geoffrey Fenton</ref>، آرتور بروک<ref>Arthur Brooke</ref>، و ویلیام پینتر<ref>William Painter</ref> این حکایات را به انگلیسی ترجمه کردند که دست‌مایۀ شکسپیر<ref>Shakespeare </ref> در خلق نمایش‌نامه‌هایی چون ''رومئو و ژولیت<ref>Romeo and Juliet</ref>'' و ''هیاهوی بسیار برای هیچ<ref>Much Ado About Nothing</ref>'' قرار گرفت. | نویسندۀ ایتالیایی. شهرت او بیشتر به‌سبب مجموعه داستان‌هایش با نام ''حکایت<ref>Novelle/Tales</ref>'' (۱۵۵۴) است که از ''دکامرون<ref>Decameron </ref>'' (۱۳۵۳) بوکاتچو<ref>Boccaccio </ref> الهام گرفته‌اند. فرانسوا بلفورست<ref>François Belleforest</ref> (۱۵۵۹ـ۱۵۸۲) بسیاری از حکایات این مجموعه را به فرانسه ترجمه کرد. اندکی بعد جفری فنتون<ref>Geoffrey Fenton</ref>، آرتور بروک<ref>Arthur Brooke</ref>، و ویلیام پینتر<ref>William Painter</ref> این حکایات را به انگلیسی ترجمه کردند که دست‌مایۀ شکسپیر<ref>Shakespeare </ref> در خلق نمایش‌نامه‌هایی چون ''رومئو و ژولیت<ref>Romeo and Juliet</ref>'' و ''هیاهوی بسیار برای هیچ<ref>Much Ado About Nothing</ref>'' قرار گرفت. | ||
<br /> <!--12107800--> | |||
---- | |||
[[Category:ادبیات غرب]] | [[Category:ادبیات غرب]] | ||
[[Category:رمان (اشخاص و آثار)]] | [[Category:رمان (اشخاص و آثار)]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۷
باندِلّو، ماتِئو (۱۴۸۵م ـ۱۵۶۱)(Bandello, Matteo)
نویسندۀ ایتالیایی. شهرت او بیشتر به‌سبب مجموعه داستان‌هایش با نام حکایت[۱] (۱۵۵۴) است که از دکامرون[۲] (۱۳۵۳) بوکاتچو[۳] الهام گرفته‌اند. فرانسوا بلفورست[۴] (۱۵۵۹ـ۱۵۸۲) بسیاری از حکایات این مجموعه را به فرانسه ترجمه کرد. اندکی بعد جفری فنتون[۵]، آرتور بروک[۶]، و ویلیام پینتر[۷] این حکایات را به انگلیسی ترجمه کردند که دست‌مایۀ شکسپیر[۸] در خلق نمایش‌نامه‌هایی چون رومئو و ژولیت[۹] و هیاهوی بسیار برای هیچ[۱۰] قرار گرفت.