ارات بن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران
| نام فارسی =
|نام لاتین =Ahmadabad-e Kalij-e Olya
| نام‌ قدیمی =
| نام دیگر =
| استان = مازندران
| شهرستان =محمودآباد
| بخش = سرخرود
| موقعیت = فاصله 13 کیلومتری جنوب شرقی شهر محمودآباد
| جمعیت = 443نفر (1395ش)
| نوع اقلیم = 
| ارتفاع از سطح دریا =15متر پایین‌تر
| تولیدات و صنایع مهم = برنج، انواع مرکبات، صیفی‌جات و تولیدات دامی
| برخی بناهای مهم =
| شهر ها و آبادی های مهم =
}}
ارات‌بن  (Arat Bon)
ارات‌بن  (Arat Bon)



نسخهٔ ‏۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۴

ارات بن
استان مازندران
شهرستان محمودآباد
بخش سرخرود
جمعیت 443نفر (1395ش)
موقعیت فاصله 13 کیلومتری جنوب شرقی شهر محمودآباد
ارتفاع از سطح دریا 15متر پایین‌تر
تولیدات و صنایع مهم برنج، انواع مرکبات، صیفی‌جات و تولیدات دامی
نام لاتین Ahmadabad-e Kalij-e Olya

ارات‌بن (Arat Bon)

روستایی در دهستان ولوپی، در بخش مرکزیِ شهرستان سوادکوه، استان مازندران. در فاصلۀ 13 کیلومتری جنوب غربی پل سفید، 55 کیلومتری جنوب غربی شهر ساری، 82 کیلومتری جنوب دریای خزر، 140 کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 1200متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. در منطقه‌ای کوهستانی و در کوهپایه‌های شمالی البرز مرکزی، در میان منطقۀ جنگلیِ حافظت‌شدۀ شش رودبار واقع شده است. یکی از سرشاخه‌های اصلی رودخانۀ تالار (موسوم به ولوپی) از ارتفاعات جنوب غربی ارات‌بن سرچشمه می‌گیرد و با طی مسیر کلی جنوب غربی - شمال شرقی از 500متری شرق روستا می‌گذرد و در نهایت به رود تالار می‌ریزد. این روستا با اتصال به جادۀ آلاشت و سپس جادۀ فیروزکوه، به پل سفید و دیگر نقاط مازندران و کشور راه دارد. اراضی این روستا که در شمال و غرب با کوه و از همه‌طرف با جنگل احاطه شده، در شرق به روستای اوات، در جنوب به روستای تیلم، و در شمال به روستای زنگیان محدود شده است. شهر آلاشت در فاصلۀ 8 کیلومتری غرب ارات‌بن قرار دارد. پسوند «بن» در نام برخی آبادی‌های مازندران اسم عام برای نامِ مکان/روستا و به معنای جای پایین‌دست و همچنین جای گود است. ریشۀ بخش نخست نام روستا به درستی معلوم نیست.

در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت ارات‌بن 279نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی، باغداری و دامداری است. محصولات مهم ارات‌بن شامل گندم، جو، فندق، گردو، آلوچه، سیب، به، توت و تولیدات دامی می‌شود. مردم این روستا به زبان طبری (گویش سوادکوهی) سخن می‌گویند.