الحاوی فی الطب
الحاوی فی الطِّب
کتابی در زمینۀ طب از ابوبکر محمد بن زکریای رازی (۲۵۱ـ۳۱۳ق). این کتاب یک دورۀ کامل طب تا دوران رازی است که مؤلف در آن اقوال و عقاید اطبای گذشته و نیز تجربیات خودش را نوشته است. تعداد مجلّدات این کتاب به روایت‌های مختلف از ۱۸ تا ۷۰ است. در این مجلّدات رازی از تجاربی که در هنگام طبابتش در بغداد و ری به‌دست آورده به‌صورت حکایات سخن گفته است. این کتاب مدّت‌ها مرجع دانشجویان پزشکی دنیا بوده است. معروف است که این کتاب پس از وفات رازی به امر ابن عمید، استاد صاحب بن عباد، وزیر رکن‌الدوله دیلمی، از روی یادداشت‌هایی که از رازی باقی مانده است، به‌اهتمام شاگردانش جمع‌آوری و به‌صورت کتاب تنظیم شده است.