حدائق السحر فی دقائق الشعر
حَدایِقُ‌السِّحْر فی دقایقِ‌الشّعر
کتابی به فارسی در بلاغت و بدیع، نوشتۀ رشید وطواط. مؤلف این اثر را به اشارۀ اتسز خوارزمشاه ( ـ۵۵۱ق) و به تقلید از ترجمان‌البلاغۀ رادویانی و برای برطرف‌کردن کاستی‌های آن نوشته است. این کتاب پس از ترجمان‌البلاغه، کهن‌ترین متن فارسی در این زمینه به‌شمار می‌رود. در حدایق‌السحر، از هشتادگونه صنعت بدیعی سخن رفته و مؤلف نخست در هربخش یک اصطلاح ادبی را، که نام آن بخش بوده، تعریف کرده و سپس شواهدی از شعر و نثر فارسی و عربی و گاه اشعار خود بدان افزوده است. ویژگی‌‌های لغوی و زبانی، قدمت، نثر فصیح و استادانه و آوردن اشعاری از شاعران متقدم و نمونۀ شعر شاعرانی که در جایی دیگر از آنان و شعرشان نشانی به‌دست نمی‌آید بر اهمیت و اعتبار آن افزوده است. آثار بسیاری در شرح، تلخیص و تقلید این کتاب نوشته شده است. این کتاب به کوشش عباس اقبال منتشر شده است (تهران، ۱۳۰۸ش).