آل موید
آلِ مُؤَیِّد (قرن ۶ق) Al-e Mu'ayed
سلسله‌ای از امیران محلی خراسان. بنیانگذار این سلسله مُؤَیِّد آی اَبه و مرکز حکومتشان نیشابور بود. ملک مُؤَیِّد آی اَبه، غلام سلطان سَنجَر سلجوقی بود که در ۵۴۸ق همراهِ سنجر با غُزان جنگید و به‌رغم شکست و اسارت سلطان سنجر، توانست با تنی چند از امیران، غُزان را از نواحی نیشابور و طوس، نسا، اَبیورد، شَهْرَستان، دامغان بیرون کند و بر این سرزمین‌ها غلبه نماید و دولت آل مؤید را تأسیس کند. مؤید آی اَبه در ۵۶۸ق در جنگ کشته شد و بعد از او پسرش، طغانشاه بن مؤید، به حکومت رسید. آخرین امیر آل مؤید سنجرشاه، پسر طغانشاه، بود که از سلطان تکش خوارزمشاه شکست خورد. در دوران فرمانروایی این خاندان، سراسر نیشابور را نزاع شافعیان و حنفیان فراگرفت و بسیاری از مدارس، مساجد و بازارها در این درگیری‌ها سوخت.