Automoderated users، رباتها، دیوانسالاران، checkuser، مدیران رابط کاربری، moderation، Moderators، پنهانگران، مدیران، userexport، سرویراستار
۴۷٬۲۳۸
ویرایش
بازگشت ادبی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
'''ویژگیهای شعر دورۀ بازگشت''' | '''ویژگیهای شعر دورۀ بازگشت''' | ||
اگرچه شعر این دوره تحولی در شعر فارسی ایجاد نکرد، اما به دلیل توجه تعداد زیادی از شاعران به سنت گذشتۀ شعر فارسی مانع ادامۀ ابتذال سبک هندی شد. پیروان نهضت بازگشت ادبی تقریبا تمام قالبهای شعر سنتی را به کار گرفتند. اما به دلیل در خدمت گرفتن دربار قاجار بودن تعدادی زیادی از این شاعران قصیده با محتوای مدح و البته غزل رواج بیشتری داشت. قصدهسرایان این دوره عمدتا مدایح خود را به سبک شاعرانی چون [[منوچهری دامغانی، احمد بن قوص ( ـ ۴۳۲ق)|منوچهری]]، [[انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)|انوری]]، [[مسعود سعد سلمان]]، [[عنصری بلخی، حسن بن احمد ( ـ۴۳۱ق)|عنصری]] و [[فرخی سیستانی، علی بن جولوغ ( ـ ۴۲۹ق)|فرخی سیستانی]] میسرودند و غزلسراها به شیوۀ [[شمس الدین محمد | اگرچه شعر این دوره تحولی در شعر فارسی ایجاد نکرد، اما به دلیل توجه تعداد زیادی از شاعران به سنت گذشتۀ شعر فارسی مانع ادامۀ ابتذال سبک هندی شد. پیروان نهضت بازگشت ادبی تقریبا تمام قالبهای شعر سنتی را به کار گرفتند. اما به دلیل در خدمت گرفتن دربار قاجار بودن تعدادی زیادی از این شاعران قصیده با محتوای مدح و البته غزل رواج بیشتری داشت. قصدهسرایان این دوره عمدتا مدایح خود را به سبک شاعرانی چون [[منوچهری دامغانی، احمد بن قوص ( ـ ۴۳۲ق)|منوچهری]]، [[انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)|انوری]]، [[مسعود سعد سلمان]]، [[عنصری بلخی، حسن بن احمد ( ـ۴۳۱ق)|عنصری]] و [[فرخی سیستانی، علی بن جولوغ ( ـ ۴۲۹ق)|فرخی سیستانی]] میسرودند و غزلسراها به شیوۀ [[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]] و [[سعدی، مصلح الدین (شیراز ح ۶۰۶ـ ح ۶۹۱ق)|سعدی]] تمایل داشتند. همچنین فتحعلی خان صبا نیز در این دوره [[شاهنشاه نامه|شاهنشاهنامه]] را به سبک [[شاهنامه|شاهنامۀ]] [[فردوسی طوسی، ابوالقاسم (طوس ۳۲۹ـ ۴۱۷/۴۱۱ق)|فردوسی]] سرود.شعر دورۀ بازگشت از نظر مضمون کاملا تقلیدی بود. قصاید مدحی در توصیف مجالس عیش و نوش و جشنهای دربار قاجار سروده شدند و غزلها نیز تقلیدی از غزلهای عاشقانه یا عارفانۀ شعر دورۀ عراقی بودند. شاعران این دوره تقریبا همه به دربار قاجار یا شاهزادگان قاجار وصل بودند و از تحولات دورۀ خود برکنار ماندند. نتیجتا شعر این دوره هیچ تناسبی با مسائل پیرامون شاعر و روزآمد نداشت. در این میان [[فتح الله خان شیبانی|فتحالله خان شیبانی]] (1241- 1308ق) که شعرش تا حدی جنبۀ نقد اجتماعی داشت و [[یغمای جندقی، رحیم (خوروبیابانک ۱۱۹۶ـ ۱۲۷۶ق)|یغمای جندقی]]، به خاطر هجویههای انتقادیاش، چهرههای ممتازتری یافتند. | ||