اسیری لاهیجی، محمد (لاهیجان ۸۳۳ـ شیراز ۹۱۲ق)

محمد اسیری لاهیجی;
زادروز	لاهیجان ۸۳۳ق;
درگذشت	شیراز ۹۱۲ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
شغل و تخصص های دیگر	عارف
آثار	مفاتیح‌الاعجاز (بمبئی، ۱۳۱۲ق)؛ اسرارالشّهود (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ منتخب مثنوی؛ اجازه‌نامه؛ شرح دو بیت از مثنوی (تهران، ۱۳۵۷ش)
گروه مقاله	ادبیات فارسی

اَسیریِ لاهیجی، محمد (لاهیجان ۸۳۳ـ شیراز ۹۱۲ق)

شاعر و عارف ایرانی. در ۸۴۹ ق به طریقت نوربخشیه پیوست و از مریدان سید محمد نوربخش (۷۹۵ـ۸۶۹ق) شد. خانقاهی به نام نوریه در شیراز برآورد. در ۸۸۲ق حج گزارد و در بازگشت یک سال در شهر زبید یمن ماند. شاه اسماعیل صفوی نزد او قرائت قرآن آموخت و بسیار او را نواخت. در آثارش تأثیر تصوف خراسان و عرفان ابن عربی مشهود است و اشعارش مضامین عرفانی و اخلاقی دارد. از آثارش: مفاتیح‌الاعجاز در شرح گلشن راز شبستری، که دوره‌ای کامل در بیان اصول عرفان است (بمبئی، ۱۳۱۲ق)؛ اسرارالشّهود که مثنوی‌ای در بحر رمل، با نکته‌ها و تمثیل‌های عرفانی است (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ دیوان اشعار که به کوشش برات زنجانی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ منتخب مثنوی؛ اجازه‌نامه که با دیوان او به چاپ رسیده است؛ شرح دو بیت از مثنوی (تهران، ۱۳۵۷ش).