برهان پور: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
بُرْهانپور | بُرْهانپور | ||
[[File:12234100-1.jpg|thumb | [[File:12234100-1.jpg|thumb]] | ||
[[File:12234100.jpg|thumb|درگاه حکيم، بُرْهانپور]] | [[File:12234100.jpg|thumb|درگاه حکيم، بُرْهانپور]] | ||
خط ۸: | خط ۸: | ||
شهری در غرب ایالت [[مدهیا پرادش]]<ref>Madhya Pradesh | شهری در غرب ایالت [[مدهیا پرادش]]<ref>Madhya Pradesh | ||
</ref>، در مرکز [[هند]]، بر ساحل شمالی رود تاپتی<ref>River Tapti</ref>، به فاصلۀ ۴۴۲کیلومتری شمال شرقی [[بمبئی، شهر|بمبئی]] با ۱۷۲,۸۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱م). محل تقاطع راهآهن و مرکز صنعت پنبه و از مراکز پارجهبافی و تولید دانههای روغنی است. پارچههای زربافت و ابریشمهای گلدار و قلابدوزیهای طلایی و نقرهای آن معروف است. این شهر، که در [[قرون وسطا]] اهمیت استراتژیک بسیاری داشت، در حدود ۸۰۱ق/۱۳۳۹م توسط ناصرخان بن راجا احمد فاروقی، بنیادگذار سلسلۀ خاندیش، ساخته شد و نام خود را از برهانالدین غریب دکنی گرفت. پس از آنکه جلالالدین اکبرشاه خاندان فاروقی را برانداخت، این شهر به قلمرو مغولان پیوست. جنگجویان مراتهه در ۱۰۹۶ق/ | </ref>، در مرکز [[هند]]، بر ساحل شمالی رود تاپتی<ref>River Tapti</ref>، به فاصلۀ ۴۴۲کیلومتری شمال شرقی [[بمبئی، شهر|بمبئی]] با ۱۷۲,۸۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱م). محل تقاطع راهآهن و مرکز صنعت پنبه و از مراکز پارجهبافی و تولید دانههای روغنی است. پارچههای زربافت و ابریشمهای گلدار و قلابدوزیهای طلایی و نقرهای آن معروف است. این شهر، که در [[قرون وسطا]] اهمیت استراتژیک بسیاری داشت، در حدود ۸۰۱ق/۱۳۳۹م توسط ناصرخان بن راجا احمد فاروقی، بنیادگذار سلسلۀ خاندیش، ساخته شد و نام خود را از برهانالدین غریب دکنی گرفت. پس از آنکه جلالالدین اکبرشاه خاندان فاروقی را برانداخت، این شهر به قلمرو مغولان پیوست. جنگجویان مراتهه در ۱۰۹۶ق/۱۶۸۵م این شهر را غارت کردند. نظام دکن در ۱۱۷۳ق/۱۷۶۰م، این شهر را به پیشوا (وزیر) مراتههها واگذار کرد و در ۱۲۱۸ق/۱۸۰۳م ارتش انگلیس آنجا را تصرف کرد. این تصرفات در ۱۲۷۶ق/۱۸۶۰م بهصورت قطعی درآمد. مقبرۀ مبارک شاه و مسجد جامع برهانپور، از ساختمانهای زیبای این شهر است. | ||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۵
بُرْهانپور
شهری در غرب ایالت مدهیا پرادش[۱]، در مرکز هند، بر ساحل شمالی رود تاپتی[۲]، به فاصلۀ ۴۴۲کیلومتری شمال شرقی بمبئی با ۱۷۲,۸۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱م). محل تقاطع راهآهن و مرکز صنعت پنبه و از مراکز پارجهبافی و تولید دانههای روغنی است. پارچههای زربافت و ابریشمهای گلدار و قلابدوزیهای طلایی و نقرهای آن معروف است. این شهر، که در قرون وسطا اهمیت استراتژیک بسیاری داشت، در حدود ۸۰۱ق/۱۳۳۹م توسط ناصرخان بن راجا احمد فاروقی، بنیادگذار سلسلۀ خاندیش، ساخته شد و نام خود را از برهانالدین غریب دکنی گرفت. پس از آنکه جلالالدین اکبرشاه خاندان فاروقی را برانداخت، این شهر به قلمرو مغولان پیوست. جنگجویان مراتهه در ۱۰۹۶ق/۱۶۸۵م این شهر را غارت کردند. نظام دکن در ۱۱۷۳ق/۱۷۶۰م، این شهر را به پیشوا (وزیر) مراتههها واگذار کرد و در ۱۲۱۸ق/۱۸۰۳م ارتش انگلیس آنجا را تصرف کرد. این تصرفات در ۱۲۷۶ق/۱۸۶۰م بهصورت قطعی درآمد. مقبرۀ مبارک شاه و مسجد جامع برهانپور، از ساختمانهای زیبای این شهر است.