بورگ، بیورن (۱۹۵۶): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۶: خط ۶:
تنیس‌باز سوئدی. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ پنج‌بار مقام قهرمانی انفرادی مردان را در ویمبلدون<ref>Wimbledon
تنیس‌باز سوئدی. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ پنج‌بار مقام قهرمانی انفرادی مردان را در ویمبلدون<ref>Wimbledon


</ref> به‌دست آورد که پس از براندازی نظام مبارزه‌طلبی تن به تن در ۱۹۹۲ رکوردی جالب بود. همچنین در ۱۹۷۴ـ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ـ۱۹۸۱ برندۀ شش مقام انفرادی تنیس آزاد فرانسه شد. در ۱۹۹۰ اعلام کرد که قصد بازگشت به تنیس حرفه‌ای را دارد، اما در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ به پیروزی در مسابقاتی کم‌اهمیت بسنده کرد. در ۱۹۹۷ در ۴۱سالگی به دنیای تنیس بازگشت و در مسابقۀ هوندا<ref>Honda Challenge </ref> شرکت کرد که در رویال آلبرت هال<ref>Royal Albert Hall </ref> لندن برگزار شد، اما از جان مک‌انرو<ref>John McEnroe </ref> شکست خورد. از مهم‌ترین افتخارات اوست: قهرمانی جام دیویس<ref>Davis Cup </ref>، در ۱۹۷۵ با تیم سوئد؛ مسابقۀ استادان (مسترز)<ref>Masters </ref> جایزۀ بزرگ<ref>Grand Prix </ref> (۱۹۸۰ـ۱۹۸۱)؛ مسابقات قهرمانی دبلیوسی‌تی<ref>WCT Champion</ref>، ۱۹۷۶؛ مسابقات قهرمانی جهان آی‌تی‌اف<ref> ITF World Champion</ref>، ۱۹۷۸ـ۱۹۸۰..
</ref> به‌دست آورد که پس از براندازی نظام مبارزه‌طلبی تن به تن در ۱۹۹۲ رکوردی جالب بود. همچنین در ۱۹۷۴ـ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ـ۱۹۸۱ برندۀ شش مقام انفرادی تنیس آزاد فرانسه شد. در ۱۹۹۰ اعلام کرد که قصد بازگشت به تنیس حرفه‌ای را دارد، اما در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ به پیروزی در مسابقاتی کم‌اهمیت بسنده کرد. در ۱۹۹۷ در ۴۱سالگی به دنیای تنیس بازگشت و در مسابقۀ هوندا<ref>Honda Challenge </ref> شرکت کرد که در رویال آلبرت هال<ref>Royal Albert Hall </ref> لندن برگزار شد، اما از جان مک‌انرو<ref>John McEnroe </ref> شکست خورد. از مهم‌ترین افتخارات اوست: قهرمانی جام دیویس<ref>Davis Cup </ref>، در ۱۹۷۵ با تیم سوئد؛ مسابقۀ استادان (مسترز)<ref>Masters </ref> جایزۀ بزرگ<ref>Grand Prix </ref> (۱۹۸۰ـ۱۹۸۱)؛ مسابقات قهرمانی دبلیوسی‌تی<ref>WCT Champion</ref>، ۱۹۷۶؛ مسابقات قهرمانی جهان آی‌تی‌اف<ref> ITF World Champion</ref>، ۱۹۷۸ـ۱۹۸۰.


<br/> <!--12374600-->
<br/> <!--12374600-->


[[Category:ورزش]] [[Category:اشخاص جهان]]
[[Category:ورزش]] [[Category:اشخاص جهان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۳

بورگ، بیورن (۱۹۵۶)(Borg, Bjorn)

بورگ، بيورن

تنیس‌باز سوئدی. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ پنج‌بار مقام قهرمانی انفرادی مردان را در ویمبلدون[۱] به‌دست آورد که پس از براندازی نظام مبارزه‌طلبی تن به تن در ۱۹۹۲ رکوردی جالب بود. همچنین در ۱۹۷۴ـ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ـ۱۹۸۱ برندۀ شش مقام انفرادی تنیس آزاد فرانسه شد. در ۱۹۹۰ اعلام کرد که قصد بازگشت به تنیس حرفه‌ای را دارد، اما در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ به پیروزی در مسابقاتی کم‌اهمیت بسنده کرد. در ۱۹۹۷ در ۴۱سالگی به دنیای تنیس بازگشت و در مسابقۀ هوندا[۲] شرکت کرد که در رویال آلبرت هال[۳] لندن برگزار شد، اما از جان مک‌انرو[۴] شکست خورد. از مهم‌ترین افتخارات اوست: قهرمانی جام دیویس[۵]، در ۱۹۷۵ با تیم سوئد؛ مسابقۀ استادان (مسترز)[۶] جایزۀ بزرگ[۷] (۱۹۸۰ـ۱۹۸۱)؛ مسابقات قهرمانی دبلیوسی‌تی[۸]، ۱۹۷۶؛ مسابقات قهرمانی جهان آی‌تی‌اف[۹]، ۱۹۷۸ـ۱۹۸۰.


  1. Wimbledon
  2. Honda Challenge
  3. Royal Albert Hall
  4. John McEnroe
  5. Davis Cup
  6. Masters
  7. Grand Prix
  8. WCT Champion
  9. ITF World Champion