گلاسگو: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref>ای در غرب مرکزی اسکاتلند، با ۱۷۵ کیلومتر مربع مساحت و 622,820 نفر جمعیت (۲۰۲۲). این ناحیه در ۱۹۹۵ از بخش عمدۀ زمین‌های شورای بخش گلاسگو<ref>Glasgow District Council</ref> در ناحیۀ استرسکلاید<ref> Strathclyde Region </ref> تشکیل شد. گلاسگو بزرگ‌ترین شهر از چهار شهر اسکاتلند، سومین شهر از لحاظ جذب توریست در بریتانیا، و چهارمین مرکز بزرگ تولیدی این کشور است. گلاسگو در دو سوی رود کلاید قرار گرفته و تپه‌ها آن را احاطه کرده‌اند. اقتصاد آن عمدتاً وابسته به بخش خدمات است؛ ۸۳ درصد از نیروی کار در این بخش اشتغال دارند. صنایع آن عبارت‌اند از علوم مهندسی، مواد شیمیایی، چاپ، الکترونیک، نساجی، و تولیدات صنعتی سبک. کلیسای جامع سنت مانگو<ref>Cathedral of St Mungo </ref>، متعلق به قرن ۱۳م؛ پراوندز لردشیپ<ref>Provand’s Lordship </ref>، قدیمی‌ترین بنای مسکونی شهر (۱۴۷۵)؛ و دانشگاه گلاسگو (تأسیس در ۱۴۵۱م) از مهم‌ترین بناهای آن محسوب می‌شوند. هنگام ورود سنت مانگو<ref>St Mungo </ref> در قرن ۶م برای تبلیغ مسیحیت بین بریتون‌های استرسکلاید<ref>Strathclyde Britons</ref>، ناحیۀ کلاید<ref> Clyde</ref> مسکونی بود. ویلیامِ شیردل<ref> William the Lion </ref> در ۱۱۷۸م گلاسگو را به یک قصبۀ بارون‌نشین تبدیل کرد؛ شهر مزبور در زمان جیمز ششم در ۱۶۳۶ به شهر سلطنتی<ref>royal burgh </ref> تبدیل شد. وحدت اسکاتلند و انگلستان در ۱۷۰۷، به‌رغم مخالفت اولیه، سبب رفاه روزافزون شهر شد. در قرن ۱۸ تجارت توتون، شکر، و پنبه با قارۀ امریکا<ref>Americas </ref> بسیار مهم بود. تا ۱۷۷۵ ثروت و رفاه شهر درنتیجۀ تجارت خارجی به اوج رسید. انقلاب صنعتی<ref>Industrial Revolution </ref> قرن ۱۹ تأثیری شگرف بر شهر نهاد و صنعت کشتی‌سازیِ آن توسعه یافت. تا ۱۸۱۱، گلاسگو بزرگ‌ترین شهر بریتانیا پس از لندن بود. گلاسگو سه دانشگاه دارد، که قدیمی‌ترین آن‌ها دانشگاه گلاسگو نزدیک گیلمورهیل<ref>Gilmorehill </ref> در وست‌اند واقع شده است. دو دانشگاه دیگر عبارت‌اند از دانشگاه استرسکلاید<ref>Strathclyde University </ref> و دانشگاه کالِدونیایی گلاسگو<ref>Glasgow Caledonian University</ref>. گلاسگو شهرت رود کلاید را به‌منزلۀ یکی از بزرگ‌ترین مراکز کشتی‌سازی جهان حفظ کرد. بسیاری از کشتی‌های مسافربری جهان در این شهر ساخته شده‌اند.