دلفان
دِلْفان
دسته‌ای از طوایف لُر، منسوب به ناحیۀ دلفان/خاوه در شمال غرب خرم‌آباد، مرکب از طوایف کاکاوند، موسیوند، ایوتیوند (ایوتوند)، اولادقبا، بیژنوند/بیجن‌وند، سنجابی، حسنوند، قلائی، بشرآمد، چواری. ییلاق این طوایف در جلگۀ خاوه و قشلاق‌شان در جلگۀ طرهان است. جمعیت طوایف دلفان در اواخر دورۀ قاجار نزدیک به ۱۰هزار خانوار بود. امروزه بسیاری از اعضای این طوایف در خاوه و طرهان یک‌جانشین شده‌اند. طبق آخرین سرشماری‌های عشایری، تعداد چادرنشینان دلفان لرستان بالغ بر ۱۸۷۵ خانوار بود. دلفان‌ها تا پیش از قاجاریه اتباع والی لرستان بودند. چندصد خانوار از این مردم، ظاهراً بعد از قتل نادرشاه، از تعدیات اسماعیل‌خان والی پشتکوه، از خاک لرستان به ناحیۀ چمچمال در خاک کرمانشاه گریختند. حدود ۱۰۰۰ نفر از این مردم در جریان جنگ‌های کریم‌خان و آزادخان افغان، به قوای زندیه پیوستند. دلفان‌ها در اوایل سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار به جنگ با خانلرمیرزا احتشام‌الدوله حاکم خوزستان و لرستان برخاستند. موسی‌خان دلفان از شجاعان معروف لر در این جنگ‌ها کشته شد. فوج سلسله و دلفان در جنگ‌های ایران و انگلیس در ۱۲۷۱ق شرکت داشتند.