یبنه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|نام لاتین = | |نام لاتین = Yibneh | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = | ||
}} | }} | ||
یبنه | یبنه (Yibneh) | ||
(یا: یبنئیل) شهری قدیمی با 31.700 نفر جمعیت (2002)، در [[اسرائیل|فلسطین اشغالی]]، در 24کیلومتری جنوب تل آویو ـ یافو و 6 کیلومتری [[مدیترانه، دریای|دریای مدیترانه]]. این شهر یکی از مراکز فلسطینیان است که یهودا مکابی آن را ویران کرد و دوباره آباد شد. پس از سقوط [[اورشلیم]]، [[وسپاسیانوس]] به خاخام [[یوحنان بن زکای ( ـ۸۰م)|یوحنان بن زکای]] اجازه داد که در این شهر سکنی گرفته و مدرسهای دایر کند. این شهر به جز مدت کوتاهی تا قیام 131م شمعون [[برکوخبا]]، مرکز یهودیت بوده است. در [[قرون وسطا]] صلیبیون در آنجا استحکاماتی به وجود آوردند. در جنگی که پس از تقسیم [[فلسطین]] در ماه مه 1948م درگرفت، شهر به سختی آسیب دید. | (یا: یبنئیل) شهری قدیمی با 31.700 نفر جمعیت (2002)، در [[اسرائیل|فلسطین اشغالی]]، در 24کیلومتری جنوب تل آویو ـ یافو و 6 کیلومتری [[مدیترانه، دریای|دریای مدیترانه]]. این شهر یکی از مراکز فلسطینیان است که یهودا مکابی آن را ویران کرد و دوباره آباد شد. پس از سقوط [[اورشلیم]]، [[وسپاسیانوس]] به خاخام [[یوحنان بن زکای ( ـ۸۰م)|یوحنان بن زکای]] اجازه داد که در این شهر سکنی گرفته و مدرسهای دایر کند. این شهر به جز مدت کوتاهی تا قیام 131م شمعون [[برکوخبا]]، مرکز یهودیت بوده است. در [[قرون وسطا]] صلیبیون در آنجا استحکاماتی به وجود آوردند. در جنگی که پس از تقسیم [[فلسطین]] در ماه مه 1948م درگرفت، شهر به سختی آسیب دید. | ||
[[رده:جغرافیای آسیا]] | [[رده:جغرافیای آسیا]] | ||
[[رده:جغرافیای انسانی سایر کشورهای آسیایی]] | [[رده:جغرافیای انسانی سایر کشورهای آسیایی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۲۷
| یبنه | |
|---|---|
| کشور | فلسطین اشغالی |
| نام فارسی | یبنه |
| نام لاتین | Yibneh |
| جمعیت | 31.700 نفر (2002) |
| موقعیت | 24کیلومتری جنوب تل آویو ـ یافو و 6 کیلومتری دریای مدیترانه |
یبنه (Yibneh)
(یا: یبنئیل) شهری قدیمی با 31.700 نفر جمعیت (2002)، در فلسطین اشغالی، در 24کیلومتری جنوب تل آویو ـ یافو و 6 کیلومتری دریای مدیترانه. این شهر یکی از مراکز فلسطینیان است که یهودا مکابی آن را ویران کرد و دوباره آباد شد. پس از سقوط اورشلیم، وسپاسیانوس به خاخام یوحنان بن زکای اجازه داد که در این شهر سکنی گرفته و مدرسهای دایر کند. این شهر به جز مدت کوتاهی تا قیام 131م شمعون برکوخبا، مرکز یهودیت بوده است. در قرون وسطا صلیبیون در آنجا استحکاماتی به وجود آوردند. در جنگی که پس از تقسیم فلسطین در ماه مه 1948م درگرفت، شهر به سختی آسیب دید.