ورم قرنیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از بیماری‌های شایع چشم. بر اثر تجمع مایعات زائد پدید می‌آید و باعث آسیب به چشم و بینایی می‌گردد. قرنیه، لایۀ محدب نازک و شفاف روی کرۀ چشم، دو وظیفۀ هدایت پرتوهای نور به داخل چشم و محافظت از ساختمان کرۀ چشم را برعهده دارد. علل و عوامل مختلف به قرنیه آسیب رسانده و عملکرد طبیعی آن را مختل می‌سازند. یکی از آنها، عدم تخلیۀ مایع زائد است که شفافیت قرنیه را از بین می‌برد و باعث تیره شدن آن می‌شود. تیره شدن قرنیه مانع ورود نور شده و تاربینی و بعداً به مرور نابینایی را در پی خواهد داشت. چنین وضعیتی را ورم یا تورم قرنیه می‌نامند. علت‌های تورم قرنیه به دو دستۀ بیماری‌ها و آسیب‌ها تقسیم می‌شوند. ضربه به چشم به هنگام ورزش یا در محیط کار یا در تصادفات جاده‌ای؛ نیز برخی داروها و مواد شیمایی یا بعضی بیماری‌ها در تخلیۀ مایع قرنیه و در پی آن شفافیت و کارآیی تأثیر منفی دارند. این آسیب‌ها ابتدا در اندوتلیوم<ref>Endothelium</ref> (لایۀ پشتی) اختلال ایجاد می‌کنند و سپس باعث ناکارآمدی قرنیه می‌گردد. قرنیه شامل چند لایه است. لایۀ خلفی (اندوتلیوم) مواد معدنی و مایع را از زلالیه جذب و به لایه‌های قرنیه تزریق می‌کند. همزمان مایعات زائد را جمع‌آوری و به زلالیه باز می‌گرداند. این عملیات باعث شفافیت قرنیه می‌شود. اما به هنگام جراحی آب مروارید یا آب سیاه، جراح گاه ناخواسته به اندوتلیوم ضربه زده و موجب اختلال آن می‌شود. نیز بیماری‌هایی مثل التهاب قرنیه<ref>Keratitis</ref>، دیستروفی فوکس<ref>Fuchs Dystrophy</ref> (بیماری ارثی آسیب‌رسان به سلول‌های لایۀ خلفی قرنیه) کارآیی اندوتلیوم را مختل کرده و به دنبال آن باعث بیماری تورم و ناکارآمدی قرنیه می‌شوند.