اورومچی: تفاوت میان نسخه‌ها

(یا: وولوموچی<ref>Wulumuqi</ref>؛ نام سابق: دی‌هائو<ref>Dihau </ref>، تا ۱۹۵۳) شهر صنعتی و مرکز ناحیۀ خودمختار سین‌کیانگ اویغور<ref>Xinjiang Uygur Autonomous Region</ref>، در شمال غربی چین، کنار رود اورومچی<ref>Urumqi River</ref>، در دامنۀ<ref>foot </ref>&nbsp;شمالی کوه‌های تین ‌شان<ref>Tian Shan Mountains</ref>. جمعیت آن 4,054,000 نفر است (۲۰۲۰) و 14,577 کیلومتر مربع مساحت دارد. در ارتفاع ۸۶۰ متری از سطح دریا واقع شده است. صنایع آن عبارت‌اند از پالایش نفت، فرآوری مواد غذایی، تولید پارچه‌های نخی، سیمان‌، آهن، فولاد، پلاستیک، و وسایل کشاورزی. اورومچی واحه‌<ref>oasis </ref>ای کوچک و مرکز تجاری بر سر راه‌های کاروان‌رو در غرب چین بود؛ از لحاظ استراتژیکی در گردنۀ کوه‌های تین‌ شان قرار دارد که حوضه<ref>basin </ref>های تاریم<ref>Tarim </ref>&nbsp;و دزونگاری<ref>Dzungaria </ref>&nbsp;را از یکدیگر جدا می‌کند. در ۱۷۶۳، که سین‌کیانگ در امپراتوری چین<ref>Chinese Empire </ref>&nbsp;ادغام شد، آن را دی‌هائو می‌نامیدند. پس از پیمان چین و روسیه<ref>Sino-Russian Treaty</ref>&nbsp;(۱۸۸۱)، شهر به روی تجارت خارجی باز، و در ۱۸۸۴ مرکز استان جدید سین‌کیانگ چین شد. پس از ۱۹۱۷، تعداد زیادی از آوارگان انقلاب روسیه<ref>Russian Revolution</ref>&nbsp;به این شهر روآوردند که در آن زمان از سه بخش تشکیل می‌شد: جامعۀ قدیمی مسلمان‌نشین، محلۀ جدیدتر چینی، و محلۀ روس‌ها. اورومچی از ۱۹۱۱ تا ۱۹۵۰ مرکز فرماندهان نظامی حاکم بر سین‌کیانگ بود. نام شهر در ۱۹۵۳ به اورومچی تغییر یافت. سه‌چهارم جمعیت آن را چینی‌ها و یک‌هشتم آن را اویغور<ref>(Uighur (Uygur</ref>ها تشکیل می‌دهند و اقلیت‌های هوئی<ref>Hui </ref>، قزاق<ref>Kazakh </ref>، مغول، و قرقیز<ref>Kyrgyz</ref>&nbsp;نیز در این شهر زندگی می‌کنند.