سنجرشاه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سَنجرشاه ( ـ۵۹۵ق)

آخرین امیر (حک: ۵۸۲ـ۵۹۵ق) آل مؤید. پسر طُغانشاه بود و اتابک (پیشکار) او، مَنْکَلی تَکین از غلامان جدش، مؤید آی اَبَه، بر او تسلط و نفوذ داشت. بدرفتاریهای منکَلی تَکین سبب پراکندگی امیران و نارضایتی مردم شد. عَلاءالدّین تَکش با شنیدن این خبرها در ۵۸۲ق نیشابور را محاصره کرد، اما نتوانست کاری انجام دهد و به خوارزم بازگشت. در ۵۸۳ق بار دیگر به نیشابور بازگشت و آنجا را محاصره کرد. پس از فتح نیشابور، منکَلی تکین را کشت و سنجرشاه را با خود به خوارزم برد. سنجرشاه پنهانی افرادی را برای دلجویی مردم به نیشابور میفرستاد تا زمینۀ بازگشت خود را فراهم کند. چون علاءالدین تَکش از این توطئه آگاه شد، او را کور کرد. با مرگ وی، خاندان آل مؤید منقرض شد.