آسام
آسام (Assam)
ایالتی در شمال شرقی هند، با ۷۸,۵۲۳ کیلومتر مربع مساحت و ۲۷,۴۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). جمعیت آن شامل ۱۲میلیون نفر آسامی[۱] (هندو)، ۵میلیون نفر بنگالی (که اغلب مهاجران مسلمان از بنگلادش‌اند)، نپالی، و ۲میلیون نفر بومی (با مذاهب مسیحی و سنتی) است. آسامی زبان رسمی آن است. نیمی از نفت هند در این ایالت تولید می‌شود؛ تولید زغال سنگ، مواد پتروشیمی، کاغذ، و سیمان دیگر صنایع مهم آن را تشکیل می‌دهند. آسام همچنین نیمی از چای هند را تولید می‌کند. شهرهای مهم آن عبارت‌اند از گوواهاتی[۲]، دیبروگر[۳]، سیلچر[۴]، و دیس‌پور[۵] که مرکز آسام است و یکی از حومه‌های گوواهاتی نیز به‌شمار می‌رود. آسام از ۱۰۰۰پ‌م، با ورود مهاجرانی از چین و میانمار[۶] (برمه) منطقه‌ای پر رونق بود. پس از هجوم برمه‌ای[۷]ها در ۱۸۲۶ بریتانیا این منطقه را تصرف و در ۱۸۷۴ آن را به استانی مجزا تبدیل کرد؛ به استثنای بخش عمدۀ قسمت مسلمان‌نشین سیلهت[۸]، که در ۱۹۴۷ به پاکستان واگذار گردید، آسام به دومینیون هند[۹] ضمیمه شد.