محمدرحیم اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}محمدرحیم اخوت (اصفهان 10 آذر 1324ش- اصفهان 23 بهمن 1400ش)</p> <p style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:محمد رحیم اخوت.jpg|thumb|محمدرحیم خوت]]داستان‌نویس ایرانی و پژوهشگر ادبیات. پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و دانشگاهی در رشته‌ی ادبیات فارسی، در سال 1344ش به عنوان معلم وارد [[سپاه_دانش|سپاه_دانش]] شد و فعالیتش تا سال 1355ش ادامه داشت. اخوت بعد از [[انقلاب_اسلامی_ایران|انقلاب اسلامی]] از آموزش و پرورش اخراج و سپس بازنشسته شد. او که داستان‌نویسی را از اواسط دهه‌ی 1340ش با مجله‌ی فردوسی شروع کرد، در سال‌های دهه‌ی 1350ش و پیش از انقلاب چند کار کودک و نوجوان را (با نام‌­های ''قصه­‌ی شهرک نور''، ''این پایین خبری نیست''، ''اشکی بر اسفندیار'' و ''زهر'') به ناشری اصفهانی ‌سپرد که بعدها آنها را از کتابفروشی‌ها جمع‌آوری کرد. در سال‌های ابتدایی بعد از انقلاب به حلقه‌ی نویسندگان جُنگ اصفهان پیوست و ضمن آموختن از اشخاصی چون [[حقوقی، محمد|محمد_حقوقی]]، [[نجفی، ابوالحسن (اصفهان ۱۳۰۸ش-۱۳۹۴ش)|ابوالحسن_نجفی]]، [[گلشیری، هوشنگ (اصفهان ۱۳۱۶ـ تهران ۱۳۷۹ش)|هوشنگ_گلشیری]] و [[میرعلایی، احمد (۱۳۲۱-۱۳۷۴ش)|احمد_میرعلایی]]، به نگارش داستان‌های بعدی‌اش پرداخت.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">اخوت از نویسندگان و ناقدان فصلنامه­‌ی ''زنده­‌رود'' بود و نقدهای متعددی را در این نشریه و مجلات و روزنامه­‌های دیگری چون ''شرق''، ''کتاب هفته''، ''جامعه سالم''، ''کلک''، [[بخارا_(نشریه)|بخارا]] و ''جهان کتاب'' ارائه کرده است. اولین کار جدی‌اش، با نام ''تعلیق'' (داستان بلند)، در سال 1378 منتشر شد که مورد توجه و تحسین تعدادی از اهالی فرهنگ و ادبیات قرار گرفت. این داستان، با توصیف تابلوهای نقاشی و آثار هنریِ بازمانده از دوره­‌ی قاجار، حال و هوای دورانی از دست رفته را در ساختاری مدرن بازآفرینی کرده است. کتاب بعدی او، با عنوان ''چهارفصل در بازخوانی شعر''، مجموعۀ جستارها و مقاله‌هایی بود كه در چهار فصل به شعرهايی از محمد حقوقی، [[موحد، ضیاء (اصفهان ۱۳۲۱ش)|ضياء موحد]] و كيوان قدرخواه پرداخته است. کتاب ''نیمه­‌ی سرگردان ما'' در سال 1381ش به عنوان مجموعه داستان برگزیده‌ی دومین دوره‌ی [[جایزه_ادبی_هوشنگ_گلشیری|جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری]] معرفی شد و رمان بعدی او هم با عنوان ''نام­‌ها و سایه­‌ها'' برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383ش شد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">اخوت در آثارش بخش مشخصی از تاریخ ایران را روایت می­‌کند و در بیش‌تر داستان­‌های خود، از فضاهای قدیمی برای خلق داستان­‌هایش بهره می‌گیرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">محمدرحیم اخوت بعد از تحمل دوره‌ای فراموشی و براثر کهولت سن درگذشت.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''کتاب‌شناسی'''</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">''تعلیق ''(داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ ''چهارفصل در بازخوانی شعر'' (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ ''نیمه­‌ی سرگردان ما'' (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ ''نام‌ها و سایه‌ها ''(داستان بلند- آگه، 1382)؛ ''خورشید ''(داستان بلند- روزآمد، 1383)؛ ''داس‍ت‍ان‌ه‍ای‌ ن‍ان‍وش‍ت‍ه‌'' (مجموعه داستان- قصه، 1383)؛ ''باقی­‌مانده­‌ها ''(داستان­‌های کوتاه- آگاه، 1384)؛ ''پاییز بود'' (داستان‌­های 85- آگاه، 1386)؛ ''تا وقتی کسی هست'' (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ ''داستان­‌های 84 ''(مجموعه داستان- آگاه، 1387)؛ ''این هم بهار'' (داستان­‌های 86- آگاه، 1387)؛ ''نمی­‌شود ''(داستان بلند- آگاه، 1387)؛ ''مشکل آقای فطانت'' (داستان­‌های 87- آگاه، 1388)؛ ''رویش خاموش گدازه‌­ها ''(ترجمه اشعار امیلی دیکنسون به همراه حمید فرازنده- آگاه، 1388)؛ ''بیداری...'' (داستان‌های ۸۸- کندوکاو، 1389)؛ ''تماشا ''(داستان بلند- کندوکاو، 1393)؛ ''بی­‌مرز بی­‌مرز'' (داستان بلند- آگه، 1394)؛ ''عذاب یا هفت­‌خان زندگی'' (داستان بلند- آگاه، 1394)؛ ''پی­نوشت خاموشی'' (مجموعه داستان- آگاه، 1395)؛ ''نامه­‌های سرمدی'' (داستان بلند- بان، 1397).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع:</p>