شینکل، کارل فریدریش (۱۷۸۱ـ۱۸۴۱)
شینکل، کارل فریدریش (۱۷۸۱ـ۱۸۴۱)(Schinkel, Karl Friedrich)
| کورنل وایلد Cornel Wilde | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| شغل و تخصص های دیگر | نقاش |
| آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
| گروه مقاله | سینما |
معمار آلمانی. نخست نقاشی می‌کرد. در ایتالیا و فرانسه درس خواند. در ۱۸۱۵ به مقام معمار شهر[۱] برلین منصوب شد. در طی ۲۵ سال پس از آن، بناهایی با سه سبک کاملاً متفاوت طراحی کرد: تئاتر[۲] (۱۸۱۸ـ۱۸۲۱)، موزۀ عتیق[۳]، و پاسدارخانه[۴] در اونتر دن لیندن[۵] (۱۸۱۶)، هر سه به‌سبک نویونانی[۶]؛ وردرش‌کیرخه[۷] (۱۸۲۱ـ۱۸۳۱) به‌سبک گوتیک انگلیسی[۸]؛ و دانشکدۀ معماری[۹] (۱۸۳۲ـ۱۸۳۵) به سبکی مدرن‌تر و کارکردی‌تر. کارهای دیگر شینکل عبارت‌اند از نیکلای‌کیرخه[۱۰] در پوتسدام[۱۱] (۱۸۳۰ـ۱۸۳۷)؛ حمام رومی[۱۲] (۱۸۳۳) در پارک پوتسدام؛ یادمان جنگ[۱۳] در کرویتسرت (۱۸۱۸)، تگل[۱۴]؛ خانه ییلاقی هومبولت[۱۵] (۱۸۲۲ـ۱۸۲۴)؛ و شارلوتنهوف[۱۶] (۱۸۲۶).