پوئیس، جان کوپر: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
رمان‌نویس انگلیسی. کتاب‌های تمثیلی و شهوانی او مشتمل‌اند بر ''وولف سالِنت''<ref>''Wolf Solent''</ref> (۱۹۲۹م) و ''ماجرای عشقی در گلاستون‌بری''<ref>''A Glastonbury Romance'' </ref> (۱۹۳۳م)؛ رمان ''اوون گلنداور''<ref>''Owen Glendower''</ref> (۱۹۴۰م) نیز موفق‌ترین رمان تاریخی اوست. یکی از شش برادری بود که از آن بین، تئودور فرانسیس پوئیس<ref>Theodore Francis Powys</ref> (۱۸۷۵ـ۱۹۵۳) به‌خاطر نوشتن رمان ''شراب ناب آقای وِستون''<ref>''Mr Weston’s Good Wine'' </ref> (۱۹۲۷م) شهرت دارد و برادر دیگر او [[پوییس، لولین (۱۸۸۴ـ۱۹۳۹)|لِولین پوئیس]]<ref>Llewelyn Powys</ref> نویسندۀ مقاله، «رمان و زندگی‌نامه» بود. در کیمبریج تحصیل کرد. ۴۰ سال مدرس کلاس‌های آزاد دانشگاه بود، که ۳۰ سال از آن را در ایالات متحدۀ امریکا سپری کرد. اگرچه او فعالیت ادبی خود را با شعر آغاز کرد، ولی شهرتش بیشتر مرهون رمان‌های بلند اوست. او از نظر تأکید بر اهمیت رابطۀ شهوانی در زندگی امروزی، مشترکات زیادی با [[دیوید هربرت لارنس|دی اِیچ لارنس]]<ref>D H Lawrence</ref> و اِل اِچ مایرز<ref>L H Myers</ref> دارد. پوئیس کتاب‌های بسیاری در زمینۀ نقد ادبی و فلسفۀ اجتماعی منتشر کرده است. برخی مقالات او عبارت‌اند از ''معنی فرهنگ''<ref>''The Meaning of Culture''</ref> (۱۹۲۹م)، ''دفاع از لذت جنسی''<ref>''In Defence of Sensuality'' </ref> (۱۹۳۰م)، ''لذات ادبیات''<ref>''The Pleasures of Literature'' </ref> (۱۹۳۸م) و ''هنر پیر شدن''<ref>''The Art of Growing Old''</ref> (۱۹۴۴م). پژوهش‌هایی نیز دربارۀ [[داستایوسکی، فیودور (۱۸۲۱ـ۱۸۸۱)|داستایوسکی]]<ref> Dostoevsky</ref> (۱۹۴۷م) و [[رابله، فرانسوا (ح ۱۴۹۵م ـ۱۵۵۳)|رابله]]<ref> Rabelais</ref> (۱۹۴۸م) نوشت. بیشتر کتاب‌های پوئیس در اواخر دهۀ ۱۹۹۰م تجدید چاپ شدند و محبوبیت او بار دیگر احیا شد. | رمان‌نویس انگلیسی. کتاب‌های تمثیلی و شهوانی او مشتمل‌اند بر ''وولف سالِنت''<ref>''Wolf Solent''</ref> (۱۹۲۹م) و ''ماجرای عشقی در گلاستون‌بری''<ref>''A Glastonbury Romance'' </ref> (۱۹۳۳م)؛ رمان ''اوون گلنداور''<ref>''Owen Glendower''</ref> (۱۹۴۰م) نیز موفق‌ترین رمان تاریخی اوست. یکی از شش برادری بود که از آن بین، تئودور فرانسیس پوئیس<ref>Theodore Francis Powys</ref> (۱۸۷۵ـ۱۹۵۳) به‌خاطر نوشتن رمان ''شراب ناب آقای وِستون''<ref>''Mr Weston’s Good Wine'' </ref> (۱۹۲۷م) شهرت دارد و برادر دیگر او [[پوییس، لولین (۱۸۸۴ـ۱۹۳۹)|لِولین پوئیس]]<ref>Llewelyn Powys</ref> نویسندۀ مقاله، «رمان و زندگی‌نامه» بود. در کیمبریج تحصیل کرد. ۴۰ سال مدرس کلاس‌های آزاد دانشگاه بود، که ۳۰ سال از آن را در ایالات متحدۀ امریکا سپری کرد. اگرچه او فعالیت ادبی خود را با شعر آغاز کرد، ولی شهرتش بیشتر مرهون رمان‌های بلند اوست. او از نظر تأکید بر اهمیت رابطۀ شهوانی در زندگی امروزی، مشترکات زیادی با [[دیوید هربرت لارنس|دی اِیچ لارنس]]<ref>D H Lawrence</ref> و اِل اِچ مایرز<ref>L H Myers</ref> دارد. پوئیس کتاب‌های بسیاری در زمینۀ نقد ادبی و فلسفۀ اجتماعی منتشر کرده است. برخی مقالات او عبارت‌اند از ''معنی فرهنگ''<ref>''The Meaning of Culture''</ref> (۱۹۲۹م)، ''دفاع از لذت جنسی''<ref>''In Defence of Sensuality'' </ref> (۱۹۳۰م)، ''لذات ادبیات''<ref>''The Pleasures of Literature'' </ref> (۱۹۳۸م) و ''هنر پیر شدن''<ref>''The Art of Growing Old''</ref> (۱۹۴۴م). پژوهش‌هایی نیز دربارۀ [[داستایوسکی، فیودور (۱۸۲۱ـ۱۸۸۱)|داستایوسکی]]<ref> Dostoevsky</ref> (۱۹۴۷م) و [[رابله، فرانسوا (ح ۱۴۹۵م ـ۱۵۵۳)|رابله]]<ref> Rabelais</ref> (۱۹۴۸م) نوشت. بیشتر کتاب‌های پوئیس در اواخر دهۀ ۱۹۹۰م تجدید چاپ شدند و محبوبیت او بار دیگر احیا شد. | ||
| | ||
<br /> <!--13214800--> | <br /> <!--13214800--> | ||
---- | |||
[[Category:ادبیات غرب]] | [[Category:ادبیات غرب]] | ||
[[Category:رمان (اشخاص و آثار)]] | [[Category:رمان (اشخاص و آثار)]] | ||
[[Category:سایر گونه های ادبی]] | [[Category:سایر گونه های ادبی]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۶
| جان کوپر پوئیس John Cowper Powys | |
|---|---|
| زادروز |
1872م |
| درگذشت | 1963 |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | اوون گلنداوور، شراب ناب آقای وستون |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| خویشاوندان سرشناس | لولین و فرانسیس پوییس |
پوئیس، جان کوپر (۱۸۷۲ـ۱۹۶۳م)(Powys, John Cowper)
رمان‌نویس انگلیسی. کتاب‌های تمثیلی و شهوانی او مشتمل‌اند بر وولف سالِنت[۱] (۱۹۲۹م) و ماجرای عشقی در گلاستون‌بری[۲] (۱۹۳۳م)؛ رمان اوون گلنداور[۳] (۱۹۴۰م) نیز موفق‌ترین رمان تاریخی اوست. یکی از شش برادری بود که از آن بین، تئودور فرانسیس پوئیس[۴] (۱۸۷۵ـ۱۹۵۳) به‌خاطر نوشتن رمان شراب ناب آقای وِستون[۵] (۱۹۲۷م) شهرت دارد و برادر دیگر او لِولین پوئیس[۶] نویسندۀ مقاله، «رمان و زندگی‌نامه» بود. در کیمبریج تحصیل کرد. ۴۰ سال مدرس کلاس‌های آزاد دانشگاه بود، که ۳۰ سال از آن را در ایالات متحدۀ امریکا سپری کرد. اگرچه او فعالیت ادبی خود را با شعر آغاز کرد، ولی شهرتش بیشتر مرهون رمان‌های بلند اوست. او از نظر تأکید بر اهمیت رابطۀ شهوانی در زندگی امروزی، مشترکات زیادی با دی اِیچ لارنس[۷] و اِل اِچ مایرز[۸] دارد. پوئیس کتاب‌های بسیاری در زمینۀ نقد ادبی و فلسفۀ اجتماعی منتشر کرده است. برخی مقالات او عبارت‌اند از معنی فرهنگ[۹] (۱۹۲۹م)، دفاع از لذت جنسی[۱۰] (۱۹۳۰م)، لذات ادبیات[۱۱] (۱۹۳۸م) و هنر پیر شدن[۱۲] (۱۹۴۴م). پژوهش‌هایی نیز دربارۀ داستایوسکی[۱۳] (۱۹۴۷م) و رابله[۱۴] (۱۹۴۸م) نوشت. بیشتر کتاب‌های پوئیس در اواخر دهۀ ۱۹۹۰م تجدید چاپ شدند و محبوبیت او بار دیگر احیا شد.