دیویدسون، فرانک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =تئاتر | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
دیویدسون، فرانک (Davidson, Frank)<br> | دیویدسون، فرانک (Davidson, Frank)<br> | ||
<p>کارگردان امریکایی تئاتر. در ۱۳۳۴ش براساس طرح تبادل استاد بین ادارۀ کل هنرهای زیبا و دانشکدۀ ادبیات [[دانشگاه تهران]] با مؤسسۀ فولبرایت، فرانک دیویدسون از [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] به ایران آمد و در این ادارۀ کل و دانشگاه تهران کلاس‌هایی برای دانشجویان و علاقه‌مندان هنر نمایش دایر کرد، که فقط یک دورۀ آموزشی و تا ۱۳۳۵ش برگزار شد. این کلاس‌ها هر روز از ساعت دو تا شش بعدازظهر دایر بود و مواد درسی شامل کارگردانی، اصول نمایش‌نامه‌نویسی، بازیگری، چهر‌ه‌پردازی، طراحی دکور و سبک‌شناسی بود. در این کلاس‌ها اصول کارگردانی تئاتر را فرانک دیویدسون، فن بیان و بازیگری را [[گرمسیری، علی اصغر (۱۲۹۰ـ۱۳۷۹ش)|علی‌اصغر گرمسیری]]، تاریخ تئاتر را بدری وزیری و تحلیل نقش را ایرج ساویز تدریس می‌کردند. بازیگری و کارگردانی به روش استانیسلاوسکی آموزش داده می‌شد، و دیویدسون همواره هنرجویان را به نوشتن نمایش‌نامه و بازی بر روی صحنه تشویق می‌کرد. از نخستین اجراهای او و هنرجویانش نمایش‌های ''باغ وحش شیشه‌ای'' اثر [[ویلیامز، تنسی (۱۹۱۱ـ۱۹۸۳)|تنسی ویلیامز]]؛ ''پیک‌نیک'' نوشتۀ [[آداموف، آرتور (۱۹۰۸ـ۱۹۷۰)|آرتور آداموف]]؛ و ''شهر کوچک ما'' نوشتۀ [[وایلدر، تورنتون (۱۸۹۷ـ۱۹۷۵)|تورنتون وایلدر]] بود. پس از بازگشت پروفسور دیویدسون به کشورش، در | <p>کارگردان امریکایی تئاتر. در ۱۳۳۴ش براساس طرح تبادل استاد بین ادارۀ کل هنرهای زیبا و دانشکدۀ ادبیات [[دانشگاه تهران]] با مؤسسۀ فولبرایت، فرانک دیویدسون از [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] به ایران آمد و در این ادارۀ کل و دانشگاه تهران کلاس‌هایی برای دانشجویان و علاقه‌مندان هنر نمایش دایر کرد، که فقط یک دورۀ آموزشی و تا ۱۳۳۵ش برگزار شد. این کلاس‌ها هر روز از ساعت دو تا شش بعدازظهر دایر بود و مواد درسی شامل کارگردانی، اصول نمایش‌نامه‌نویسی، بازیگری، چهر‌ه‌پردازی، طراحی دکور و سبک‌شناسی بود. در این کلاس‌ها اصول کارگردانی تئاتر را فرانک دیویدسون، فن بیان و بازیگری را [[گرمسیری، علی اصغر (۱۲۹۰ـ۱۳۷۹ش)|علی‌اصغر گرمسیری]]، تاریخ تئاتر را بدری وزیری و تحلیل نقش را ایرج ساویز تدریس می‌کردند. بازیگری و کارگردانی به روش استانیسلاوسکی آموزش داده می‌شد، و دیویدسون همواره هنرجویان را به نوشتن نمایش‌نامه و بازی بر روی صحنه تشویق می‌کرد. از نخستین اجراهای او و هنرجویانش نمایش‌های ''باغ وحش شیشه‌ای'' اثر [[ویلیامز، تنسی (۱۹۱۱ـ۱۹۸۳)|تنسی ویلیامز]]؛ ''پیک‌نیک'' نوشتۀ [[آداموف، آرتور (۱۹۰۸ـ۱۹۷۰)|آرتور آداموف]]؛ و ''شهر کوچک ما'' نوشتۀ [[وایلدر، تورنتون (۱۸۹۷ـ۱۹۷۵)|تورنتون وایلدر]] بود. پس از بازگشت پروفسور دیویدسون به کشورش، در ۱۳۳۵ش پروفسور [[کوئین بی، جورج|جورج کوئین‌بی]] به ایران آمد و کار او را دنبال کرد.</p> | ||
<br><!--20268100--> | <br><!--20268100--> | ||
[[رده:تئاتر]] | [[رده:تئاتر]] | ||
[[رده:جهان - اشخاص و گروه ها]] | [[رده:جهان - اشخاص و گروه ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۸
| فرانک دیویدسون Frank Davidson | |
|---|---|
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان تئاتر |
| گروه مقاله | تئاتر |
دیویدسون، فرانک (Davidson, Frank)
کارگردان امریکایی تئاتر. در ۱۳۳۴ش براساس طرح تبادل استاد بین ادارۀ کل هنرهای زیبا و دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران با مؤسسۀ فولبرایت، فرانک دیویدسون از امریکا به ایران آمد و در این ادارۀ کل و دانشگاه تهران کلاس‌هایی برای دانشجویان و علاقه‌مندان هنر نمایش دایر کرد، که فقط یک دورۀ آموزشی و تا ۱۳۳۵ش برگزار شد. این کلاس‌ها هر روز از ساعت دو تا شش بعدازظهر دایر بود و مواد درسی شامل کارگردانی، اصول نمایش‌نامه‌نویسی، بازیگری، چهر‌ه‌پردازی، طراحی دکور و سبک‌شناسی بود. در این کلاس‌ها اصول کارگردانی تئاتر را فرانک دیویدسون، فن بیان و بازیگری را علی‌اصغر گرمسیری، تاریخ تئاتر را بدری وزیری و تحلیل نقش را ایرج ساویز تدریس می‌کردند. بازیگری و کارگردانی به روش استانیسلاوسکی آموزش داده می‌شد، و دیویدسون همواره هنرجویان را به نوشتن نمایش‌نامه و بازی بر روی صحنه تشویق می‌کرد. از نخستین اجراهای او و هنرجویانش نمایش‌های باغ وحش شیشه‌ای اثر تنسی ویلیامز؛ پیک‌نیک نوشتۀ آرتور آداموف؛ و شهر کوچک ما نوشتۀ تورنتون وایلدر بود. پس از بازگشت پروفسور دیویدسون به کشورش، در ۱۳۳۵ش پروفسور جورج کوئین‌بی به ایران آمد و کار او را دنبال کرد.