تئاتر موزیکال: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ تیاتر موزیکال را به تئاتر موزیکال منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تئاتر موزیکال (music theatre)<br> | تئاتر موزیکال (music theatre)<br> | ||
<p>اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و [[زینگشپیل]]<ref>Singspiel</ref> آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان ''اپرای سه‌پولی''<ref>''Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera''</ref> (۱۹۲۸) [[برشت، برتولد (۱۸۹۸ـ۱۹۵۶)|برشت]]<ref>Brecht </ref> ـ وایل<ref>Weill </ref>، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند ''پورگی و بِس''<ref>''Porgy and Bess'' </ref> (۱۹۳۵) از [[گرشوین، جورج (۱۸۹۸ـ۱۹۳۷)|گرشوین]]<ref>Gershwin </ref>؛ و در سینما'' زیر بام‌های پاریس''<ref>''Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris'' </ref> (۱۹۳۰، موسیقی از رائول مورتی<ref>Raoul Moretti </ref>) و ''آزادی از آن ماست''<ref>''A Nous la Liberté/Freedom for Us'' </ref> (۱۹۳۱، موسیقی از [[ژرژ اوریک]]<ref>Georges Auric </ref>) به کارگردانی [[رنه کلر (۱۸۹۸ـ۱۹۸۱)|رنه کلر]]<ref>René Clair </ref>، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور<ref>Alexander Goehr </ref>، هریسون برت‌ویسل<ref>Harrison Birtwistle </ref>، و پیتر ماکسول دیویس<ref>Peter Maxwell Davies </ref> آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو<ref>Pierrot Players </ref>» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن<ref>The Fires of London</ref>» تغییر نام داد). هِنتسه<ref>Henze</ref> (''مقالۀ خوک‌ها''<ref>''Essay on Pigs'' </ref>، ۱۹۶۸)، بریو<ref>Berio </ref> (''رسیتال اول''<ref>''Recital I'' </ref>، ۱۹۷۲) و لیگِتی<ref>Ligeti </ref> (''گران ماکابر (ماکابر بزرگ)''<ref>''Le Grand Macabre/The Great Macabre''</ref>، ۱۹۷۸) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸ پرداخته‌اند. </p><p>از ۱۹۷۰ به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.</p><!--14290700--> | <p>اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و [[زینگشپیل]]<ref>Singspiel</ref> آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان ''اپرای سه‌پولی''<ref>''Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera''</ref> (۱۹۲۸) [[برشت، برتولد (۱۸۹۸ـ۱۹۵۶)|برشت]]<ref>Brecht </ref> ـ وایل<ref>Weill </ref>، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند ''پورگی و بِس''<ref>''Porgy and Bess'' </ref> (۱۹۳۵) از [[گرشوین، جورج (۱۸۹۸ـ۱۹۳۷)|گرشوین]]<ref>Gershwin </ref>؛ و در سینما'' زیر بام‌های پاریس''<ref>''Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris'' </ref> (۱۹۳۰، موسیقی از رائول مورتی<ref>Raoul Moretti </ref>) و ''آزادی از آن ماست''<ref>''A Nous la Liberté/Freedom for Us'' </ref> (۱۹۳۱، موسیقی از [[ژرژ اوریک]]<ref>Georges Auric </ref>) به کارگردانی [[رنه کلر (۱۸۹۸ـ۱۹۸۱)|رنه کلر]]<ref>René Clair </ref>، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور<ref>Alexander Goehr </ref>، هریسون برت‌ویسل<ref>Harrison Birtwistle </ref>، و پیتر ماکسول دیویس<ref>Peter Maxwell Davies </ref> آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو<ref>Pierrot Players </ref>» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن<ref>The Fires of London</ref>» تغییر نام داد). هِنتسه<ref>Henze</ref> (''مقالۀ خوک‌ها''<ref>''Essay on Pigs'' </ref>، ۱۹۶۸)، بریو<ref>Berio </ref> (''رسیتال اول''<ref>''Recital I'' </ref>، ۱۹۷۲) و لیگِتی<ref>Ligeti </ref> (''گران ماکابر (ماکابر بزرگ)''<ref>''Le Grand Macabre/The Great Macabre''</ref>، ۱۹۷۸) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸ پرداخته‌اند. </p><p>از ۱۹۷۰ به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است. | ||
</p><!--14290700--> | |||
---- | ---- | ||
<references /> | |||
[[رده:تئاتر]] | [[رده:تئاتر]] | ||
[[رده:اصطلاحات و تجهیزات، انواع و مفاهیم]] | [[رده:اصطلاحات و تجهیزات، انواع و مفاهیم]] | ||
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۴۹
تئاتر موزیکال (music theatre)
اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و زینگشپیل[۱] آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان اپرای سه‌پولی[۲] (۱۹۲۸) برشت[۳] ـ وایل[۴]، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند پورگی و بِس[۵] (۱۹۳۵) از گرشوین[۶]؛ و در سینما زیر بام‌های پاریس[۷] (۱۹۳۰، موسیقی از رائول مورتی[۸]) و آزادی از آن ماست[۹] (۱۹۳۱، موسیقی از ژرژ اوریک[۱۰]) به کارگردانی رنه کلر[۱۱]، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور[۱۲]، هریسون برت‌ویسل[۱۳]، و پیتر ماکسول دیویس[۱۴] آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو[۱۵]» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن[۱۶]» تغییر نام داد). هِنتسه[۱۷] (مقالۀ خوک‌ها[۱۸]، ۱۹۶۸)، بریو[۱۹] (رسیتال اول[۲۰]، ۱۹۷۲) و لیگِتی[۲۱] (گران ماکابر (ماکابر بزرگ)[۲۲]، ۱۹۷۸) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸ پرداخته‌اند.
از ۱۹۷۰ به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.
- ↑ Singspiel
- ↑ Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera
- ↑ Brecht
- ↑ Weill
- ↑ Porgy and Bess
- ↑ Gershwin
- ↑ Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris
- ↑ Raoul Moretti
- ↑ A Nous la Liberté/Freedom for Us
- ↑ Georges Auric
- ↑ René Clair
- ↑ Alexander Goehr
- ↑ Harrison Birtwistle
- ↑ Peter Maxwell Davies
- ↑ Pierrot Players
- ↑ The Fires of London
- ↑ Henze
- ↑ Essay on Pigs
- ↑ Berio
- ↑ Recital I
- ↑ Ligeti
- ↑ Le Grand Macabre/The Great Macabre