تورج منصوری
| تورج منصوری تورج منصوری | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1331ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | سينما- دانشگاه اشلند ايالت آريگان آمريكا |
| شغل و تخصص اصلی | فیلم‌بردار و کارگردان سینما |
| آثار | آینه‌های روبرو (نگار آذربایجانی- ۱۳۸۸)؛ جرم (مسعود کیمیایی- ۱۳۸۹)؛ ۳۳ روز (جمال شورجه- ۱۳۸۹)؛ پل چوبی (مهدی کرم‌پور- ۱۳۹۰)؛ ایران برگر (مسعود جعفری جوزانی-۱۳۹۳)؛ سینما نیمکت (محمد رحمانیان- ۱۳۹۴) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌برداری از چهارمین و هشتمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر |
تورج منصوری (تهران 1331ش- )
فیلم‌بردار و کارگردان سینمای ایران. فارغ‌التحصيل سينما از دانشگاه اشلند ايالت آريگان آمريكا است. فعاليت هنری را از سال 1350 با عكاسی برای مجله‌ی «هنر و معماری» شروع كرد و سپس در چند فيلم كوتاه تلويزيونی از ساخته‌های فرامرز معطر (مانند فيلم «ارگانيك») به عنوان دستيار همکاری نمود. او بعدتر خودش چند فيلم كوتاه برای تلويزيون مشهد ساخت و در سال 1359 فيلم‌برداری فيلم كوتاه «59/3/7» را انجام داد. منصوری پس از چند تجربه‌ی ديگر در زمينه‌ی ساخت فيلم‌های كوتاه، فعاليت در سينمای حرفه‌ای را از سال 1363 با دستیاری کارگردان فیلم «مردی كه زياد می‌دانست» (يدالله صمدی) آغاز كرد. علاوه بر این وی يكی از مسئولين سازمان سينمايی «چشم سوم» است.
منصوری در چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر (1364) به همراه محمود کلاری برای فیلم‌برداری فیلم جاده‌های سرد برنده‌ی سیمرغ بلورین جشنواره و در هشتمین دوره‌ی این جشنواره (1368) نیز برای فیلم هامون برنده‌ی این جایزه شده است.
در کارنامه‌ی حرفه‌ای منصوری ساخت چهار فیلم بلند با عنوان‌های هوای تازه (کارگردانی و تدوین- ۱۳۶۵)، بازیچه (کارگردانی و تهیه- ۱۳۷۱)؛ فرار مرگبار (کارگردانی و تهیه و نویسندگی- ۱۳۷۴) و انتخاب (۱۳۸۳)؛ بازی در مجموعه‌ی تلویزیونی شمس‌العماره (سامان مقدم- 1388) و فیلم‌های سینمایی مگس (سامان مقدم- 1382)، يحيی سكوت نكرد (کاوه ابراهیم‌پور- ۱۳۹۳)، آینه‌های روبرو (نگار آذربایجانی- 1388) و جهان‌پهلوان تختی (بهروز افخمی- ۱۳۷۶) و همچنین در سِمتِ مدیر فیلم‌برداری حدود 50 فیلم بلند دیده می‌شود که در انتها به پاره‌ای از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
مدیر فیلم‌برداری (گزیده‌ی آثار): جاده‌های سرد (مسعود جعفری جوزانی- ۱۳۶۴)؛ در مسیر تندباد (مسعود جعفری جوزانی-۱۳۶۷)؛ هامون (داریوش مهرجویی- ۱۳۶۸)؛ بانو (داریوش مهرجویی-۱۳۷۰)؛ جنگ نفتکش‌ها (محمد بزرگ‌نیا- ۱۳۷۲)؛ دل و دشنه (مسعود جعفری جوزانی- ۱۳۷۳)؛ نان و عشق و موتور ۱۰۰۰ (ابوالحسن داوودی- ۱۳۸۰)؛ قارچ سمی (ابراهیم حاتمی‌کیا- ۱۳۸۰)؛ مهمان مامان (داریوش مهرجویی- ۱۳۸۲)؛ پرونده‌ی هاوانا (علیرضا رئیسیان- ۱۳۸۴)؛ دست‌های خالی (ابوالقاسم طالبی- ۱۳۸۵)؛ سنتوری (داریوش مهرجویی- ۱۳۸۵)؛ آواز گنجشک‌ها (مجید مجیدی- ۱۳۸۶)؛ محاکمه در خیابان (مسعود کیمیایی- ۱۳۸۷)؛ بیداری رؤیاها (محمدعلی باشه‌آهنگر- ۱۳۸۸)؛ آینه‌های روبرو (نگار آذربایجانی- ۱۳۸۸)؛ جرم (مسعود کیمیایی- ۱۳۸۹)؛ ۳۳ روز (جمال شورجه- ۱۳۸۹)؛ پل چوبی (مهدی کرم‌پور- ۱۳۹۰)؛ ایران برگر (مسعود جعفری جوزانی-۱۳۹۳)؛ سینما نیمکت (محمد رحمانیان- ۱۳۹۴).