هر، دیوید: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> شرکت داشت. در نمایش‌نامه‌هایش، فساد انگلستان پس از جنگ را به سخره می‌گیرد. از جمله نمایش‌نامه‌های اوست: ''تفاله''<ref>''Slag'' </ref> (۱۹۷۰)، ''دندان‌ها و لبخندها''<ref>''Teeth ‘n’ Smiles'' </ref> (۱۹۷۵)، ''فانشن''<ref>''Fanshen'' </ref> (۱۹۷۵) دربارۀ کمونیسم انقلابی چین؛ ''پلنتی''<ref>''Plenty'' </ref> (۱۹۷۸)، و ''پراودا''<ref>''Pravda''</ref> (۱۹۸۵، با [[برنتون، هوارد (۱۹۴۲)|هوارد برنتون]]<ref> Howard Brenton </ref>) دربارۀ روزنامه‌نگاری فلیت استریت<ref>Fleet Street </ref>. در نمایش‌نامه‌های سه‌گانه‌ای به نقد سه وجه از حاکمیت انگلستان پرداخت: ''فال ورق''<ref>''Racing Demon'' </ref> (۱۹۹۰) دربارۀ کلیسای انگلستان<ref>Church of England </ref>؛ ''قضات شاکی''<ref>''Murmuring Judges'' </ref> (۱۹۹۱) دربارۀ نظام قضایی؛ و ''بی‌جنگی''<ref>''Absence of War''</ref> (۱۹۹۴) دربارۀ ارتش. برخی از فیلم‌نامه‌های او عبارت‌اند از ''ودربی''<ref>''Wetherby'' </ref> و ''پلنتی'' (هر دو ۱۹۸۵)، ''پاریس در شب''<ref>''Paris by Night'' </ref> (۱۹۸۸)، ''خسارت''<ref>''Damage'' </ref> (۱۹۹۲). برای ''جذبۀ پنهان''<ref>''The Secret Rapture'' </ref> (۱۹۹۳) نمایش‌نامه و فیلم‌نامه نیز نوشت و ''سوگوار برگزیده''<ref>''The Designated Mourner'' </ref> (۱۹۹۷) را کارگردانی کرد. زندگی‌نامه‌اش با عنوان ''نوشتن با دست چپ''<ref>''Writing Left-Handed''</ref> را در ۱۹۹۱ منتشر کرد.