اسبو (سجادرود): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران | {{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران | ||
| نام فارسی = | | نام فارسی = | ||
|نام لاتین = | |نام لاتین =(Sajjadrud) Esbu | ||
| نام قدیمی = | | نام قدیمی = | ||
| نام دیگر = | | نام دیگر = | ||
| استان = مازندران | | استان = مازندران | ||
| شهرستان =ساری | | شهرستان =ساری | ||
| بخش = | | بخش = بندپی شرقی | ||
| موقعیت = فاصله | | موقعیت = فاصله 28 کیلومتری جنوب شهر بابل | ||
| جمعیت = | | جمعیت = 189نفر (1395ش) | ||
| نوع اقلیم = | | نوع اقلیم = | ||
| ارتفاع از سطح دریا = | | ارتفاع از سطح دریا =320متر | ||
| تولیدات و صنایع مهم = | | تولیدات و صنایع مهم = صیفیجات و سبزیجات و میوههای جالیزی | ||
| برخی بناهای مهم = | | برخی بناهای مهم = | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
اسبو (سجادرود) (Sajjadrud) Esbu | اسبو (سجادرود) (Sajjadrud) Esbu | ||
روستایی در دهستان سجادرود، بخش بندپی شرقی شهرستان | روستایی در دهستان سجادرود، بخش بندپی شرقی [[بابل، شهرستان|شهرستان بابل]]، استان [[مازندران]]. در فاصلۀ 28 کیلومتری جنوب [[بابل، شهر|شهر بابل]]، 48 کیلومتری جنوب غربی [[ساری، شهر|شهر ساری]]، 50 کیلومتری جنوب [[خزر، دریای|دریای خزر]]، 125 کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 320متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. در منطقهای جنگلی - کوهستانی در دامنههای شمالی البرز مرکزی و در میان جنگلهای بندپی (بخشی از جنگلهای هیرکانی)، در 500متریِ شرق جادۀ گلوگاه به فیروزجاه واقع شده است. دو سرشاخۀ اصلی سجادرود، یکی در 1 کیلومتری شرق و دیگری در 3.5 کیلومتری غرب اسبو به سمت شمال جریان دارند. فرامرودبار حاجیصادق در شرق، چاسرکا در شمال، و میرملک در جنوب غربی، از روستاهای پیرامون آنند. | ||
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت اسبو 189نفر بوده است. به دلیل کوهستانی و جنگلی بودن، اراضی کشاورزی آن بسیار محدود و شغل عموم مردم دامداری است. صیفیجات و سبزیجات و میوههای جالیزی در حد مصرف خانوارهای روستا کشت میشود. مردم این روستا به زبان طبری (گویش بابلی) سخن میگویند. | در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت اسبو 189نفر بوده است. به دلیل کوهستانی و جنگلی بودن، اراضی [[کشاورزی]] آن بسیار محدود و شغل عموم مردم [[دامداری]] است. صیفیجات و سبزیجات و میوههای جالیزی در حد مصرف خانوارهای روستا کشت میشود. مردم این روستا به زبان [[طبری]] (گویش بابلی) سخن میگویند. | ||
---- | ---- | ||