آملی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش)
آمُلی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش) Amoli, Muhammad Taqi
| محمدتقی آملی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۶۵ش |
| درگذشت | ۱۳۴۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| آثار | تعلیقه علی المکاسب و البیع (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛ مصباح الهدی فی شرح عروه الوثقی (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق) |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | ملامحمد آملی (پدر) |
حکیم اصولی و فقیه صوفی‌مسلک. صرف و نحو، منطق، سطوح فقه و اصول، حکمت و فلسفه و علوم معقول و منقول را نزد استادانی چون ملامحمد آملی (پدرش)، شیخ رضا نوری، شیخ علی نوری، میرزا حسن کرمانشاهی و شیخ عبدالنبی نوری فراگرفت. سپس به عراق رفت (۱۳۰۱ش) و از حوزۀ درس آقا ضیاء‌الدین عراقی، میرزای نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و به اجتهاد رسید. پس از بازگشت به تهران (۱۳۱۳ش) به تدریس حکمت، فقه و اصول پرداخت و در علوم باطنی و سلوک به سید علی قاضی طباطبایی دست ارادت داد.
از آثار اوست: مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)؛ دررالفوائد (تهران، ۱۳۷۷ق)؛ کتاب‌الصلوة (تهران، ۱۳۷۱ق)؛ خداشناسی (تهران، ۱۳۷۰ق)؛ حیات جاوید در اخلاق (تهران، ۱۳۳۵ق)؛ تعلیقة علی‌المکاسب و البیع (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایدئالیسم (تهران، ۱۳۷۱ق).