واقعه نویس

واقعه‌نویس

(یا: مجلس‌نویس؛ حضورنویس) از منصب‌های دیوانی دورۀ صفویه. کسی که بعد از اعتمادالدوله (وزیر اعظم) از همۀ درباریان به شاه نزدیک‌تر بود. در مجالس خاص و عام پادشاه حضور داشت و به دستور شاه، همۀ فرامین و احکام و نامه‌های شاه و پاسخ نامه‌های وارده را تحریر می‌کرد و یا سوده (پیش‌نویس) آن‌ها را می‌نوشت (← رقم_(تاریخ)). از این رو، از همۀ اسرار دولتی مطلع بود. عریضه‌ها و گزارش‌ها را برای شاه می‌خواند و آن‌گونه که شاه دستور می‌داد پاسخ آن‌ها را تهیه و تحریر می‌کرد. چون در مجلس شاه در سمت چپ او می‌نشست به وزیر دست چپ نیز شهرت داشت. واقعه‌نویس معمولاً تعدادی زیردست داشت و تا دورۀ قاجار کمابیش این منصب وجود داشت.