اصمعی

اَصْمَعی (بصره ۱۲۲ـ۲۱۳ق)

اصمعی
زادروز	بصره ۱۲۲ق
درگذشت	۲۱۳ق
ملیت	عرب
نام‌های دیگر	ابوسعید عبدالملک بن قریب باهلی
شغل و تخصص اصلی	لغوی
شغل و تخصص های دیگر	شاعر
آثار	الاشتقاق
گروه مقاله	زبان شناسی و ترجمه

(شهرت ابوسعید عبدالملک بن قُریب باهلی) لُغَوی، شاعر و ادیب عرب. شاگرد عیسی بن عمر، ابوعبیده و ابوعمرو بن علاء، و استاد امین و مأمون، فرزندان هارون‌الرشید، بود. ابوحاتم سجستانی، ابوعبید قاسم و سُکَّری از شاگردان او بودند. حافظه‌ای قوی و ذهنی نقاد داشت. از نخستین کسانی بود که به گردآوری و تدوین اشعار دورۀ جاهلیت عرب همت گماشتند. اصمعی را از برترین سخنوران عرب شمرده‌اند که جهان‌بینی سادۀ بدویان را به اعجاز سخن با دین اسلام سازگاری داد. آثار فراوانی در موضوعاتی چون کاربست گویش‌ها، ضرب‌المثل‌ها، لغات و اصطلاحات بدویان (در باب اسب، گوسفند، شتر و ...)، کلمات نادر و جز آن، به او منسوب است. اثر مهم و معروفش کتاب ‌الاشتقاق در شناخت ریشۀ لغات و اسامی است.

از دیگر آثار اوست: الاصمعیات که دیوان شعر اوست؛ کتاب ‌الخیل؛ کتاب ‌الاِبِل؛ کتاب ‌الوحوش؛ کتاب خلق‌الانسان.