کاپلی، جان (۱۷۳۸ـ۱۸۱۵): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=بوستون1738م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=1815م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=آمریکایی | |ملیت=آمریکایی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[File:John Copley.jpg|thumb|«خودنگاره»، اثر جان کاپلی]][[File:Watson and the shark.jpg|thumb|«واتسون و کوسه»، | }}[[File:John Copley.jpg|thumb|«خودنگاره»، اثر جان کاپلی]][[File:Watson and the shark.jpg|thumb|«واتسون و کوسه»، اثر جان کاپلی]]کاپْلی، جان (۱۷۳۸ـ۱۸۱۵م) (Copley, John)</p> <p style="text-align: justify;">(نام کامل: جان سینگلتون کاپلی) نقاش امریکایی. او را مهمترین نقاش قرن هجدهم [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]<ref>United States of America</ref> می‌دانند. بیش از هر چیز در نقاشی پرتره مهارت داشت. پدر و مادرش کمی پیش از تولد او از [[ایرلند]]<ref>Ireland</ref> به امریکا مهاجرت کرده بودند. بعد از مرگ پدرش، مادرش با یک حکاک ازدواج کرد و کاپلی به واسطه‌ی مجموعه‌ی بزرگ حکاکی‌های وی، دانش عمیقی از نقاشی اروپایی به دست آورد. با این حال، در مجموع هنرمندی خودآموخته بود. از پانزده سالگی نقاشی را آغاز کرد و سال‌ها در شهر تولدش [[بوستون]]<ref>Ireland</ref> پرتره کشید و اگرچه بسیار موفق و مشهور بود، به خودش چندان باور نداشت و معتقد بود نقاشی محلی است که نتوانسته به سنت بزرگ اروپایی متصل شود. نفوذ و موفقیت او در بوستون به حدی بود که خود در نامه‌ای به یک دوست می‌گوید: «آن‌قدر پول درمی‌آورم که انگار [[رافائل سانتسیو|رافائل]]<ref>Raphael Sanzio</ref> یا [[کاراوادجو،_میکل_آنجلو_(۱۵۷۳ـ۱۶۱۰)|کاراواجو]]<ref>Caravaggio, Michelangelo</ref> هستم.» به رغم این موفقیت پایدار، او همیشه سودای حضور در بازاری بزرگ‌تر و ترک محیط امن بوستون را در سر داشت. این اتفاق بالاخره در سال 1774م رخ داد، زمانی که فضای انقلابی آن روزهای امریکا، آرامش او را کم‌کم سلب می‌کرد و اجازه‌ی کار را از او می‌گرفت. کاپلی ابتدا سفری به منظور مطالعه‌ی نقاشی به [[ایتالیا]]<ref>Italy</ref> داشت و بعد از آن در [[لندن (انگلستان)|لندن]]<ref>London</ref> مستقر شد.</p> <p style="text-align: justify;">سبک نقاشی کاپلی در [[انگلستان]]<ref>United Kingdom</ref> تغییری بسیار محسوس داشت. او نگاه ریزبینانه و قدرتمند خود به مسئله‌ی استعمار را به منظور دستیابی به شیوه‌ای تزئینی و مطابق مد روز، کنار گذاشت. اگرچه پرتره‌های او در انگلستان هم شاخص و مطرح بودند، عموماً دستاوردهای او در امریکا را بسیار مهم‌تر و اصیل‌تر ارزیابی می‌کنند. این افول نسبی در مقام چهره‌نگار، کاپلی را به سمت طبع‌آزمایی در نقاشی تاریخی سوق داد. چیزی که امکان بروز آن در امریکا بسیار کمتر از انگلستان بود. اولین نقاشی تاریخی او ''<ref>Brook Watson and the Shark</ref>'' نام داشت. در این اثر کاپلی به دنبال واقعه‌ای تأثیرگذار یا واجد معنایی نمادین نرفته بود، بلکه صرفاً موقعیتی جالب و هیجان‌انگیز را دستمایه‌ی نقاشی قرار داده بود. سال‌ها بعد، رمانتیست‌ها از این ایده‌ی انقلابی وام گرفتند.</p> <p style="text-align: justify;">از نقاشی‌های تاریخی کاپلی در انگلستان بسیار استقبال شد. هیچ نقاشی در انگلستان، توانایی رقابت با او در بازنمایی صحنه‌های تاریخی را نداشت، تا حدی که این موضوع حتی موجب خشم اعضاء آکادمی رویال<ref>Royal Academy</ref> - که اتفاقاً کاپلی هم به عضویت آن درآمده بود – گردید. با تمام این‌ها، شهرت و موفقیت او در انگلستان بسیار کوتاه مدت بود. به علاوه، توانایی و مهارت کاپلی در نقاشی هم در اواخر عمر کاملاً رو به افول گذاشت. به همین خاطر، زمانی که درگذشت بدهی سنگینی داشت و مسئولیت پرداخت این مبالغ بر دوش پسرش افتاد.</p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p style="text-align: justify;">منابع:</p> | ||
*The Oxford Dictionary of Art, Second Edition, 1997 | *The Oxford Dictionary of Art, Second Edition, 1997 | ||
*The Dictionary of Art, edited by Jane Turner, Oxford University Press, 1996 | *The Dictionary of Art, edited by Jane Turner, Oxford University Press, 1996 | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۰
| جان کاپلی John Copley | |
|---|---|
| زادروز |
بوستون1738م |
| درگذشت | 1815م |
| ملیت | آمریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | واتسون و کوسه |
| گروه مقاله | هنر |
| جوایز و افتخارات | |
کاپْلی، جان (۱۷۳۸ـ۱۸۱۵م) (Copley, John)
(نام کامل: جان سینگلتون کاپلی) نقاش امریکایی. او را مهمترین نقاش قرن هجدهم امریکا[۱] می‌دانند. بیش از هر چیز در نقاشی پرتره مهارت داشت. پدر و مادرش کمی پیش از تولد او از ایرلند[۲] به امریکا مهاجرت کرده بودند. بعد از مرگ پدرش، مادرش با یک حکاک ازدواج کرد و کاپلی به واسطه‌ی مجموعه‌ی بزرگ حکاکی‌های وی، دانش عمیقی از نقاشی اروپایی به دست آورد. با این حال، در مجموع هنرمندی خودآموخته بود. از پانزده سالگی نقاشی را آغاز کرد و سال‌ها در شهر تولدش بوستون[۳] پرتره کشید و اگرچه بسیار موفق و مشهور بود، به خودش چندان باور نداشت و معتقد بود نقاشی محلی است که نتوانسته به سنت بزرگ اروپایی متصل شود. نفوذ و موفقیت او در بوستون به حدی بود که خود در نامه‌ای به یک دوست می‌گوید: «آن‌قدر پول درمی‌آورم که انگار رافائل[۴] یا کاراواجو[۵] هستم.» به رغم این موفقیت پایدار، او همیشه سودای حضور در بازاری بزرگ‌تر و ترک محیط امن بوستون را در سر داشت. این اتفاق بالاخره در سال 1774م رخ داد، زمانی که فضای انقلابی آن روزهای امریکا، آرامش او را کم‌کم سلب می‌کرد و اجازه‌ی کار را از او می‌گرفت. کاپلی ابتدا سفری به منظور مطالعه‌ی نقاشی به ایتالیا[۶] داشت و بعد از آن در لندن[۷] مستقر شد.
سبک نقاشی کاپلی در انگلستان[۸] تغییری بسیار محسوس داشت. او نگاه ریزبینانه و قدرتمند خود به مسئله‌ی استعمار را به منظور دستیابی به شیوه‌ای تزئینی و مطابق مد روز، کنار گذاشت. اگرچه پرتره‌های او در انگلستان هم شاخص و مطرح بودند، عموماً دستاوردهای او در امریکا را بسیار مهم‌تر و اصیل‌تر ارزیابی می‌کنند. این افول نسبی در مقام چهره‌نگار، کاپلی را به سمت طبع‌آزمایی در نقاشی تاریخی سوق داد. چیزی که امکان بروز آن در امریکا بسیار کمتر از انگلستان بود. اولین نقاشی تاریخی او [۹] نام داشت. در این اثر کاپلی به دنبال واقعه‌ای تأثیرگذار یا واجد معنایی نمادین نرفته بود، بلکه صرفاً موقعیتی جالب و هیجان‌انگیز را دستمایه‌ی نقاشی قرار داده بود. سال‌ها بعد، رمانتیست‌ها از این ایده‌ی انقلابی وام گرفتند.
از نقاشی‌های تاریخی کاپلی در انگلستان بسیار استقبال شد. هیچ نقاشی در انگلستان، توانایی رقابت با او در بازنمایی صحنه‌های تاریخی را نداشت، تا حدی که این موضوع حتی موجب خشم اعضاء آکادمی رویال[۱۰] - که اتفاقاً کاپلی هم به عضویت آن درآمده بود – گردید. با تمام این‌ها، شهرت و موفقیت او در انگلستان بسیار کوتاه مدت بود. به علاوه، توانایی و مهارت کاپلی در نقاشی هم در اواخر عمر کاملاً رو به افول گذاشت. به همین خاطر، زمانی که درگذشت بدهی سنگینی داشت و مسئولیت پرداخت این مبالغ بر دوش پسرش افتاد.
منابع:
- The Oxford Dictionary of Art, Second Edition, 1997
- The Dictionary of Art, edited by Jane Turner, Oxford University Press, 1996