پرش به محتوا

انسکو، ژرژ (۱۸۸۱ـ۱۹۵۵): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۱: خط ۳۱:
}}
}}
[[پرونده:Enesco, Georges.jpg|بندانگشتی|ژرژ انسکو]]
[[پرونده:Enesco, Georges.jpg|بندانگشتی|ژرژ انسکو]]
نوازندۀ [[ویولن]]، [[پیانو]]<nowiki/>نواز، رهبر ارکستر، و آهنگ‌ساز رومانیایی. در ۴سالگی به فراگیری ویولن پرداخت و در ۷‌سالگی وارد کنسرواتوار وین<ref>Vienna Conservatory</ref> شد و در ۱۳سالگی به کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> راه یافت. آهنگ‌سازان بنام فرانسوی، [[ماسنه ، ژول امیل (۱۸۴۲ـ۱۹۱۲)|ژول ماسنه]]<ref>Jules Massenet</ref> و [[فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)|گابریل فوره]]<ref>Gabriel Fauré</ref>، از استادان او بودند. اِنِسکو از ۱۸۹۹ به‌منزلۀ یک ویولن‌نواز نابغه، گشت‌های هنری خود را به سراسر اروپا آغاز کرد. در ۱۹۲۳ در مقام رهبر ارکستر فیلادلفیا<ref>Philadelphia Orchestra</ref> در کنسرتی در [[نیویورک]]، وارد فعالیت حرفه‌ای در این رشته شد؛ در سال‌های ۱۹۳۷ـ۱۹۳۸ رهبر ارکستر فیلارمونیک نیویورک<ref>NewYork Philharmonic</ref> بود. اِنِسکو معلمی برجسته نیز به‌شمار می‌رفت؛ [[منوهین، یهودی (۱۹۱۶ـ۱۹۹۹)|یهودی منوهین]]<ref>Yehudi Menuhin</ref>، نوازندۀ معروف ویولن شاگرد او بود. اِنِسکو پس از [[جنگ جهانی دوم]] (۱۹۳۹ـ۱۹۴۵) در [[پاریس، شهر|پاریس]] اقامت گزید. اِنِسکو را آهنگ‌ساز رومانیایی بی‌همتای زمان خود می‌دانند. این موسیقی‌دان پرکار در چند سبک آهنگ‌سازی می‌کرد: رُمانتیک<ref>romantic </ref>، [[نیوکلاسیک|نئوکلاسیک]]<ref>neoclassic</ref>، و آتونال<ref>atonal</ref>. بااین‌حال شهرت او در آهنگ‌سازی در گرو آثاری همچون دو ''راپسودی رومانیایی<ref>Romanian Rhapsody</ref>'' است، که در آن از ملودی‌های محلی ملی استفاده کرده است.<br /> <!--11558700-->
نوازندۀ [[ویولن]]، [[پیانو]]<nowiki/>نواز، رهبر ارکستر، و آهنگ‌ساز رومانیایی. در ۴سالگی به فراگیری ویولن پرداخت و در ۷‌سالگی وارد کنسرواتوار وین<ref>Vienna Conservatory</ref> شد و در ۱۳سالگی به کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> راه یافت. آهنگ‌سازان بنام فرانسوی، [[ماسنه ، ژول امیل (۱۸۴۲ـ۱۹۱۲)|ژول ماسنه]]<ref>Jules Massenet</ref> و [[فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)|گابریل فوره]]<ref>Gabriel Fauré</ref>، از استادان او بودند. اِنِسکو از ۱۸۹۹ به‌منزلۀ یک ویولن‌نواز نابغه، گشت‌های هنری خود را به سراسر اروپا آغاز کرد. در ۱۹۲۳ در مقام رهبر ارکستر فیلادلفیا<ref>Philadelphia Orchestra</ref> در کنسرتی در [[نیویورک]]، وارد فعالیت حرفه‌ای در این رشته شد؛ در سال‌های ۱۹۳۷ـ۱۹۳۸ رهبر ارکستر فیلارمونیک نیویورک<ref>NewYork Philharmonic</ref> بود. اِنِسکو معلمی برجسته نیز به‌شمار می‌رفت؛ [[منوهین، یهودی (۱۹۱۶ـ۱۹۹۹)|یهودی منوهین]]<ref>Yehudi Menuhin</ref>، نوازندۀ معروف ویولن شاگرد او بود. اِنِسکو پس از [[جنگ جهانی دوم]] (۱۹۳۹ـ۱۹۴۵) در [[پاریس، شهر|پاریس]] اقامت گزید. اِنِسکو را آهنگ‌ساز رومانیایی بی‌همتای زمان خود می‌دانند. این موسیقی‌دان پرکار در چند سبک آهنگ‌سازی می‌کرد: رُمانتیک<ref>romantic </ref>، [[نئوکلاسیک]]<ref>neoclassic</ref>، و آتونال<ref>atonal</ref>. بااین‌حال شهرت او در آهنگ‌سازی در گرو آثاری همچون دو ''راپسودی رومانیایی<ref>Romanian Rhapsody</ref>'' است، که در آن از ملودی‌های محلی ملی استفاده کرده است.<br /> <!--11558700-->


&nbsp;
&nbsp;
۴۶٬۰۴۹

ویرایش