پوپین، میخائیل: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
فیزیک‌دان و مخترع امریکایی، زادۀ مجارستان. در پراگ درس خواند و در ۱۸۷۴م، به ایالات متحدۀ امریکا نقل مکان کرد. در ۱۸۸۳م، شهروند امریکا شد و درجۀ لیسانس خود را از دانشگاه کلمبیا، واقع در نیویورک، گرفت. سپس، به تحصیل فیزیک در دانشگاه کیمبریج و دانشگاه برلین پرداخت و در ۱۸۸۹م دانشنامۀ دکتری گرفت. در همان سال، مدرس فیزیک ریاضی دانشگاه کلمبیا شد و از ۱۹۰۱م تا زمان بازنشستگی در ۱۹۳۱م، استاد الکترومکانیک بود. نخستین اختراع پوپین روشی برای عکس‌برداری سریع با پرتو ایکس، به کمک پردۀ فلوئورسان، بود و هم‌زمان با این اختراع، تابش پرتو ایکس ثانویه را نیز کشف کرد. مهم‌ترین اختراعات او عبارت بودند از پیچۀ پوپین، که مدارهای تلفن و تلگراف را با پیچه‌های القایی بارگذاری می‌کرد؛ و روش تنظیم جریان‌های نوسانی. این اختراعات به ایجاد تحول در صنایع تلفن و تلگراف و رادیو منتهی شدند، زیرا تنظیم بسامدهای رادیویی و گسترش بُرد تلفن راه دور را امکان‌پذیر می‌کردند. پوپین به‌سبب تبار صربی خود در امور رفاهی و تشکیلاتی برای صربستان نیز فعال بود و طی جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ـ۱۹۱۸م)، در مقام کنسول کل صربستان خدمت کرد. او جوایز و نشان‌های بسیار گرفت و عضو چندین انجمن علمی بود. برخی از آثار او عبارت‌اند از مقاله‌های پژوهشی، زندگی‌نامه‌ای خودنوشت با عنوان ''از مهاجر تا مخترع''<ref>''From Immigrants to Inventor''</ref> (۱۹۲۳م) که برندۀ جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize </ref> شد؛ ''اصلاحات نوین''<ref>''New Reformation''</ref> (۱۹۲۷م)، و ''قصۀ ماشین''<ref>''Romance of Machine''</ref> (۱۹۳۰م). | فیزیک‌دان و مخترع امریکایی، زادۀ مجارستان. در پراگ درس خواند و در ۱۸۷۴م، به ایالات متحدۀ امریکا نقل مکان کرد. در ۱۸۸۳م، شهروند امریکا شد و درجۀ لیسانس خود را از دانشگاه کلمبیا، واقع در نیویورک، گرفت. سپس، به تحصیل فیزیک در دانشگاه کیمبریج و دانشگاه برلین پرداخت و در ۱۸۸۹م دانشنامۀ دکتری گرفت. در همان سال، مدرس فیزیک ریاضی دانشگاه کلمبیا شد و از ۱۹۰۱م تا زمان بازنشستگی در ۱۹۳۱م، استاد الکترومکانیک بود. نخستین اختراع پوپین روشی برای عکس‌برداری سریع با پرتو ایکس، به کمک پردۀ فلوئورسان، بود و هم‌زمان با این اختراع، تابش پرتو ایکس ثانویه را نیز کشف کرد. مهم‌ترین اختراعات او عبارت بودند از پیچۀ پوپین، که مدارهای تلفن و تلگراف را با پیچه‌های القایی بارگذاری می‌کرد؛ و روش تنظیم جریان‌های نوسانی. این اختراعات به ایجاد تحول در صنایع تلفن و تلگراف و رادیو منتهی شدند، زیرا تنظیم بسامدهای رادیویی و گسترش بُرد تلفن راه دور را امکان‌پذیر می‌کردند. پوپین به‌سبب تبار صربی خود در امور رفاهی و تشکیلاتی برای صربستان نیز فعال بود و طی جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ـ۱۹۱۸م)، در مقام کنسول کل صربستان خدمت کرد. او جوایز و نشان‌های بسیار گرفت و عضو چندین انجمن علمی بود. برخی از آثار او عبارت‌اند از مقاله‌های پژوهشی، زندگی‌نامه‌ای خودنوشت با عنوان ''از مهاجر تا مخترع''<ref>''From Immigrants to Inventor''</ref> (۱۹۲۳م) که برندۀ جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize </ref> شد؛ ''اصلاحات نوین''<ref>''New Reformation''</ref> (۱۹۲۷م)، و ''قصۀ ماشین''<ref>''Romance of Machine''</ref> (۱۹۳۰م). | ||
| | ||
<br/> <!--13178100--> | <br/> <!--13178100--> | ||
---- | |||
[[Category:فناوری و صنایع]] [[Category:اشخاص و نهادها]] | [[Category:فناوری و صنایع]] [[Category:اشخاص و نهادها]] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۱
پوپین، میخائیل (۱۸۵۸ـ۱۹۳۵م)(Pupin, Michael)
فیزیک‌دان و مخترع امریکایی، زادۀ مجارستان. در پراگ درس خواند و در ۱۸۷۴م، به ایالات متحدۀ امریکا نقل مکان کرد. در ۱۸۸۳م، شهروند امریکا شد و درجۀ لیسانس خود را از دانشگاه کلمبیا، واقع در نیویورک، گرفت. سپس، به تحصیل فیزیک در دانشگاه کیمبریج و دانشگاه برلین پرداخت و در ۱۸۸۹م دانشنامۀ دکتری گرفت. در همان سال، مدرس فیزیک ریاضی دانشگاه کلمبیا شد و از ۱۹۰۱م تا زمان بازنشستگی در ۱۹۳۱م، استاد الکترومکانیک بود. نخستین اختراع پوپین روشی برای عکس‌برداری سریع با پرتو ایکس، به کمک پردۀ فلوئورسان، بود و هم‌زمان با این اختراع، تابش پرتو ایکس ثانویه را نیز کشف کرد. مهم‌ترین اختراعات او عبارت بودند از پیچۀ پوپین، که مدارهای تلفن و تلگراف را با پیچه‌های القایی بارگذاری می‌کرد؛ و روش تنظیم جریان‌های نوسانی. این اختراعات به ایجاد تحول در صنایع تلفن و تلگراف و رادیو منتهی شدند، زیرا تنظیم بسامدهای رادیویی و گسترش بُرد تلفن راه دور را امکان‌پذیر می‌کردند. پوپین به‌سبب تبار صربی خود در امور رفاهی و تشکیلاتی برای صربستان نیز فعال بود و طی جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ـ۱۹۱۸م)، در مقام کنسول کل صربستان خدمت کرد. او جوایز و نشان‌های بسیار گرفت و عضو چندین انجمن علمی بود. برخی از آثار او عبارت‌اند از مقاله‌های پژوهشی، زندگی‌نامه‌ای خودنوشت با عنوان از مهاجر تا مخترع[۱] (۱۹۲۳م) که برندۀ جایزۀ پولیتزر[۲] شد؛ اصلاحات نوین[۳] (۱۹۲۷م)، و قصۀ ماشین[۴] (۱۹۳۰م).