هایبر، یوهان لودویگ (۱۷۹۱ـ۱۸۶۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[File:41044800.jpg|thumb|یوهان لودویگ هایبر ]] | [[File:41044800.jpg|thumb|یوهان لودویگ هایبر ]] | ||
نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، و مُنتقد دانمارکی<ref>Danish</ref>. از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۶، در [[کپنهاگ]]، مدیر [[رویال | نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، و مُنتقد دانمارکی<ref>Danish</ref>. از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۶، در [[کپنهاگ]]، مدیر [[تئاتر رویال کورت|تئاتر رویال]]<ref>Royal Theatre | ||
</ref> و همچنین منتقد نمایش بود. او [[وودویل، الیزابت (۱۴۳۷ـ۱۴۹۲م)|وودویل]]<ref> vaudeville </ref> فرانسوی را به تئاتر [[دانمارک]] معرفی کرد. آثار هایبر عبارت‌اند از کُمدی ''روح پس از مرگ''<ref>''En sj efter deden/A Soul after Death'' </ref> (۱۸۴۱) و نمایش‌نامۀ کوتاه ''فندق‌شکنان''<ref>''Noddekna kkerne/The Nutcrackers'' | </ref> و همچنین منتقد نمایش بود. او [[وودویل، الیزابت (۱۴۳۷ـ۱۴۹۲م)|وودویل]]<ref> vaudeville </ref> فرانسوی را به تئاتر [[دانمارک]] معرفی کرد. آثار هایبر عبارت‌اند از کُمدی ''روح پس از مرگ''<ref>''En sj efter deden/A Soul after Death'' </ref> (۱۸۴۱) و نمایش‌نامۀ کوتاه ''فندق‌شکنان''<ref>''Noddekna kkerne/The Nutcrackers'' | ||
</ref> (۱۸۴۵)، که اثر اخیر شامل گزنده‌ترین طنزهای اوست. در آثار طنز خود، زیاده‌روی‌ها و احساساتی‌گری پیروان مکتب رمانتیک<ref>Romanticists</ref> را به‌تمسخر می‌گیرد. | </ref> (۱۸۴۵)، که اثر اخیر شامل گزنده‌ترین طنزهای اوست. در آثار طنز خود، زیاده‌روی‌ها و احساساتی‌گری پیروان مکتب رمانتیک<ref>Romanticists</ref> را به‌تمسخر می‌گیرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۴
| یوهان لودویگ هایبر Johan Ludvig Heiberg | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۹۱م |
| درگذشت | ۱۸۶۰م |
| ملیت | دانمارکی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس، منتقد |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| آثار | روح پس از مرگ (۱۸۴۱)، فندق‌شکنان (۱۸۴۵) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
یوهان لودویگ هایبر (۱۷۹۱ـ ۱۸۶۰م) (Heiberg, Johan Ludvig)
نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، و مُنتقد دانمارکی[۱]. از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۶، در کپنهاگ، مدیر تئاتر رویال[۲] و همچنین منتقد نمایش بود. او وودویل[۳] فرانسوی را به تئاتر دانمارک معرفی کرد. آثار هایبر عبارت‌اند از کُمدی روح پس از مرگ[۴] (۱۸۴۱) و نمایش‌نامۀ کوتاه فندق‌شکنان[۵] (۱۸۴۵)، که اثر اخیر شامل گزنده‌ترین طنزهای اوست. در آثار طنز خود، زیاده‌روی‌ها و احساساتی‌گری پیروان مکتب رمانتیک[۶] را به‌تمسخر می‌گیرد.