پرش به محتوا

مدرس: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


مَدْرَس (Madras)<br>
مَدْرَس (Madras)<br>
[[پرونده: 38208000.jpg | بندانگشتی|مَدْرَس]]
{{جعبه اطلاعات شهرهای آسیا
{{جعبه اطلاعات شهرهای آسیا
|نام فارسی =مدرس
|نام فارسی =مدرس
خط ۱۶: خط ۱۵:
|تولیدات و صنایع مهم=تولید مواد شیمیایی، چرم سازی و پارچه بافی، اتومبیل سازی، تولید سخت افزار رایانه، و صنایع بهداشتی
|تولیدات و صنایع مهم=تولید مواد شیمیایی، چرم سازی و پارچه بافی، اتومبیل سازی، تولید سخت افزار رایانه، و صنایع بهداشتی
|بناهای مهم=
|بناهای مهم=
}}(یا: چِنای) شهری در جنوب شرقی [[هند]] و مرکز ایالت [[تامیل نادو]]، در [[خلیج بنگال]]، با&nbsp;۷.۵میلیون نفر جمعیت (۲۰۰۷). چهارمین شهر بزرگ هند و از بزرگ‌ترین کلان‌شهرهای جهان است. مدرس از بندرهای مهم هند است و پنبه، بادام‌زمینی و کالاهای چرمی صادر می‌کند و کارخانه‌های تولید مواد شیمیایی، چرم‌سازی و پارچه‌بافی دارد. سایر صنایع آن عبارت‌اند از اتومبیل‌سازی، تولید سخت‌افزار رایانه، و صنایع بهداشتی. در ۱۹۶۳، فرانسیس ‌دِی، رئیس شرکت هند شرقی بریتانیا، این شهر را بنا کرد. یک سال بعد انگلیسی‌ها پایگاه سنت جورج را تأسیس کردند؛ در ۱۷۴۶، فرانسوی‌ها مدرس و پایگاه مزبور را اشغال کردند. در ۱۷۴۸، به‌موجب [[پیمان اکس ـ لا ـ شاپل|پیمان اکس‌ـ ‌لا‌ـ ‌شاپل]] شهر مزبور به انگلیسی‌ها بازگرانده شد و آن‌ها به‌منظور جلوگیری از حملات بعدی به تقویت و تجهیز شهر پرداختند. در اواخر قرن ۱۸ انگلیسی‌ها بخش عمدۀ مناطق اطراف تامیل نادو و ایالت کنونی [[آندرا پرادش|آندراپرادش]] و [[کرناتاکا]] را فتح و نواب‌نشین مدرس را، با مرکزیت مدرس (چنای) تأسیس کردند. با احداث راه‌آهن در هند در اواخر قرن ۱۹، مدرس با شهرهای مهمی چون [[بمبیی، شهر|بمبئی]] و [[کلکته]] ارتباط یافت. پس از استقلال هند در ۱۹۴۷، شهر مزبور ایالت مدرس (تامیل نادوی کنونی) شد.
}}[[پرونده: 38208000.jpg | بندانگشتی|مَدْرَس]](یا: چِنای) شهری در جنوب شرقی [[هند]] و مرکز ایالت [[تامیل نادو]]، در [[خلیج بنگال]]، با ۷.۵میلیون نفر جمعیت (۲۰۰۷م). چهارمین شهر بزرگ هند و از بزرگ‌ترین کلان‌شهرهای جهان است. مدرس از بندرهای مهم هند است و پنبه، بادام‌زمینی و کالاهای چرمی صادر می‌کند و کارخانه‌های تولید مواد شیمیایی، چرم‌سازی و پارچه‌بافی دارد. سایر صنایع آن عبارت‌اند از اتومبیل‌سازی، تولید سخت‌افزار رایانه، و صنایع بهداشتی. در ۱۹۶۳، فرانسیس ‌دِی، رئیس شرکت هند شرقی بریتانیا، این شهر را بنا کرد. یک سال بعد انگلیسی‌ها پایگاه سنت جورج را تأسیس کردند؛ در ۱۷۴۶، فرانسوی‌ها مدرس و پایگاه مزبور را اشغال کردند. در ۱۷۴۸، به‌موجب [[پیمان اکس ـ لا ـ شاپل|پیمان اکس‌ـ ‌لا‌ـ ‌شاپل]] شهر مزبور به انگلیسی‌ها بازگرانده شد و آن‌ها به‌منظور جلوگیری از حملات بعدی به تقویت و تجهیز شهر پرداختند. در اواخر قرن ۱۸ انگلیسی‌ها بخش عمدۀ مناطق اطراف تامیل نادو و ایالت کنونی [[آندرا پرادش|آندراپرادش]] و [[کرناتاکا]] را فتح و نواب‌نشین مدرس را، با مرکزیت مدرس (چنای) تأسیس کردند. با احداث راه‌آهن در هند در اواخر قرن ۱۹، مدرس با شهرهای مهمی چون [[بمبئی، شهر|بمبئی]] و [[کلکته]] ارتباط یافت. پس از استقلال هند در ۱۹۴۷م، شهر مزبور ایالت مدرس (تامیل نادوی کنونی) شد.
<br><!--38208000-->
<br><!--38208000-->
[[رده:جغرافیای آسیا]]
[[رده:جغرافیای آسیا]]
[[رده:جغرافیای انسانی هند]]
[[رده:جغرافیای انسانی هند]]
۴۷٬۰۰۷

ویرایش