ابوعبیده، معمر بن مثنی (بصره ۱۱۰ـ ۲۰۹ق)
ابوعبیده | |
---|---|
زادروز |
بصره ۱۱۰ق |
درگذشت | ۲۰۹ق |
ملیت | ایرانیتبار عرب |
شغل و تخصص اصلی | لُغوی، ادیب و تاریخنگار |
آثار | الخیل، واژهنامهای تحقیقی دربارۀ اسب؛ مجازالقرآن، دربارۀ لغات و تعبیرات دشوار قرآنی؛ اعرابالقرآن؛ معانیالقرآن |
گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
ابوعُبَیده، مَعْمَر بن مُثنّی (بصره ۱۱۰ـ ۲۰۹ق)
(نام کامل: ابوعبیده معمر بن مثنی ثقفی) لُغَوی، ادیب و تاریخنگار ایرانیتبار عرب. از مهمترین علمای لغت، تاریخ و فرهنگ اعراب و از شاگردان خلیل بن احمد بود. تحقیقاتش در مناقب و مثالب قبایل عرب او را، شاید به خطا، به شعوبیبودن مشهور کرد. ابن ندیم و ابن خَلّکان آثار فراوانی به او نسبت دادهاند. تألیفات تاریخی ابوعبیده باقی نمانده است، اما ابن اثیر و ابوالفرج اصفهانی از آنها بهره بردهاند. ازجمله آثار اوست: الخیل، واژهنامهای تحقیقی دربارۀ اسب؛ مجازالقرآن، دربارۀ لغات و تعبیرات دشوار قرآنی؛ اعرابالقرآن؛ معانیالقرآن.