شاهرخ افشار
شاهرخ افشار (۱۱۴۶ـ۱۲۱۰ق)
پادشاه (حک: ۱۱۶۱ـ۱۲۱۰ق) سلسلۀ افشاریه. فرزند رضاقلی میرزا و نوادۀ نادرشاه بود و بعد از قتل نادر (۱۱۶۰ق)، به فرمان عادل‌شاه زندانی شد و پس از آن‌که عادل‌شاه به دست برادرش، ابراهیم میرزا، اسیر شد، سران سپاه خراسان شاهرخ را از زندان آزاد کردند و در ۱۱۶۱ق به تخت نشاندند. در زمان حکومت او، ابراهیم‌میرزا و عادل‌شاه دستگیر و کشته شدند. در ۱۱۶۳ق جمعی از یاران شاهرخ که موافق سلطنت او نبودند، وی را عزل و کور کردند و سید محمد صفوی را به تخت نشاندند، اما پس از ۴۰ روز، یوسف علی‌خان جَلایر، شاهرخ را دوباره به سلطنت رساند و خود نایب‌السلطنۀ او شد. در زمان سلطنت وی، به‌علت نفاق امرا با یکدیگر احمدشاه دُرّانی، سه‌بار به خراسان لشکر کشید، اما کامیاب نشد و به اظهار انقیاد شاهرخ رضایت داد. شاهرخ با کریم‌خان زند روابطی دوستانه داشت. در ۱۲۱۰ق آقا محمدخان قاجار، شاهرخ را دستگیر کرد و پس از شکنجه‌های شدید، جواهرات نادرشاه را از او گرفت و شاهرخ نیز براثر همان شکنجه‌ها جان سپرد.