گرکو، ژولیت (۱۹۲۷)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۵ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
ژولیت‌ گرکو
Juliette Greco
زادروز ۱۹۲۷م
درگذشت فرانسه ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی خواننده و بازیگر
آثار اورفه (۱۹۴۹)، اِلِنا و مردان (۱۹۵۵)، خورشید همچنان طلوع می‌کند (۱۹۵۷)
گروه مقاله موسیقی
خویشاوندان سرشناس میشل پیکولی (همسر سابق)

ژولیت‌ گرکو (۱۹۲۷- فرانسه ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰م) (Greco, Juliette)


ژولیت گرکو
ژولیت گرکو
ژولیت گرکو

خواننده و بازیگر فرانسوی. به جریان پیشتاز فرهنگ کافه‌های کرانۀ غربی پاریس پس از جنگ جهانی دوم تعلق داشت و در آوازهای خود سروده‌هایی از ژاک پر‌ور[۱] (۱۹۰۰ـ۱۹۷۷) را می‌خواند. موسیقی بیشتر این آوازها را ژوزف کوزما[۲] (۱۹۰۵ـ‌۱۹۶۹) می‌نوشت. در چندین فیلم ازجمله در اورفه[۳] (۱۹۴۹) اثر ژان کوکتو[۴] و فیلمِ اِلِنا و مردان[۵] (۱۹۵۵) ساختۀ ژان رنوار[۶] ظاهر شده است. در دهۀ ۱۹۶۰، اشعار سرژ گنسبور[۷] و ژاک برِل[۸] را می‌خواند. بعد از دستگیری مادرش که عضو جنبش مقاومت دربرابر اشغالگران نازی بود، در ۱۹۴۳ به پاریس رفت و در کافۀ شبانۀ لو تابو[۹] در خیابان دوفینه[۱۰] به‌ کار مشغول شد (۱۹۴۶). در دهۀ ۱۹۴۰ او را الهۀ اگزیستانسیالیسم[۱۱] می‌دانستند. حلقۀ پیرامون او را نویسندگان و فیلسوفانی همچون آلبر کامو[۱۲]، ژان پل سارتر[۱۳]، سیمون دو بووار[۱۴] و موریس مرلوپونتی[۱۵] تشکیل داده بود. در دهۀ ۱۹۵۰ در چند فیلم به کارگردانیِ داریل اف زانوک[۱۶]، ازجمله خورشید همچنان طلوع می‌کند[۱۷] (۱۹۵۷) ظاهر شد. زندگی‌نامۀ خودنوشتش با عنوان عنّاب[۱۸]در ۱۹۸۲ روانۀ بازار نشر شد.

بین سال‌های 1966 تا 1977 همسر میشل پیکولی، بازیگر بود. 


  1. Jacques Prévert
  2. Joseph Kosma
  3. Orphée
  4. Jean Cocteau
  5. Eléna et les Hommes
  6. Jean Renoir
  7. Serges Gainsbourg
  8. Jacques Brel
  9. Le Tabou
  10. Dauphine
  11. muse of existentialism
  12. Albert Camus
  13. Jean-Paul Sartre
  14. Simone de Beauvoir
  15. Maurice Merleau-Ponty
  16. Darryl F Zanuck
  17. Rises The Sun Also
  18. Jujube