خراسانی، اکبر (مشهد ۱۲۴۷ـ تهران ۱۳۲۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها

<p>پهلوان و کشتی‌گیر ایرانی. پس از فراگیری فنون [[کشتی (ورزش)|کشتی]] به تهران رفت و در ۱۲۷۶ در حضور [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه قاجار]] با پهلوان [[یزدی، ابراهیم (قزوین ۱۳۱۰ش)|ابراهیم یزدی]] کشتی گرفت و اگرچه رقابت آن دو بی‌نتیجه ماند، ناصرالدین‌شاه بازوبند پهلوانی را به او داد. پهلوان اکبر پس از تصاحب عنوان پهلوانی پایتخت، با پهلوانانی چون حبیب مراغه‌ای، میرزا طارمی، نعمت‌الله خراسانی، جعفر کرمانشاهی، اکبر قاپچی، کاظم دباغ، حسین سرابی، برادان کلاهدوز، رضا گرجی، [[قمی، جعفر (قرن ۱۳ق)|جعفر قمی]]، [[قمی، حسین (۱۲۰۹ـ۱۲۹۵ش)|حسین کله‌پز قمی]]، [[گلزار کرمانشاهی، حسین (قرن ۱۳ق)|حسین گلزار]]، اسماعیل گاودار و یعقوب کلاردشتی کشتی گرفت و بر آنان غلبه کرد. همچنین، در سفر به [[عراق]] پهلوان علی سنّی را در زورخانۀ کربلا شکست داد. گویند برخی حریفانش را با نیرنگ بر زمین می‌زد. اکبر خراسانی مبتکر فنون بسیاری در کشتی، از جمله سگک و کلاته، بود. چون برای تقویت عضله‌های پا بسیار می‌دوید، نزد هواداران کشتی به «اکبر منگوله‌پا» و «اکبر سگ‌پا» شهرت داشت. سرانجام به بیماری [[وبا]] درگذشت و پیکرش در بیرون دروازۀ حضرت [[عبدالعظیم حسنی ( ـ۲۵۲ق)|عبدالعظیم]] به‌خاک سپرده شد.</p>