گراهام، مارتا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[پرونده:2042154578.jpg|جایگزین=مارتا گراهام|بندانگشتی|مارتا گراهام]] | [[پرونده:2042154578.jpg|جایگزین=مارتا گراهام|بندانگشتی|مارتا گراهام]] | ||
[[پرونده:Graham, Martha.jpg|بندانگشتی|رئیس جمهور جرالد آر. فورد به مارتا گراهام مدال آزادی ریاست جمهوری، 1976 را اهدا می کند]] | [[پرونده:Graham, Martha.jpg|بندانگشتی|رئیس جمهور جرالد آر. فورد به مارتا گراهام مدال آزادی ریاست جمهوری، 1976 را اهدا می کند]] | ||
گراهام، مارتا (1894ـ1991) | گراهام، مارتا (1894ـ1991) (Graham, Martha) | ||
رقصندۀ امریکایی، استاد و کارگردان باله. مهمترین نمایندۀ رقص مدرن در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] برشمرده میشود. حرکات دلخواه مشخص خود را در حین رقص به کار میگرفت و تکنیکی را پدید آورد که به نام خود او تکنیک گراهام<ref>Graham Technique</ref> خوانده میشود و اکنون در دنیا تدریس میشود. تکنیک پیشروانهاش، که او را قادر میساخت ژرفترین عواطف و مقاصد درونی خود را از طریق فرمهای رقص بروز دهد، نخستین جایگزین برای بالۀ کلاسیک بود. گراهام در 1927 مدرسۀ رقص خود را بنیاد نهاد و با فارغالتحصیلان این مدرسه در 1929 یک کمپانی باله تشکیل داد. بیش از 170 اجرا داشت که از جمله آنهاست: بهار آپالاشی<ref>Appalachian Spring</ref> (1944؛ با موسیقی [[کوپلند، ارون (۱۹۰۰ـ۱۹۹۰)|اَرون کوپلند]]<ref>Aaron Copland</ref>)، کلوتایمنسترا<ref>Clytemnestra</ref> (1958؛ نخستین اثر تماماً مدرن در عرصۀ رقص)، و لوسیفر<ref>Lucifer</ref> (1975). در بسیاری از قطعاتی که طراحیشان را برعهده داشت، میرقصید تا اینکه در دهۀ 1960 از صحنه کناره گرفت. گراهام تأثیر خیرهکنندهای بر بسیاری از طراحان رقص معاصر نهاده است که از آن جملهاند: [[کوهن، رابرت|رابرت کوهن]]<ref>Robert Cohan</ref>، [[تتلی، گلن | رقصندۀ امریکایی، استاد و کارگردان باله. مهمترین نمایندۀ رقص مدرن در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] برشمرده میشود. حرکات دلخواه مشخص خود را در حین رقص به کار میگرفت و تکنیکی را پدید آورد که به نام خود او تکنیک گراهام<ref>Graham Technique</ref> خوانده میشود و اکنون در دنیا تدریس میشود. تکنیک پیشروانهاش، که او را قادر میساخت ژرفترین عواطف و مقاصد درونی خود را از طریق فرمهای رقص بروز دهد، نخستین جایگزین برای بالۀ کلاسیک بود. گراهام در 1927 مدرسۀ رقص خود را بنیاد نهاد و با فارغالتحصیلان این مدرسه در 1929 یک کمپانی باله تشکیل داد. بیش از 170 اجرا داشت که از جمله آنهاست: بهار آپالاشی<ref>Appalachian Spring</ref> (1944؛ با موسیقی [[کوپلند، ارون (۱۹۰۰ـ۱۹۹۰)|اَرون کوپلند]]<ref>Aaron Copland</ref>)، کلوتایمنسترا<ref>Clytemnestra</ref> (1958؛ نخستین اثر تماماً مدرن در عرصۀ رقص)، و لوسیفر<ref>Lucifer</ref> (1975). در بسیاری از قطعاتی که طراحیشان را برعهده داشت، میرقصید تا اینکه در دهۀ 1960 از صحنه کناره گرفت. گراهام تأثیر خیرهکنندهای بر بسیاری از طراحان رقص معاصر نهاده است که از آن جملهاند: [[کوهن، رابرت|رابرت کوهن]]<ref>Robert Cohan</ref>، [[تتلی، گلن|گلن تتلی]]<ref>Glen Tetley</ref>، [[مرس کانینگم]]<ref>Merce Cunningham</ref>، نورمن موریس<ref>Norman Marrice</ref>، پل تیلور<ref>Paul Taylor</ref>، و رابرت نورت<ref>Robert North</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۱۴
| مارتا گراهام Martha Graham | |
|---|---|
| زادروز |
1894م |
| درگذشت | 1991م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | رقصنده، استاد و کارگردان باله |
| سمت | نمایندۀ رقص مدرن در امریکا |
| آثار | بهار آپالاشی (1944؛ با موسیقی اَرون کوپلند)، کلوتایمنسترا (1958؛ نخستین اثر تماماً مدرن در عرصۀ رقص)، و لوسیفر (1975) |
| گروه مقاله | رقص |
گراهام، مارتا (1894ـ1991) (Graham, Martha)
رقصندۀ امریکایی، استاد و کارگردان باله. مهمترین نمایندۀ رقص مدرن در امریکا برشمرده میشود. حرکات دلخواه مشخص خود را در حین رقص به کار میگرفت و تکنیکی را پدید آورد که به نام خود او تکنیک گراهام[۱] خوانده میشود و اکنون در دنیا تدریس میشود. تکنیک پیشروانهاش، که او را قادر میساخت ژرفترین عواطف و مقاصد درونی خود را از طریق فرمهای رقص بروز دهد، نخستین جایگزین برای بالۀ کلاسیک بود. گراهام در 1927 مدرسۀ رقص خود را بنیاد نهاد و با فارغالتحصیلان این مدرسه در 1929 یک کمپانی باله تشکیل داد. بیش از 170 اجرا داشت که از جمله آنهاست: بهار آپالاشی[۲] (1944؛ با موسیقی اَرون کوپلند[۳])، کلوتایمنسترا[۴] (1958؛ نخستین اثر تماماً مدرن در عرصۀ رقص)، و لوسیفر[۵] (1975). در بسیاری از قطعاتی که طراحیشان را برعهده داشت، میرقصید تا اینکه در دهۀ 1960 از صحنه کناره گرفت. گراهام تأثیر خیرهکنندهای بر بسیاری از طراحان رقص معاصر نهاده است که از آن جملهاند: رابرت کوهن[۶]، گلن تتلی[۷]، مرس کانینگم[۸]، نورمن موریس[۹]، پل تیلور[۱۰]، و رابرت نورت[۱۱].