مکتب باربیزون: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۱۶

مکتب باربیزون (Barbizon School)

مکتب فرانسوی نقاشان منظره‌پرداز^[۱] میانۀ قرن ۱۹م (از دهۀ ۱۸۴۰ تا دهۀ ۱۸۷۰م)، که پایگاهشان در نزدیکی دهکدۀ باربیزون^[۲]، در حاشیۀ جنگل فونتن‌بلو^[۳]، واقع در شمال‌غربی فرانسه بود. نقاشان این مکتب صحنه‌های زنده و واقعی در هوای باز^[۴] را به تصویر می‌کشیدند؛ لیکن برخلاف امپرسیونیست^[۵]ها، فقط اتودهای مقدماتی را در هوای باز اجرا می‌کردند، و پرداخت نهایی نقاشی‌ها تقریباً همیشه در آتلیه صورت می‌گرفت. اعضای مکتب عبارت بودند از تئودور روسو^[۶] (رهبر گروه)، شارل دوبینیی^[۷]، دیاز دو‌لاپنیا^[۸]، ژول دوپره^[۹] و ژان فرانسوا میله^[۱۰]. دوستی نقاشان باربیزون و نیز تنگدستی‌شان، آنان را گرد هم آورد و نخستین انگیزۀ ایشان برای «بازگشت به طبیعت» شد. با این‌ همه، آنان صرفاً انزواجویان رمانتیکی^[۱۱] نبودند که از شهر روی‌ برتافته باشند، بلکه پژوهندگان واقع‌گرا^[۱۲]ی مناظر طبیعی بودند، و از آن لحاظ زمینۀ برآمدن امپرسیونیسم را مهیّا ساختند. دوبینیی، در اجرای نقاشی هوای آزاد، بیش از دیگران به امپرسیونیسم نزدیک شد. نقاشان مکتب باربیزون در مردود‌شمردن قراردادهای هنری هم‌داستان بودند؛ و از رویّۀ محافظه‌‌کارانۀ آکادمی فرانسه^[۱۳] و گرایش آن به آرمان‌گرایی و موضوعات تاریخی دوری جستند. آنان از سنّت منظره‌‌پردازان انگلیسی، به‌ویژه آثار جان کانستبل^[۱۴] و بانینگتون^[۱۵]، و نیز آثار منظره‌سازان هلندی قرن ۱۷م متأثّر بودند. روسو، دیاز، دوپره، و دوبینیی هستۀ اصلی مکتب را تشکیل می‌دادند، و کامی کورو^[۱۶] و میه بعدها به ایشان پیوستند. البته باربیزون تنها معرف بخشی از کارهای کامی‌ کورو است، و کیفیت شاعرانۀ آثارش، او را از آنان متمایز می‌سازد؛ و برجستگی میه، در آن معنای عاطفی است که در زندگی روستاییان می‌جست. برخی دیگر از اعضای مکتب عبارت‌اند از کنستان تروئایون^[۱۷]، هانری آرپینیی^[۱۸]، آنتوان شَنتروی^[۱۹] و شارل امیل ژاک^[۲۰].

↑ landscape painters
↑ Barbizon
↑ Fontainebleau
↑ plein-air/open air
↑ Impressionist
↑ Théodore Rousseau
↑ Charles Daubigny
↑ Diaz de la Peña
↑ Jules Dupré
↑ Jean François Millet
↑ romantic
↑ realistic
↑ French Academy
↑ John Constable
↑ Bonington
↑ Camille Corot
↑ Constant Troyon
↑ Henri Harpignies
↑ Antoine Chintreuil
↑ Charles Émile Jacque

[1] scape painters

[2] Barbizon

[3] Fontainebleau

[4] -air/open air

[5] Impressionist

[6] Théodore Rousseau

[7] Charles Daubigny

[8] Diaz de la Peña

[9] Jules Dupré

[10] Jean François Millet

[11] romantic

[12] realistic

[13] French Academy

[14] John Constable

[15] Bonington

[16] Camille Corot

[17] Constant Troyon

[18] Henri Harpignies

[19] Antoine Chintreuil

[20] Charles Émile Jacque

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[پرونده:38372700-2.jpg|بندانگشتی|The Gleaners اثر ژان فرانسوا میله]]
 مکتب باربیزون (Barbizon School)
-[[File:38372700.jpg|thumb|تابلوي منظره‌اي با باتلاق، اثر تئودور روسو]]
+مکتب فرانسوی نقاشان منظره‌پرداز<ref>landscape painters</ref> میانۀ قرن ۱۹م (از دهۀ ۱۸۴۰ تا دهۀ ۱۸۷۰م)، که پایگاهشان در نزدیکی دهکدۀ باربیزون<ref>Barbizon</ref>، در حاشیۀ جنگل [[فونتن بلو|فونتن‌بلو]]<ref>Fontainebleau</ref>، واقع در شمال‌غربی [[فرانسه]] بود. نقاشان این مکتب صحنه‌های زنده و واقعی در هوای باز<ref>plein-air/open air</ref> را به تصویر می‌کشیدند؛ لیکن برخلاف [[امپرسیونیسم|امپرسیونیست]]<ref>Impressionist</ref>ها، فقط اتودهای مقدماتی را در هوای باز اجرا می‌کردند، و پرداخت نهایی نقاشی‌ها تقریباً همیشه در آتلیه صورت می‌گرفت. اعضای مکتب عبارت بودند از [[روسو، تیودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷)|تئودور روسو]]<ref>Théodore Rousseau</ref> (رهبر گروه)، [[دوبینیی، شارل ـ فرانسوا (۱۸۱۷ـ۱۸۷۸)|شارل دوبینیی]]<ref>Charles Daubigny</ref>، دیاز دو‌لاپنیا<ref>Diaz de la Peña</ref>، [[دوپره، ژول (۱۸۱۱ـ۱۸۸۹)|ژول دوپره]]<ref>Jules Dupré</ref> و [[میله، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵)|ژان فرانسوا میله]]<ref>Jean François Millet</ref>. دوستی نقاشان باربیزون و نیز تنگدستی‌شان، آنان را گرد هم آورد و نخستین انگیزۀ ایشان برای «بازگشت به طبیعت» شد. با این‌ همه، آنان صرفاً انزواجویان رمانتیکی<ref>romantic</ref> نبودند که از شهر روی‌ برتافته باشند، بلکه پژوهندگان واقع‌گرا<ref>realistic</ref>ی مناظر طبیعی بودند، و از آن لحاظ زمینۀ برآمدن امپرسیونیسم را مهیّا ساختند. دوبینیی، در اجرای نقاشی هوای آزاد، بیش از دیگران به امپرسیونیسم نزدیک شد. نقاشان مکتب باربیزون در مردود‌شمردن قراردادهای هنری هم‌داستان بودند؛ و از رویّۀ محافظه‌‌کارانۀ آکادمی فرانسه<ref>French Academy</ref> و گرایش آن به آرمان‌گرایی و موضوعات تاریخی دوری جستند. آنان از سنّت منظره‌‌پردازان انگلیسی، به‌ویژه آثار [[کانستبل، جان (۱۷۷۶ـ۱۸۳۷)|جان کانستبل]]<ref>John Constable</ref> و [[بانینگتون، ریچارد (۱۸۰۱ـ۱۸۲۸)|بانینگتون]]<ref>Bonington</ref>، و نیز آثار منظره‌سازان هلندی قرن ۱۷م متأثّر بودند. روسو، دیاز، دوپره، و دوبینیی هستۀ اصلی مکتب را تشکیل می‌دادند، و کامی کورو<ref>Camille Corot</ref> و میه بعدها به ایشان پیوستند. البته باربیزون تنها معرف بخشی از کارهای کامی‌ کورو است، و کیفیت شاعرانۀ آثارش، او را از آنان متمایز می‌سازد؛ و برجستگی میه، در آن معنای عاطفی است که در زندگی روستاییان می‌جست. برخی دیگر از اعضای مکتب عبارت‌اند از [[ترویایون، کنستان (۱۸۱۰ـ۱۸۶۵)|کنستان تروئایون]]<ref>Constant Troyon</ref>، [[آرپین یی، هانری (۱۸۱۹ـ۱۹۱۶)|هانری آرپینیی]]<ref>Henri Harpignies</ref>، آنتوان شَنتروی<ref>Antoine Chintreuil</ref> و شارل امیل ژاک<ref>Charles Émile Jacque</ref>.
-مکتب فرانسوی نقاشان منظره‌پرداز<ref>landscape painters</ref>&nbsp;میانۀ قرن ۱۹ (از دهۀ ۱۸۴۰ تا دهۀ ۱۸۷۰)، که پایگاهشان در نزدیکی دهکدۀ باربیزون<ref>Barbizon</ref>، در حاشیۀ جنگل فونتن‌بلو<ref>Fontainebleau</ref>، واقع در شمال‌غربی فرانسه بود. نقاشان این مکتب صحنه‌های زنده و واقعی در هوای باز<ref>plein-air/open air</ref>&nbsp;را به تصویر می‌کشیدند؛ لیکن برخلاف امپرسیونیست<ref>Impressionist</ref>ها، فقط اتودهای مقدماتی را در هوای باز اجرا می‌کردند، و پرداخت نهایی نقاشی‌ها تقریباً همیشه در آتلیه صورت می‌گرفت. اعضای مکتب عبارت بودند از تئودور روسو<ref>Théodore Rousseau</ref>&nbsp;(رهبر گروه)، شارل دوبینیی<ref>Charles Daubigny</ref>، دیاز دو‌لاپنیا<ref>Diaz de la Peña</ref>، ژول دوپره<ref>Jules Dupré</ref>&nbsp;و ژان فرانسوا میله<ref>Jean François Millet</ref>. دوستی نقاشان باربیزون و نیز تنگدستی‌شان، آنان را گرد هم آورد و نخستین انگیزۀ ایشان برای «بازگشت به طبیعت» شد. با این‌ همه، آنان صرفاً انزواجویان رمانتیکی<ref>romantic</ref>&nbsp;نبودند که از شهر روی‌ برتافته باشند، بلکه پژوهندگان واقع‌گرا<ref>realistic</ref>ی مناظر طبیعی بودند، و از آن لحاظ زمینۀ برآمدن امپرسیونیسم را مهیّا ساختند. دوبینیی، در اجرای نقاشی هوای آزاد، بیش از دیگران به امپرسیونیسم نزدیک شد. نقاشان مکتب باربیزون در مردود‌شمردن قراردادهای هنری هم‌داستان بودند؛ و از رویّۀ محافظه‌‌کارانۀ آکادمی فرانسه<ref>French Academy</ref>&nbsp;و گرایش آن به آرمان‌گرایی و موضوعات تاریخی دوری جستند. آنان از سنّت منظره‌‌پردازان انگلیسی، به‌ویژه آثار جان کانستبل<ref>John Constable</ref>&nbsp;و بانینگتون<ref>Bonington</ref>، و نیز آثار منظره‌سازان هلندی قرن ۱۷ متأثّر بودند. روسو، دیاز، دوپره، و دوبینیی هستۀ اصلی مکتب را تشکیل می‌دادند، و کامی کورو<ref>Camille Corot</ref>&nbsp;و میه بعدها به ایشان پیوستند. البته باربیزون تنها معرف بخشی از کارهای کامی‌ کورو است، و کیفیت شاعرانۀ آثارش، او را از آنان متمایز می‌سازد؛ و برجستگی میه، در آن معنای عاطفی است که در زندگی روستاییان می‌جست. برخی دیگر از اعضای مکتب عبارت‌اند از کنستان تروئایون<ref>Constant Troyon</ref>، هانری آرپینیی<ref>Henri Harpignies</ref>، آنتوان شَنتروی<ref>Antoine Chintreuil</ref>&nbsp;و شارل امیل ژاک<ref>Charles Émile Jacque</ref>.
 &nbsp;