مدرس: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
مَدْرَس (Madras)<br> | مَدْرَس (Madras)<br> | ||
{{جعبه اطلاعات شهرهای آسیا | {{جعبه اطلاعات شهرهای آسیا | ||
|نام فارسی = | |نام فارسی = | ||
|نام لاتین =Madras | |نام لاتین =Madras | ||
|نام های دیگر=چنای | |نام های دیگر=چنای | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|شهرها و آبادی های مهم= | |شهرها و آبادی های مهم= | ||
|موقعیت=جنوب شرقی هند در خلیج بنگال | |موقعیت=جنوب شرقی هند در خلیج بنگال | ||
|جمعیت=۷.۵میلیون نفر ( | |جمعیت=۷.۵میلیون نفر (۲۰۰۷م) | ||
|تولیدات و صنایع مهم=تولید مواد شیمیایی، چرم سازی و پارچه بافی، اتومبیل سازی، تولید سخت افزار رایانه، و صنایع بهداشتی | |تولیدات و صنایع مهم=تولید مواد شیمیایی، چرم سازی و پارچه بافی، اتومبیل سازی، تولید سخت افزار رایانه، و صنایع بهداشتی | ||
|بناهای مهم= | |بناهای مهم= | ||
}} | }}(یا: چِنای) شهری در جنوب شرقی [[هند]] و مرکز ایالت [[تامیل نادو]]، در [[خلیج بنگال]]، با ۷.۵میلیون نفر جمعیت (۲۰۰۷م). چهارمین شهر بزرگ هند و از بزرگ‌ترین کلان‌شهرهای جهان است. مدرس از بندرهای مهم هند است و پنبه، بادام‌زمینی و کالاهای چرمی صادر می‌کند و کارخانه‌های تولید مواد شیمیایی، چرم‌سازی و پارچه‌بافی دارد. سایر صنایع آن عبارت‌اند از اتومبیل‌سازی، تولید سخت‌افزار رایانه، و صنایع بهداشتی. در ۱۹۶۳، فرانسیس دِی، رئیس شرکت هند شرقی بریتانیا، این شهر را بنا کرد. یک سال بعد انگلیسی‌ها پایگاه سنت جورج را تأسیس کردند؛ در ۱۷۴۶، فرانسوی‌ها مدرس و پایگاه مزبور را اشغال کردند. در ۱۷۴۸، به‌موجب [[پیمان اکس ـ لا ـ شاپل|پیمان اکس‌ـ لا‌ـ شاپل]] شهر مزبور به انگلیسی‌ها بازگرانده شد و آن‌ها به‌منظور جلوگیری از حملات بعدی به تقویت و تجهیز شهر پرداختند. در اواخر قرن ۱۸ انگلیسی‌ها بخش عمدۀ مناطق اطراف تامیل نادو و ایالت کنونی [[آندرا پرادش|آندراپرادش]] و [[کرناتاکا]] را فتح و نواب‌نشین مدرس را، با مرکزیت مدرس (چنای) تأسیس کردند. با احداث راه‌آهن در هند در اواخر قرن ۱۹، مدرس با شهرهای مهمی چون [[بمبئی، شهر|بمبئی]] و [[کلکته]] ارتباط یافت. پس از استقلال هند در ۱۹۴۷م، شهر مزبور ایالت مدرس (تامیل نادوی کنونی) شد. | ||
<br><!--38208000--> | <br><!--38208000--> | ||
[[رده:جغرافیای آسیا]] | [[رده:جغرافیای آسیا]] | ||
[[رده:جغرافیای انسانی هند]] | [[رده:جغرافیای انسانی هند]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۴
مَدْرَس (Madras)
| مدرس | |
|---|---|
| نام های دیگر | چنای |
| نام لاتین | Madras |
| کشور | هند |
| ایالت | تامیل نادو |
| موقعیت | جنوب شرقی هند در خلیج بنگال |
| جمعیت | ۷.۵میلیون نفر (۲۰۰۷م) |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید مواد شیمیایی، چرم سازی و پارچه بافی، اتومبیل سازی، تولید سخت افزار رایانه، و صنایع بهداشتی |
(یا: چِنای) شهری در جنوب شرقی هند و مرکز ایالت تامیل نادو، در خلیج بنگال، با ۷.۵میلیون نفر جمعیت (۲۰۰۷م). چهارمین شهر بزرگ هند و از بزرگ‌ترین کلان‌شهرهای جهان است. مدرس از بندرهای مهم هند است و پنبه، بادام‌زمینی و کالاهای چرمی صادر می‌کند و کارخانه‌های تولید مواد شیمیایی، چرم‌سازی و پارچه‌بافی دارد. سایر صنایع آن عبارت‌اند از اتومبیل‌سازی، تولید سخت‌افزار رایانه، و صنایع بهداشتی. در ۱۹۶۳، فرانسیس دِی، رئیس شرکت هند شرقی بریتانیا، این شهر را بنا کرد. یک سال بعد انگلیسی‌ها پایگاه سنت جورج را تأسیس کردند؛ در ۱۷۴۶، فرانسوی‌ها مدرس و پایگاه مزبور را اشغال کردند. در ۱۷۴۸، به‌موجب پیمان اکس‌ـ لا‌ـ شاپل شهر مزبور به انگلیسی‌ها بازگرانده شد و آن‌ها به‌منظور جلوگیری از حملات بعدی به تقویت و تجهیز شهر پرداختند. در اواخر قرن ۱۸ انگلیسی‌ها بخش عمدۀ مناطق اطراف تامیل نادو و ایالت کنونی آندراپرادش و کرناتاکا را فتح و نواب‌نشین مدرس را، با مرکزیت مدرس (چنای) تأسیس کردند. با احداث راه‌آهن در هند در اواخر قرن ۱۹، مدرس با شهرهای مهمی چون بمبئی و کلکته ارتباط یافت. پس از استقلال هند در ۱۹۴۷م، شهر مزبور ایالت مدرس (تامیل نادوی کنونی) شد.