مهدی فقیه
مهدی فقیه (شیراز 5 آذر 1324ش- )
(نام کامل: مهدی فقیه منفرد) بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون. فارغ‌التحصیل رشتۀ تئاتر از دانشکدۀ هنرهای دراماتیک و دورۀ تئاتر عروسکی از دانشگاه ونسن[۱] فرانسه است. وی به عنوان رتبۀ دوم کشور توانست بورسیۀ تحصیلی دانشگاه ونسن را به دست بیاورد. از مهم‌ترین فعالیت‌های هنری فقیه رونق دادن به تئاتر عروسکی در شیراز است. فعالیت هنری را از سال 1344 آغاز کرد و در نمایش‌هایی چون رستم و سهراب، افعی طلایی، پهلوان کچل، چهارصندوق و آرلون ایفای نقش کرد. وی در زمینۀ نمایش‌های عروسکی هم به عنوان دکوراتور، طراح صحنه، عروسک‌ساز، و کارگردان، چند تئاتر عروسکی را بر روی صحنه برده است و در چند برنامۀ تلویزیونی مخصوص کودکان نیز حضور یافته است. فقیه نخستین بار در سال 1350 با فیلم داش آکل (به کارگردانی مسعود کیمیایی) جلوی دوربین رفته است. وی تاکنون جز فعالیت در تئاتر صحنه، در بیش‌تر از 70 اثر سینمایی و تلویزیونی (فیلم، سریال و تله‌تئاتر) به عنوان بازیگر حضور داشته است. فقیه جز معدود بازی‌های کمدی، عمدتاً در نقش آدم‌های مذهبی یا دارای ویژگی‌های روحانی و مقید اخلاق ظاهر شده است. وی تاکنون با کارگردانان نام‌آشنایی چون کیومرث پوراحمد، مجتبی راعی، کمال تبریزی، رسول ملاقلی‌پور، پرویز کیمیاوی، شهریار بحرانی و ابراهیم حاتمی‌کیا همکاری داشته است.
مهدی فقیه در بیست و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر (1388) برای بازی در فیلم ملک سلیمان برندۀ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده و در دوره‌های چهارم، پنجم و ششم جشنوارۀ فیلم دفاع مقدس نیز برای بازی‌هایش یا برندۀ جوایز جشنواره بوده یا مورد تقدیر قرار گرفته است.
برخی از آثار سینمایی (بازیگر)
خروج (۱۳۹۸)؛ آینه شمعدون (۱۳۹۱)؛ ضد گلوله (۱۳۹۰)؛ شکارچی شنبه (۱۳۸۸)؛ ملک سلیمان (۱۳۸۷)؛ روایت سه‌گانه (اپیزود اول: یک آرزوی کوچک) (۱۳۸۲)؛ صبحانه‌ای برای دو نفر (۱۳۸۲)؛ مریم مقدس (۱۳۷۹)؛ ایران سرای من است (۱۳۷۷)؛ تولد یک پروانه (۱۳۷۶)؛ سفر به چزابه (۱۳۷۴)؛ غزال (۱۳۷۴)؛ لیلی با من است (۱۳۷۴)؛ به خاطر هانیه (۱۳۷۳)؛ تونل (۱۳۷۱)؛ هور در آتش (۱۳۷۰).
- ↑ Université de Vincennes à Saint-Denis