هیندمیت، پاول (۱۸۹۵ـ۱۹۶۳)

هیندِمیت، پاول (۱۸۹۵ـ۱۹۶۳)(Hindemith, Paul)

پاول هیندمیت Paul Hindemith
زادروز	۱۸۹۵م
درگذشت	۱۹۶۳م
محل زندگی	امریکا
ملیت	آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل در کنسرواتوار عالی در فرانکفورت
شغل و تخصص اصلی	آهنگ ساز و مدرس
خویشاوندان سرشناس	موسیقی
جوایز و افتخارات	کاردیاک (۱۹۲۶، بازنگری در ۱۹۵۲)؛ ماتیس نقاش (۱۹۳۳ـ۱۹۳۵)

پاول هیندمیت

آهنگ‌ساز و مدرس آلمانی. اپراهای کاردیاک (۱۹۲۶، بازنگری در ۱۹۵۲) و ماتیسِ نقاش (۱۹۳۳ـ۱۹۳۵) او از نظر تئاتری هوشمندانه و از نظر سیاسی آگاهانه برشمرده می‌شوند؛ در مقام معلم در برلین (۱۹۲۷ـ۱۹۳۳)، حامی پیشبرد یک رپرتوآر کاربردی مدرن (گِبراوخس موزیک/موسیقی کاربردی) برای خانه و مدرسه بود. هیندمیت در ۱۹۳۹ به امریکا مهاجرت کرد و در دانشگاه ییل به تدریس مشغول شد و در ترویج یک زبان نئوکلاسیک سنجیده دربردارندۀ مهارت کنترپوآنیِ خودآشکار اما آوایی مبتنی‌بر واقعیت، چهره‌ای تأثیرگذار برشمرده می‌شد، که نمونه‌های آن نیز در لودوس تونالیس برای پیانو (۱۹۴۲) و دگردیسی‌های سمفونیکِ تِم‌هایی از کارل ماریا فون وِبر (۱۹۴۳) مشهود است. در سال‌های بعد بسیاری از ساخته‌های قبلی خود را برای تطبیق با نظریه‌ای شخصی دربارۀ تونالیته بازنگری کرد. هیندمیت در کودکی تعلیم ویولن گرفت و وارد کنسرواتوار عالی در فرانکفورت شد، و زیرنظر آرنولد مندلسون و برنهارد زِکلِس تحصیل کرد. مدتی بعد نوازندۀ ارکستر اپرای فرانکفورت شد و از ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۳ سرپرستی آن را برعهده داشت؛ در ۱۹۲۱ همراه با ویولن‌نواز ترک، لیکو آمار، یک گروه کوآرتت زهی (کوآرتت آمار ـ هیندمیت) درست کرد و در آن ویولا می‌نواخت. این کوآرتت در ۱۹۲۹ ازهم پاشید و همان سال او نخستین اجرای کنسرتوی ویولای ویلیام والتون را در لندن ارائه کرد. در ۱۹۲۱ آثار او در جشنوارۀ دوناو ـ اِشینگِن و در ۱۹۲۲ در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر در سالزبورگ، اتریش، به‌اجرا درآمدند. اپراهای تک‌پرده‌ای سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۲ او موجب برآشفتگی تماشاگران و برخی موسیقی‌دانان شد، و او به‌مثابۀ چهره‌ای سنت‌شکن شهرتی زودهنگام به‌دست آورد. سلسلۀ کامرموزیک (موسیقی مجلسی) او که در ۱۹۲۲ آغاز شد، بر بازسازی ارزش‌های موسیقایی کنسرتوی باروک استوار بود؛ کاردیاک از فرم‌های نئوکلاسیک استفاده می‌کرد، هرچند داستان آن ‌که ماجرای زرگری است که برای بازپس‌گرفتن ساخته‌های خود مشتریانش را به‌قتل می‌رساند، یادآور توحش آثار اولیۀ هیندمیت برای صحنه است. از ۱۹۲۷ به تدریس آهنگ‌سازی در مدرسۀ عالی موسیقی برلین مشغول شد، و رهبری آثار او را ویلهلم فورت‌وانگلر و اوتو کلِمپِرِر برعهده گرفتند، اما نازی‌ها موسیقی او را به‌منزلۀ هنر منحط مردود دانستند. بدین‌ترتیب اپرای ماتیسِ نقاش او در ۱۹۳۸ در زوریخ، به روی صحنه رفت؛ در ۱۹۳۴ یک سمفونی سه‌ موومانی از این اپرا را نخستین‌بار فورت‌وانگلر در برلین اجرا کرد که موجب تسریع جدایی موقتِ او از سرکردگان نازی شد. هیندمیت چند سالی پس از ۱۹۳۳ را در آنکارا، در مأموریتی رسمی برای سازماندهی دوبارۀ تحصیل موسیقی در ترکیه گذراند. در ۱۹۴۶ به اروپا بازگشت و چند سال در زمینۀ رهبری ارکستر فعالیت می‌کرد. در آثار ارکستری بزرگ و اخیر خود، کار بازسازی ارزش‌های تونالیته و محدودۀ کلاسیک را دنبال کرد. تصویر یوهان کپلر ستاره‌شناس در آخرین اپرای او، هارمونیِ جهان (۱۹۵۷)، شادمانی خود آهنگ‌ساز است از شنیدن صدای گردش سیارات به دور خورشید، که واقعیت‌های موسیقایی خشن‌تر محیط اطراف خود را از یاد برده است.

 

---